აკადემიკოს ვახტანგ ბოჭორიშვილის კლინიკის გენერალური დირექტორი დავით გადელია ამირან გამყრელიძის შესახებ პოსტს აქვეყნებს და გამყრელიძის დაავადებათა კონტროლის ეროვნული ცენტრის” ხელმძღვანელის პოსტიდან გადადგომას ეხმიანება.
” არ ვიცი… ალბათ ადამიანებს არ სჯერათ, რომ შეიძლება ვინმე თავისი სურვილით წავიდეს თანამდებობიდან და ამიტომ გახდა საჭირო ეს უხერხული და ცოტა არ იყოს, ზედმეტი განმარტება- “…გადადგომა არაა დაკავშირებული პანდემიის მართვასთან..” რატომ უნდა იყოს დაკავშირებული? პირიქით, ასეთი ფორმულირება ეჭვს აჩენს ისედაც ათასი ეჭვით დაყურსულ რიგით მოქალაქეში. ვინც იცნობს ბატონ ამირანს, კარგად იცის, რომ ეს მისთვის სრულიად ჩვეულებრივი ნაბიჯია. რატომ არ შეიძლება კაცმა, რომლისთვისაც თანამდებობა არ წარმოადგენს მთავარ ფასეულობას, ასეთი ნაბიჯი გადადგას? მინისტრის პირველ მოადგილედ ყოფნისას, სამსახურის გარეთ, პირადი მიზნებისთვის “ზაპოროჟეცით” მოძრაობდა და სულაც არ მიაჩნდა ეს “ღირსების შელახვად”,მისი, ან ნებისმიერი ვინმეს პერსონითვის დამაკნინებლად. მეცნიერებიდან და ექიმობიდან სახელმწიფო სამსახურშიც იმიტომ გადმოვიდა, რომ ძალიან საინტერესო, შემოქმედებითი ჯგუფი შეიქმნა ყოფილი ტრავმატოლოგიის ბაზაზე, ჯავახაშვილის ქუჩაზე, რომელიც ახალ სამედიცინო კონცეპციაზე მუშაობდა. ამ ჯგუფის ხელმძღვანელად წამოვიდა, თორემ შეიძლება სხვაგვარად ვერც დაეთანხმებია მის მეგობარ მინისტრს პრაქტიკისთვის თავი დაენებებია. არ ვიცი, არ მიკითხავს მერე- შეიძლება წუხს კიდეც ამაზე. ამ სამსახურიდან გადავიდა სამინისტროში- უკვე შექმნილი კონცეპციის რეალურად აღსასრულებლად. რამდენ მძიმე სიტუაციაში მინახავს მშვიდი, რაჭულად აუღელვებელი. ამიტომაც მეცინებოდა იმ ტვინგაყინულების უბადრუკ მცდელობებზე, მწყობრიდან გამოეყვანათ ტუტუცობით. დაშინებით- მით უფრო! ადამიანს რომ საკუთარ სიკვდილზე უფრო დიდი სიკვდილისთვის აქვს თვალი გასწორებული, იმას რითი შეაშინებ? ან რითი გააკვირვებ? მათ შორის, ვერც სახელმწიფო, საპატიო ორდენებით და დიდებით- მადლობას გზავნიდა დაფასებისთვის, მაგრამ არცერთი ასეთი “ჰონორის” მისაღებად არ მისულა…
მე ის მიხარია, რომ ვერც თვითონ დაიბრალებს და ვერც სხვა იტყვის- “ჯანმრთელობის გამო გადადგაო!”- ღმერთმა დიდხანს და ბედნიერად გვიმყოფოს შენი თავი ბატონო ამირან, ან “გრიგორიჩ!”- როგორც გიძახი ხოლმე სიყვარულით, ჩემს უფროს მეგობარს! რა საქმესაც წამოიწყებ, ვიცი მასაც დიდი პასუხისმგებლობით და ჩვეული კომპეტენტურობით შეუდგები!”, – წერს დავით გადელია.
