საგარეო და საშინაო პოლიტიკის აქტუალურ თემებზე ”ინტერპრესნიუსი” ბრიგადის გენერალს, ანალიტიკოსს სამხედრო-პოლიტიკურ საკითხებში, ამირან სალუქვაძეს ესაუბრა.
– ბატონო ამირან, აშშ-ში ვიზიტისას პარლამენტის თავმჯდომარემ, ირაკლი კობახიძემ განაცხადა – ”ჩვენ გვაქვს სხვადასხვა სახის პრობლემები ოკუპირებულ რეგიონებში. ტენდენცია საკმაოდ უარყოფითია. ჩვენ ვაკვირდებით რუსეთის ფედერაციის სამხედრო ძალების გაზრდილ რაოდენობას ორივე, აფხაზეთსა და ცხინვალის ოკუპირებულ რეგიონში. ჩვენ თვალს ვადევნებთ კონკრეტულ ნაბიჯებს ანექსიის მიმართულებით. რუსეთის ფედერაცია ხელს აწერს შეთანხმებებს აფხაზეთსა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთთან. საზღვრების დადგენა და გადამკვეთი პუნქტების დახურვა ჩვენთვის კიდევ ერთი მნიშვნელოვანი პრობლემაა”.
სპიკერის შეფასებები რომ აბსოლუტურად ადეკვატურია, უდაოა, მაგრამ იმავდროულად იბადება არაერთი პასუხგაუცემელი კითხვა – ვითარებაში, როცა რუსეთს პრაქტიკულად ანექსირებული აქვს აფხაზეთი და სამხრეთ ოსეთი, როდემდე გავაგრძელებთ საუბარს იმაზე, რომ მოსკოვი სოხუმისა და ცხინვალის მიმართულებით ”ანექსიის მიმართულებით გადადგმულ კონკრეტულ ნაბიჯებს დგამს”?
ის რომ რუსეთი ოკუპაციის ქვეშ აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში არსებულ სამხედრო ფორმირებებს იერთებს, არ ნიშნავს ამ რეგიონების ანექსიას. ამით იგი ერთის მხრივ თავის ტკივილს იხსნის, რადგან უკონტროლო იარაღიანი ხალხი პირველ რიგში საოკუპაციო რეჟიმს უქმნის პრობლემებს. მეორეს მხრივ, აფხაზეთისა და ცხინვალის ე.წ. სახელმწიფოებრიობას აკნინებს. აუცილებლად მოხდება დეოკუპაცია და ეს გარემოება ჩვენთვის იქნება მომგებიანი
– ანექსირებული არა, ოკუპირებული აქვს. ჩვენ სწორად უნდა გავაკეთოთ შეფასებები. ის რომ რუსეთის ოკუპაციის ქვეშ აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში არსებულ სამხედრო ფორმირებებს იერთებს, არ ნიშნავს ამ რეგიონების ანექსიას. ამით ერთის მხრივ თავის ტკივილს იხსნის, რადგან უკონტროლო იარაღიანი ხალხი პირველ რიგში საოკუპაციო რეჟიმს უქმნის პრობლემებს. მეორეს მხრივ, აფხაზეთისა და ცხინვალის ე.წ. სახელმწიფოებრიობას აკნინებს. აუცილებლად მოხდება დეოკუპაცია და ეს გარემოება ჩვენთვის იქნება მომგებიანი.
რაც შეეხება თქვენს მთავარ კითხვას, აგვისტოს ომის შემდეგ რა არჩევანი გვაქვს იმის გარდა, რომ ვიზრუნოთ თავდაცვის, უსაფრთხოებისა და ეკონომიკის განმტკიცებაზე და ჩვენს დასავლელ პარტნიორებთან ერთად გავაგრძელოთ, გეგმაზომიერად და თანმიმდევრულად, არაღიარების და დეოკუპაციისკენ მიმართული პოლიტიკა.
ჩვენზე გაცილებით ძლიერი სახელმწიფო უკრაინა არ წყვეტს რუსეთთან დიპლომატიურ ურთიერთობას. მეტიც, 2017 წელს რუსეთ-უკრაინის სავაჭრო ბრუნვა 30%-ით გაიზარდა. ამით არ ვამბობ, რომ ჩვენ უნდა აღვადგინოთ დიპლომატიური ურთიერთობები. უბრალოდ, რუსეთი დღეს გაცილებით აგრესიულია, ვიდრე წინა წლებში.
ვინც ხელისუფლებას რუსეთთან ურთიერთობების გამძაფრებისკენ მოუწოდებს გათვითცნობიერებული აქვთ შესაძლო შედეგები ან პასუხისმგებლობას აიღებენ? ხელისუფლების ზომიერ ნაბიჯებს რუსეთთან მიმართებაში მხარს ვუჭერ. თუმცა, იგივეს ვერ ვიტყოდი თავდაცვისუნარიანობის ამაღლებისკენ მიმართულ ძალისხმევაზე.
– აქტუალური თემაა – საქართველოს მთავრობის მონაწილეობით ყოველწლიურად იზრდება საქართველოსა და რუსეთს შორის სავაჭრო ბალანსი, მაგრამ თბილისის მხრიდან ევროპისა და ნატოს მიმართულებით აქტიურობის ფონზე სულ უფრო მეტად არ გამოირიცხება მოსკოვის მხრიდან ჩვენთვის კვლავ ეკონომიკური სანქციებისა თუ ემბარგოს დაწესება.
ხელისუფლების ზომიერ ნაბიჯებს რუსეთთან მიმართებაში მხარს ვუჭერ. თუმცა, იგივეს ვერ ვიტყოდი თავდაცვისუნარიანობის ამაღლებისკენ მიმართულ ძალისხმევაზე
თქვენი დაკვირვებით, ამ თვალსაზრისით ხელისუფლება საფრთხეებს ვერ ხედავს თუ რა ხდება?
– არ მინდა მკითხველმა იფიქროს, რომ ეკონომიკის სფეროში ვიჭრები. ამიტომ, დავაზუსტებ, რომ კითხვა ეკონომიკურ უსაფრთხოებას ეხება. უკვე მოგახსენეთ, რომ ჩვენნაირ სიტუაციაში მყოფი უკრაინა არ წყვეტს ეკონომიკურ თანამშრომლობას, მეტიც, საგრძნობი გააქტიურების ტენდენციაა.
არის ინფორმაციები, რომ შესაძლოა რუსული ენერგომატარებლების შეძენაც განახლდეს. საუბარია ქვანახშირზეც, რომელიც რუსეთს ოკუპირებული დონბასიდან გააქვს.
ევროკავშირთანაც, მიუხედავად სანქციებისა, სავაჭრო ტვირთბრუნვა მატულობს. შარშან ევროპამ გაზი რეკორდული რაოდენობით, დაახლოებით 190 მლრდ კუბ. მეტრი შეიძინა. გაზის შესყიდვების მხრივ გერმანია ლიდერობს. აშშ და ევროპა რუსეთთან კოსმოსის სფეროშიც აქტიურად თანამშრომლობს. სულ ახლახანს რუსული რაკეტით 9 ამერიკული და გერმანული თანამგზავრი გაიყვანეს ორბიტაზე.
დარწმუნებული ვარ, ქართული ბიზნესი აცნობიერებს რუსულ ბაზარზე აქტიურად საქმიანობის საფრთხეებს და თავად დაარეგულირებს რა მოცულობის პროდუქცია და რა პირობებით შეიტანოს რუსულ ბაზარზე
ჩვენი ქვეყნისთვის მნიშვნელოვანია ეკონომიკის გაძლიერება და ამ ეტაპზე სოფლის მეურნეობის პროდუქციის რუსულ ბაზარზე გატანა აუცილებელი იყო. ეს მთავრობის ფუნქცია იყო. ასევე მთავრობის მოვალეობა იყო ბიზნესის გაფრთხილება შესაძლო ეკონომიკური ემბარგოს დაწესების შესახებ.
დარწმუნებული ვარ, ქართული ბიზნესი აცნობიერებს რუსულ ბაზარზე აქტიურად საქმიანობის საფრთხეებს და თავად დაარეგულირებს რა მოცულობის პროდუქცია და რა პირობებით შეიტანოს რუსულ ბაზარზე.
გააზრებული პოლიტიკა ოკუპანტ სახელმწიფოსთან, ერთის მხრივ არაღიარების აქტიური პოლიტიკა, ხოლო მეორეს მხრივ სავაჭრო ურთიერთობები, მოლაპარაკებების ფორმატი კონფლიქტებთან დაკავშირებით და დიალოგი სპეციალური წარმომადგენლების დონეზე, უზრუნველყოფს აუცილებელ მშვიდობას და მეტ-ნაკლებად იცავს ბიზნესს მოულოდნელი ეკონომიკური საფრთხეებისგან. პარალელურად, შესაძლებლობების ფარგლებში ხდება ექსპორტის დივერსიფიკაცია და ამ მხრივ ბიზნესი მხოლოდ მთავრობის იმედად არ უნდა იყოს. აქვე უნდა აღვნიშნო, რომ 2017 წელს რუსეთის წილი ექსპორტში 14,5%-ია, რაც არ უნდა აღმოჩნდეს დამანგრეველი ჩვენი ეკონომიკისთვის.
რამდენადაც ვიცი, მთავრობა რუსეთთან ეკონომიკური თანამშრომლობის საკითხში ჩვენს დასავლელ პარტნიორებთან შეთანხმებით მოქმედებს
ბევრს ჰგონია, რომ ღვინოზე ექსპორტის დიდი წილი მოდის. ამ დროს 6,5%-ია. ასევე ახალ ინფორმაციას მოგაწვდით, რაც ანტირუსულ სანქციებთან პირდაპირ კავშირშია, – საფრანგეთის პრეზიდენტი 2 მარტს დაგეგმილ სანქტ-პეტერბურგის ეკონომიკურ ფორუმში მონაწილეობას დათანხმდა. ასე რომ, კარგად ასაწონ-დასაწონია ეკონომიკრ სანქციებთან მიერთება. რამდენადაც ვიცი, მთავრობა რუსეთთან ეკონომიკური თანამშრომლობის საკითხში ჩვენს დასავლელ პარტნიორებთან შეთანხმებით მოქმედებს.
– აშშ ვიზიტისას პარლამენტის თავმჯდომარემ ასევე განაცხადა – ”ჩვენთვის გამოწვევაა რუსული პროპაგანდა და ფრთხილად უნდა ვიყოთ”. ზოგადად, სიფრთხილის გამოჩენაში კარგის მეტი არაფერია, მაგრამ თუ საქართველოში გაძლიერებული რუსული პროპაგანდა გამოწვევაა, რატომ არ დგამს ამ მიმართულებით მმართველი გუნდი კონკრეტულ ნაბიჯებს?
თქვენი აზრით, შექმნილ ვითარებაში რისი გაკეთება იქნებოდა ჩვენი მხრიდან ლოგიკური და კანონზომიერი?
– გააქტიურება შეიმჩნევა, თან საგრძნობლად. განსაკუთრებით იგრძნობა სოციალურ ქსელში. თუმცა, არა მგონია, რომ ვითარება საგანგაშო იყოს. არ ვარ აკრძალვების მომხრე. ინტერნეტის ეპოქაში საინფორმაციო შეზღუდვებს შედეგი არ მოაქვს, ინტერნეტს კი ვერ ავკრძალავთ.
მეორე მხრივ, ვისაც ანალიზის უნარი აქვს, კარგად აფასებს მიმზიდველია თუ არა რუსეთი. ზოგს ჰგონია, რომ ტერიტორიული პრობლემების მოგვარების გზა რუსეთისკენ შემობრუნებაა. არცკი კითხულობენ რუსეთი რისთვისაა მზად?!
ინტერნეტის ეპოქაში საინფორმაციო შეზღუდვებს შედეგი არ მოაქვს, ინტერნეტს კი ვერ ავკრძალავთ
რუსეთი რომ მზად იყოს სერიოზული საუბრისთვის, კიდეც გააჟღერებდა. რა სჯობს იმას, რომ დავალაგოთ ურთიერთობები მეზობელთან, მოვაგვაროთ ტერიტორიული პრობლემები, მაგრამ შესაძლებელია?
1993 წლიდან, ომის შემდეგ წლები გავიდა, დსთ-შიც შევედით. მივიღეთ შედეგი? ყველაფერს მთავრობისგან ველოდებით. ყველამ უნდა გავანძრიოთ ხელი. ბევრის გაკეთება შეუძლია საექსპერტო საზოგადოებას, თუნდაც სოციალური ქსელის მეშვეობით. ასევე ბევრი შესაძლებლობები აქვს მედიას. თუმცა, წამყვან ტელეარხებზე ანალიტიკური გადაცემების სიმწირეა.
არ ვსაუბრობ, რომ პროპაგანდას პროპაგანდით უნდა ვუპასუხოთ. თუმცა, მოსახლეობაში ამ თვალსაზრისით განმარტებით საქმიანობას და მეტად ინფორმირებას რომ უფრო ეფექტურად ვეწეოდეთ, ბევრად უკეთესი იქნებოდა.
არ ვსაუბრობ, რომ პროპაგანდას პროპაგანდით უნდა ვუპასუხოთ. თუმცა, მოსახლეობაში ამ თვალსაზრისით განმარტებით საქმიანობას და მეტად ინფორმირებას რომ უფრო ეფექტურად ვეწეოდეთ, ბევრად უკეთესი იქნებოდა
ყველაზე კარგი დამცავი ფარი კი ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესებაა. დასავლეთმა მეტად უნდა შეგვიწყოს ხელი ეკონომიკის განვითარებაში. ემიგრაციაც საგრძნობლად შემცირდება და რუსული პროპაგანდის ზემოქმედების ეფექტიც შესუსტდება.
– ცნობილი გახდა, რომ აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში ტვირთების ბრუნვის მონიტორინგზე რუსეთსა და საქართველოს შორის 2011 წელს ხელმოწერილი შეთანხმების იმპლემენტაცია ამ საკითხში სოხუმისა და ცხინვალის პოზიციის გამო ქართული მხარისთვის სულ უფრო არაფრის მომცემი გახდა, ვინაიდან აფხაზები და სამხრეთელი ოსები საქართველოსთან საბაჟო პუნქტების მოწყობას გეგმავენ.
რუს ექსპერტთა მტკიცებით, იმის გათვალისწინებით, რომ რუსულ-ქართულ დიალოგში სოხუმი და ცხინვალი სარგებლის მიღებას ცდილობენ, მოსკოვი გაგებით უნდა მოეკიდოს ქართული მხარის მდგომარეობას და ”თბილისს მეტი მანევრირების საშუალება მისცეს”.
ახლა როცა მოსკოვსა და ერევანში სულ უფრო აქტიურად საუბრობენ აფხაზეთის მონაკვეთის გავლით მოსკოვსა და ერევანს შორის სარკინიგზო მიმოსვლის აღდგენაზე, თქვენი შეფასებით, ამ საკითხში თბილისს ”მანევრირებისთვის” რა სივრცე აქვს დარჩენილი?
იმის გათვალისწინებით, რომ ეს ეკონომიკური საკითხი სულ უფრო მეტად იძენს პოლიტიკურ ნიშნებს, თქვენი აზრით, ამ კონკრეტულ გამოწვევაზე როგორი იქნებოდა საუკეთესო და ოპტიმალური ქართული პასუხი?
მანევრის ყოველგვარი შესაძლებლობა ჩვენ მაშინ დავკარგეთ, როცა რუსეთს მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში გაწევრიანებისთვის მწვანე შუქი ავუნთეთ ჩვენთვის წამგებიანი ხელშეკრულების სანაცვლოდ
– ოპტიმალური ვარიანტის შემუშავება ჩემთვის საკმაოდ სიღრმისეული პროცესია. ეს კი მოითხოვს ყველა საჭირო მონაცემის ცოდნას, გადაწყვეტილების მიღების პროცესში გამოყენებას. გარედან რთულია რჩევების მიცემა, რადგან შესაძლოა, არ ვფლობდეთ ყველა ინფორმაციას, რაც გადაწყვეტილების მიღებისთვის ან მოლაპარაკებების წარმოებისთვის იყოს საჭირო.
ოპტიმალური ვარიანტის შემუშავებას ასევე სჭირდება სწორედ მანევრის საშუალება, რაზეც თქვენ მეკითხებით და რისი შესაძლებლობაც საქართველოს, ჩემი შეფასებით არ გააჩნია.
მანევრის ყოველგვარი შესაძლებლობა ჩვენ მაშინ დავკარგეთ, როცა რუსეთს მსოფლიო სავაჭრო ორგანიზაციაში გაწევრიანებისთვის მწვანე შუქი ავუნთეთ ჩვენთვის წამგებიანი ხელშეკრულების სანაცვლოდ.
იმის მიუხედავად, რომ შვეიცარიულ კომპანიასთან ხელშეკრულება გაფორმებულია, რუსეთი მაინც წელავს ვალდებულებების შესრულებას. მთავრობის ოპონენტები საუბრობენ, რომ ეს პროცესი წლების წინ უნდა დაწყებულიყო, თუმცა ეს ბევრს არაფერს შეგვმატებდა მანევრის შესაძლებლობების თვალსაზრისით, რადგან 2010 წელს მიღწეულ შეთანხმებას მაინც ვერ შევცვლიდით, რომლის თანახმად საქართველოს შესაძლებლობა
არ ეძლევა როგორც რკინიგზით, ასევე ზღვით შეტანილი ტვირთები გააკონტროლოს.
არ ვიცი, რა რჩევა მივცე იმის გარდა, რომ მოლაპარაკებებში აშშ გავააქტიუროთ, რადგან სწორედ თეთრი სახლის მოთხოვნით დავთმეთ რუსეთის მსო-ში დაბლოკვა
საავტომობილო გზით ტვირთბრუნვის კონტროლი კი მხოლოდ აღრიცხვის პროცედურებით შემოიფარგლება. ამიტომ არ ვიცი რა რჩევა მივცე, იმის გარდა, რომ მოლაპარაკებებში აშშ გავააქტიუროთ, რადგან სწორედ თეთრი სახლის მოთხოვნით დავთმეთ რუსეთის მსო-ში დაბლოკვა.
– ამერიკის საექსპერტო წრეებში საქართველოს ნატოში დაჩქარებული წესით, ალიანსის მე-5 მუხლის ამოქმედების გარეშე, ანუ კონფლიქტების სრულმასშტაბიან პოლიტიკურ მოწესრიგებამდე მიღების შესაძლებლობაზე დაიწყეს საუბარი. ამ იდეა-პროექტზე საკმაოდ ბევრი აზრი გამოითქვა.
ქართველ ექსპერტთა ნაწილი მიიჩნევს, რომ ეს იდეა, ”არათუ გადასარევია”, მეტიც იგი საკმაოდ დიდი რისკების შემცველიცაა.
თქვენი აზრით, სავარაუდოდ, რისი მაჩვენებელი შეიძლება იყოს აშშ-ს საექსპერტო წრეებში გაჩენილი ინიციატივა, და რა სავარაუდო რისკებს შეიცავს იგი?
– ისე მოხდა, რომ ინფორმაციის გაჟღერებიდან პირველივე დღეს მომიწია სატელევიზიო კომენტარის გაკეთება და სიუჟეტში მარტო აღმოვჩნდი ლუკ კოფის კვლევის მომხრე. შემდეგ დღეებში მომხრეთა რიცხვმა იმატა, რადგან უკეთ გაერკვნენ შემოთავაზების არსში.
ლუკ კოფის კვლევა გვთავაზობს შემდეგ ვარიანტს – ნატო სცნობს საქართველოს საერთაშორისოდ აღიარებულ საზღვრებში და გვიღებს თავის შემადგენლობაში აფხაზეთთან და ცხინვალის რეგიონთან ერთად. მე-5 მუხლი გაწევრიანების დღიდან ამოქმედდება საქართველოს მთელ ტერიტორიაზე, გარდა ოკუპირებული ტერიტორიებისა დეოკუპაციამდე.
ნატოში საქართველოს გაწევრიანებასთან დაკავშირებით ამერიკულ შემოთავაზებაში საფრთხეს ვერ ვხედავ. მეტიც, ეს გამორიცხავს ოკუპირებული ტერიტორიების აღიარების საფრთხეს, რადგან მსოფლიოს უძლიერესი სამხედრო-პოლიტიკური ორგანიზაცია აღიარებს სრულად ჩვენს საზღვრებს. შემდგომში კი გაცილებით გაადვილდება დეოკუპაცია და რუსეთთან მოლაპარაკებების წარმოება, როცა უსაფრთხოების ქოლგის ქვეშ ვიქნებით მოქცეული.
ნატოში საქართველოს გაწევრიანებასთან დაკავშირებით ამერიკულ შემოთავაზებაში საფრთხეს ვერ ვხედავ. მეტიც, ეს გამორიცხავს ოკუპირებული ტერიტორიების აღიარების საფრთხეს, რადგან მსოფლიოს უძლიერესი სამხედრო-პოლიტიკური ორგანიზაცია აღიარებს სრულად ჩვენს საზღვრებს. შემდგომში კი გაცილებით გაადვილდება დეოკუპაცია და რუსეთთან მოლაპარაკებების წარმოება, როცა უსაფრთხოების ქოლგის ქვეშ ვიქნებით მოქცეული
თუმცა, ეს მხოლოდ კვლევაა და არ ნიშნავს, რომ მას ნატო მყისიერად გაიზიარებს. ამ პროექტის მიმართ საზოგადოების უარყოფითი დამოკიდებულება ამ საკითხში მათ ნაკლებად ინფორმირებულობას უკავშირდება. მათ იფიქრეს, რომ მე-5 მუხლის შეჩერება მთელ ტერიტორიაზე მოხდებოდა. ასეც რომ იყოს, ვერ ვხვდები რას ვკარგავთ?
ჯერ დეოკუპაციას ველოდოთ და შემდეგ შევიდეთ ნატოში? მგონი დაგვავიწყდა, რომ ნატოსკენ ზუსტად ოკუპაციის გამო გავიხედეთ და საგარეო ვექტორიც მაგ მიზეზით შევცვალეთ, როცა დსთ-ში ყოფნამ კონფლიქტის გაყინვა გამოიწვია.
გაიყვანოს რუსეთმა ჯარები, გაიწვიოს აღიარება და დავუბრუნდეთ მოლაპარაკების მაგიდებს ორთავე რეგიონთან. არის რუსეთი მზად? არა. მაშ სხვა რა ვარიანტი გვაქვს?!
– არავის ეპარება ეჭვი, რომ რუსეთში მოახლოებულ საპრეზიდენტო არჩევნებზე პუტინი გაიმარჯვებს, რომლის საგარეო პოლიტიკა კიდევ უფრო ხისტი იქნება, ვიდრე აქამდე იყო. განსაკუთრებით უკრაინისა და საქართველოს მიმართ.
თქვენი აზრით, სავარაუდოდ, როგორი და რა ტიპის საფრთხეების შევცველი იქნება საქართველოსთვის პუტინის მეოთხე საპრეზიდენტო ვადა?
– იმედია ეს მისი ბოლო ვადა იქნება, თუმცა, საკონსტიტუციო ცვლილებების შემდეგ, რომელიც 2008 წელს განახორციელა, 6 წელი საკმაოდ ხანგრძლივი პერიოდია.
ამ ვადაში პუტინი შეეცდება მაქსიმუმი გააკეთოს ე.წ. რუსული სამყაროს პროექტის მიმართულებით. ამ კუთხით ის შემოდგომიდან გააქტიურდება.
პუტინი შეეცდება მაქსიმუმი გააკეთოს ე.წ. რუსული სამყაროს პროექტის მიმართულებით. ამ კუთხით ის შემოდგომიდან გააქტიურდება
არ უნდა გვქონდეს იმის იმედი, რომ პუტინის შემდეგ ვინმე მისგან დამოუკიდებელი ფიგურა მოვა. ამიტომ უნდა გავაგრძელოთ იგივე პოლიტიკა, რაზეც უკვე ვისაუბრეთ – ეკონომიკა და კეთილდღეობა, თავდაცვისუნარიანობის და უსაფრთხოების სისტემის განმტკიცება, აქტიური, ოღონდ გაწონასწორებული პოლიტიკა.
– საშინაო პოლიტიკაში მიმდინარე პროცესების დინამიკა, დროდადრო უმწვავესს პრობლემებს საკმაოდ არასახარბიელო ფორმით წარმოჩენს ხოლმე. ქართველი ექსპერტები ამ თემებზე საუბრისას ყურადღებას საკმაოდ განსხვავებულ ასპექტებზე ამახვილებენ.
თქვენი დაკვირვებით, მოცემულ ეტაპზე თქვენ რას მიიჩნევდით საშინაო პოლიტიკის უმთავრეს პრობლემად?
– თქვენ ისეთი შესავალი გააკეთეთ, არ შევუდგები გაცვეთილ პრობლემებზე საუბარს. ყველასთვის გასაგებია, რომ მოსახლეობის ეკონომიკური მდგომარეობის გაუმჯობესება მთავარი შიდა გამოწვევაა, რა თქმა უნდა, ოკუპირებული ტერიტორიების შემდეგ.
ერთ მნიშვნელოვან გამოწვევას შევეხები, რომლის გარეშეც ქვეყანა ვერ განვითარდება. ესაა ძალიან სუსტი და, მეტწილად, გაკოტრებული პოლიტიკური ველი. ”ქართული ოცნება” თავს სტაბილურად, ლიდერად გრძნობს და მშვიდადაა. თუმცა, პარტიული რეიტინგები, როგორც არჩევნებისას, ასევე სოციოლოგიური კვლევებისას, არ უნდა აძლევდეთ სიმშვიდის საფუძველს.
არც მერის არჩევნების 51,13%-ით მოგება ითვლება დამაჯერებლად. ამიტომ მმართველ პარტიას გადახალისებას, მეტი ახალი სახის მოზიდვას და სტრატეგიის შეცვლას ვურჩევდი.
საზოგადოება, ყოველ ახალ ეტაპზე, იცვლება, ვითარდება. წინა ხელისუფლების ან სუსტი ოპოზიციის ფონზე პირველობა აღარ ამართლებს და სამომავლო სტრატეგიად არ გამოდგება.
ერთ მნიშვნელოვან გამოწვევას შევეხები, რომლის გარეშეც ქვეყანა ვერ განვითარდება. ესაა ძალიან სუსტი და, მეტწილად, გაკოტრებული პოლიტიკური ველი… წინა ხელისუფლების ან სუსტი ოპოზიციის ფონზე პირველობა აღარ ამართლებს და სამომავლო სტრატეგიად არ გამოდგება
ოპოზიცია კი, ბოლო რამდენიმე არჩევნების მანძილზე, იმითაა კმაყოფილი, ვინ დაიკავებს მთავარი ოპოზიციური ძალის, ანუ საპატიო მეორე ადგილს. ასეთ პირობებში სახელმწიფოს ნორმალურად განვითარება შეუძლებელია.
ოპოზიციური ფლანგი სრულ რეორგანიზაციას მოითხოვს. ერთკაციანი პარტიების დრო დასრულდა. პარტიები უნდა დამსხვილდნენ, გაერთიანდნენ იდეოლოგიაზე დაყრდნობით და არა მხოლოდ საგარეო ვექტორის ნიშნით – პრორუსულებად და პროდასავლურებად.
ოპოზიცია მხოლოდ მთავრობასთან ბრძოლით და ნეგატივის ძიებით, მსუბუქად რომ ვთქვათ, ხშირად ზედმეტად გაბუქებით, წინ რომ ვერ მიდის, მგონი უნდა მიხვდნენ.
უნიჭო კინკლაობა, დაძაბული საინფორმაციო ველი უარესი სტრესის გამომწვევია ისედაც მძიმე პირობებში მყოფ ადამიანებისთვია. ვერ დამისახელებთ წარმატებულ და სტაბილურ სახელმწიფოს, სადაც ასეთი სუსტი პოლიტიკური კონიუქტურაა. ერთლიდერიან თხუთმეტ პარტიას სჯობს თხუთმეტლიდერიანი ერთი პარტია.
კობა ბენდელიანი
“ინტერპრესნიუსი”