მოქალაქე ნინა ბარამიძე სოციალურ ქსელში, მამის, ესე ბარამიძის ციხეში გატარებულ მძიმე ისტორიას იხსენებს. ესე ბარამიძე 1999 წლიდან 2007 წლამდე წყალ-კანალის დირექტორი იყო. მას ბრალი თაღლითობის მუხლით ჰქონდა წარდგენილი, საქმე ეხებოდა ბიუჯეტიდან 2000 ლარის გაფლანგვას, ბრალდებას ოჯახი არ იზიარებს და საქმე სტრასბურგის სასამართლოშია გადაგზავნილი. 2007 წლის თებერვალში სასამართლომ ესე ბარამიძეს 5 წლიანი პატიმრობა შეუფარდა. არაადამიანური მოპყრობისა და მძიმე პირობების გამო ის 2007 წლის აპრილში,ციხეში გარდაიცვალა.
,,მძულს აპრილი 12 წლის წინ საღამო ხანს ნამცხვარს ვაცხობ, ჩემი მოკლე ჭკუით ჩემი უსამართლოდ დაჭერილი მამისთვის ციხეში უნდა გამეგზავნა. ჯერ ხო მისი დაჭერით ძალიან დიდი სტრესი მქონდა მიღებული… სახლში დედას გარდა ყველა ვიყავით, და ამ დროს მოვიდა მეზობელი, რომელიც ძალიან იშვიათად მოდიოდა ჩვენთან,და გამიკვირდა, შემოვიპატიჟე სახლში, და სამზარეულოში გავედი, ატყდა კივილი, მეგონა ბებო გარდაიცვალა, შევირბინე ოთახში და ცოცხალია, უკვე სადაცაა გული ამომივარდა და გავიქეცი ბაბუსკენ, გავხედე ბაბუც ცოცხალია და უცებ მეზობლის ქალი შემოვარდა მამა აღარ გყავსო… წითელი ჯემპრი მეცვა, შემოვიგლიჯე, ისე ვიღლეტდი სახიდან ხორცს ვერ ვგრძნობდი, გრძნობა დაკარგული მქონდა იმ დღის მერე მეც მკვდარი ვარ, მართლა ადამიანობას გეფიცებით მერჩივნა მე მოვმკვდარიყავი, … ამით მეგონა ყველაფერი დამთავრდა და რამოდენიმე საათის მერე ვიგებ რომ ციხეში იმდენად არაადამიანურად ექცეოდნენ, უყურადღებოდ, მისი ფეხის ამპუტაცია გამხდარა საჭირო,… საავადმყოფოში დედა ედგა თავს… გამოვიდა თუ არა ნარკოზიდან დედას ეუნებოდაა ფეხი მექავებაო ის ფეხი რომელიც არ ჰქონდა… გაიგო თუ არა ფეხი არ ჰქონდა გული გაუსკდა საწყალს.
მამაჩემი წყალ-კანალის დირექტორი იყო, 2000 ლარი იყო გამქრალი, ვინც გაწირა იყო მისი მოადგილე “ტრუსიკის ძმაკაცი”… მიუხედავად იმისა რომ მამა 1999 წლიდან 2007 წლამდე იყო დირექტორი 1 თეთრი არ გაუქრია ბიუჯეტიდან. ციხეში რადგან დირექტორის სახელი ჰქონდა, ყველა ვიზიტზე დედას ეუნებოდა ფული ჩამირიცხე თორე ყელზე ანიშნებდა გამომჭრიანო. ეხლა ერთ-ერთი გაზეთის რედაქტორი დამპირდა მოგცემ მაგ სტატიასო და დავდებ აქაც: დედა არ ჩერდებოდა ებრძოდა სისტემას მანამ სანამ არ დაიწყო მობილურზე მუქარები: აირჩიე ორი გზააო, ან ჩერდები ან შვილიც გვერდით მიუწვება შენს მეუღლესო… დედაც გაჩერდა. ჩვენ რაც გამოვიარეთ ეს იყო ტერორი…
ცოტა ხნის მერე გამოჩნდა ქალბატონი ლია მუხაშავრია რომელმაც სარჩელი სტრასბურგის სასამართლოში შეგვატანინა,. უკვე წლებია განიხილება… ველოდებით საქმის დასრულებას..
ისე მენატრება ჩემი უბოროტო, კეთილი და წესიერი მამა ვგიჟდები, ჭკუიდან გადავდივარ ხოლმე. ერთი ჩახუტება… ისე გვიყვარს დღემდე, დღემდე დედას თვალზე ცრემლი არ წყდება. ვიცი მამ ჩემნაირ შვილს არ იმსახურებდი მაგრამ ოდესღაც იამაყებ ჩემით… მიყვარხარ და მეყვარები სულ და სულ ნომერ პირველი კაცი იქნები ჩემს ცხოვრებაში.
კიდევ დაგრჩათ კითხვა რატო მძულს მიშა და მისი სისტემა? 24 აპრილი ჩემს ცხოვრებაში იქნება და არის ყველაზე ყველაზე დამპალი დღე…” – წერს ნინა ბარამიძე.