სვიმონ ჯანგულაშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს.
“ეხლა კი, მინდა, შევეცადო და მადლიერება გამოვხატო.
ვიცი, რომ სიტყვები არ მეყოფა. ისეთივე გამოუთქმელია ჩემი მადლიერება, როგორც ჩემი სიხარული…
წარმოიდგინეთ – სამყაროს სახელოვნებო და სულიერ ცენტრში ვიდექი, წინ ჩემი უსაყვარლესი მუსიკოსები იდგნენ, ვასრულებდით ღვთიურ საგალობლებსა და სიმღერებს, ღვთაებრივ მუსიკას გენიალური კეჭაყმაძისა, ყანჩელისა, ბარდანაშვილის, ბოლქვაძისა და ჩვენი საყვარელი პატრიარქისა …
და მე მთელი 5 საათი ვუყურებდი მიქელანჯელოს ღვთაებრივ ფრესკას, ვუყურებდი განრისხებული და ყველაზე მშვენიერი მაცხოვრის ულამაზეს სახეს, სრულყოფილ და უტკბილეს სხეულს, გულმოწყალებით თავდახრილ ღვთისმშობელს, შემაძრწუნებელ ხატებას ძველი სამყაროს განადგურებისა და ახალი მარადისობის დაბადებისა… ვუყურებდით სამყაროს შექმნისა და ძველი და ახალი აღთქმის ისტორიებს, დახატულთ ღვთიური მიქელანჯელოსა და სხვა გენიოსების მიერ…
არ ვიცი ეს რა იყო.
ვერასდროს ვერ ვიტყვი ამას სიტყვებით.
იმ ცრემლებს, იმ განცდებს, იმ მდგომარეობას ვერც ერთი სიტყვით ვერ გამოვხატავ.
გიორგი ცაგარელმა მითხრა: „ეს მე არ ვიყავი. გარედან ვუსმენდი ჩემს თავს, ჩემს ინსტრუმენტს, ჩემს ბგერებსო“… რაღაცა ზეციური უკრავდა და მღეროდა.
მართლა ასე იყო.
ის 2 საათი იყო ზეციური გამოცხადებისა და ზეციურთან, მარადიულთან ზიარების დაუვიწყარი და მისტიკური დრო და მდგომარეობა.
ეს მისტიკური, ზე-დროული დრო და წარმოუდგენელი მდგომარეობა მოვიდა ჩვენში და ჩვენთან.
ჩვენ მასთან მიგვიყვანეს პაპმა ფრანცისკემ და პატრიარქმა ილიამ.
იყო და არის ეს დრო და მდგომარეობა. და ის გათავდა სამუდამოდ, და აღარასდროს, აღარასდროს აღარ გამეორდება.
დამთავრდა და სადღაც წავიდა…
ამაღლდა…
ყველა წუთი, ყველა ბგერა, ყველა ადამიანი, ყველა ემოცია და აზრი რაც იქ იყო, სადღაც ძალიან მაღლა და შორს წავიდა.
მე იქ ვიყავი და არ ვიყავი. ჩვენ იქ ვიყავით და არ ვიყავით.
ზეცის კარი გაგვეხსნა და ცოტა ხნით განვიცადეთ იქაური ღვთაებრივი მშვენიერება.
გულის კარი გაგვიხსნა ღმერთმა, ამ კარში შესავალი მშვენიერებისა და სიკეთის გზაა. ჩვენ, უღირსნი ამ გზაზე დავდექით და ცოტა ხნით ვიყავით სასუფეველში.
მერე დედამიწაზე დავბრუნდით.
ეს მდგომარეობა აღარასდროს განმეორდება, მაგრამ, სულ ჩვენთან იქნება.
დედას გეფიცებით, ეს არაა სილამაზისთვის, სადღეგრძლოდ ან ლიტონი ემოციით ნათქვამი სიტყვები.
გღირსებიათ თქვენი საქმე გეკეთებინათ საღვთო გამოცხადების სინათლეში? ხილვა გქონიათ? ჭვრეტით გიჭვრეტიათ ღვთიური მშვენიერებისათვის? თუ კი, მაშინ მიხვდებით, ჩვენ რა განვიცადეთ ამ ადგილით და ამ ხელოვნებით…
მეც არ მეღირსა. მე ამისი ღირსი არ ვიყავი და არა ვარ. უბრალოდ, უფლის სასწაული და მოწყალება იყო ეს ყველაფერი.
ამიტომ, მინდა, ჩემი უძლური მადლობა მივუძღვნა ღმერთსა და ყველას და ყველაფერს ამ სამყაროში!
ამიტომ, პირველ რიგში, ღმერთს ვმადლობ.
ვმადლობ ჩემს სამშობლოს, რომელმაც ასეთი მუსიკა და ავტორები წარმოშვა.
ვმადლობ ორ სასულიერო და სახალხო ლიდერს – ჩვენს პატრიარქს, რომელმაც შექმნა ჩვენი გუნდი და რომლისგანაც მაქვს ყველა სიკეთე მეც და ჩვენს გუნდსაც.
ვმადლობ რომის პაპს – მან ევროპის გულის კარი გაგვიღო და იქ გვამღერა, ევროპის და მთელი ქრისტიანული და მშვენიერების მოტრფიალე სამყაროს გულში. და მან გაგვიღო გულის კარი ქართველებს და ამ დიდი სიხარულისა და პატივის ღირსი გაგვხადა.
დიდ მადლობას ვეუბნები კვლავდაკვლავ ვატიკანის ელჩს საქართველოში, უძვირფასეს მეგობარს ქართველი ხალხისა, მის აღმატებულებას, მაღალ-ყოვლად-უსამღვდელოეს არქიეპისკოპოსს, მონსინიორ ჟოზე ბეტანკურს Jose Bettencourt . მისი მრავალწლიანი იდეა იყო ჩვენი გუნდისა და ქართული მუსიკის კონცერტის გამართვა სიქსტის კაპელაში. რომ არა ის, ეს კონცერტი ოცნებად დარჩებოდა. მან კი ოცნება საღვთო განგებულებით, რეალობად აქცია.
დიდ მადლობას ვეუბნები კულტურის მინისტრს, ქალბატონ თეა წულუკიანს წულუკიანი თეა და კულტურის სამინისტროს. საქართველოს კულტურის, სპორტისა და ახალგაზრდობის სამინისტრო
დიდი გაბედულება და შორსმჭვრეტელობა სჭირდებოდა ამ პროექტის მნიშვნელობის დანახვას და მის განხორციელებას. მრავალი ფაქტორი წინ ედგა ამ იდეას. მინისტრმა საოცარი ენთუზიაზმით, ენერგიითა და თანადგომით, შეუძლებელი შეძლო და აქცია რეალობად. ქართული მუსიკის ისტორიაში დარჩება ეს ფაქტი მარად. ჩვენი მადლიერებაც მარადიული იქნება.
ვიღაცა იტყვის – მინისტრის მოვალეობა ესაა, ის ჩვენსავე ფულით აკეთებს ჩვენთვისვე სასარგებლო პროექტებსო. მე გიპასუხებთ – დიახაც, მადლობელი ვარ, რომ მინისტრმა ასე კარგად და ასე გულით შეასრულა თავისი მოვალეობა და ჯერ-არნახულ ადგილზე გაიტანა ქართული მუსიკა, მთელი მსოფლიოს მოსასმენ და დასანახ ადგილზე ააჟღერა ჩვენი საგანძური – ისტორიაში პირველად.
ჩვენი გუნდი გამორჩეულ მადლობას უხდის საქართველოს ელჩს ვატიკანში, უძვირფასეს ქალბატონ ქეთევან ბაგრატიონს. მისი მრავალწლიანი შრომა და მონდომება, დიდი გამარჯვებითა და სიკეთით დაგვირგვინდა. ჩვენთვის დიდი პატივი იყო, ქართული მშვენიერებითა და სულიერებით გაბრწყინებული ამ ძვირფასი ქალბატონის გვერდში დგომა. დიდია წვლილი ქალბატონ ქეთევანისა ამ ყველაფერში. ჩვენი მადლიერებაც დიდი და უზომოა.
მადლობა ვატიკანის საელჩოს ყველა თანამშრომელს, ვინც თავიანთი დიდი წვლილი შეიტანეს ამ პროექტის განხორციელებაში. გამორჩეული მადლობა ძვირფას Ja Ba ჯაბას, რომელიც მანამდეც და იტალიის ყოფნის დროსაც, ჩვენს გვერდით იდგა და ყველანაირად გვეხმარებოდა. ბედნიერნი ვართ მისი გაცნობითა და მეგობრობით, რომელიც იმედი გვაქვს, სულ გაგრძელდება.
ასევე მადლიერნი ვართ, ვატიკანში ჩვენი საელჩოს თანამშრომლებისა, განსაკუთრებით ძვირფასი ირინასი და სოფოსი, რომლებმაც ამ მომქანცველი და მძიმე პროექტის ყველა დეტალი დიდი ზრუნვითა და სკურპულოზურობით შეასრულეს. მათთან ურთიერთობა დიდი ბედნიერება და სიხარული იყო ჩვენთვის.
იგივე ითქმის კულტურის სამინისტროს თანამშრომლებზე, განსაკუთრებით ვმადლობთ, ქალბატონ ლალი თარიმანაშვილზე, თამარ წულუკიძესა და არჩილ ჭოტაშვილს, რომლებმაც უმოკლეს დროში საოცრად ბევრი რამ გააკეთეს – მაღალ დონეზე, პროფესიულად და სიყვარულით.
განსაკუთრებული მადლობა უძვირფასეს ფონდ “ქართულ გალობას” და მის დამფუძნებლებს – ბატონ ვანო ჩხარტიშვილსა და ქალბატონ ნანა გოთუას. რომ არა ქალბატონი ნანა გოთუა Nana Gotua ეს კონცერტი ვერ ჩატარდებოდა. და, საერთოდ, ბევრი რამ არ გვექნებოდა ქართულ მუსიკაში. დიდია თქვენი სიკეთე და დიდია ჩვენი მადლიერება.
მადლობა მინდა ვუთხრა საქართველოს პრეზიდენტს, ქალბატონ სალომე ზურაბიშვილს, Salome Zourabichvili ვინც შარშან, რომში ვიზიტის დროს პაპთან განიხილა ჩვენი რომში გამოსვლის საკითხი და რომშიც, ჩვენთან ერთად იყო და წარმოადგენდა ჩვენს ქვეყანას.
მადლობა მინდა ვუთხრა ვატიკანის კურიისა და სხვადასხვა დეპარტამენტების თანამშრომლებს, ვინც ძალიან დიდი შრომა გასწიეს ჩვენი გასტროლის მაღალ დონეზე ჩატარებისათვის. განსაკუთრებული მადლობა ჩვენი კონცერტის კურატორს, ქრისტიანთა ერთიანობის ხელშეწყობის პონტიფიკალური საბჭოს წარმომადგენელს, მონსენიორ იერომირ ძადრაპას, რომლის მზრუნველობამ და ყურადღებამ, მრავალი კარი გაგვიხსნა და მრავალი დახმარება გაგვიწია.
მე, როგორც დირიჟორი და როგორც მუსიკოსი, მადლობელი ვარ სიქსტის კაპელის პონტიფიკალური, საპაპო გუნდისა და მისი ბრწყინვალე ხელმძღვანელის, მონსინიორ მარკოზ პავანისა. მუსიკის ისტორიაში ეს ყველაზე ძველი და სახელგანთქმული გუნდი მსოფლიო სამუსიკო კულტურის მშვენება და სიამაყეა. ამ გუნდში მრავალი გენიალური მუსიკოსი მუშაობდა, ჯერ მარტო ღვთაებრივი ჯოვანი პიერ-ლუიჯი და პალესტრინა რად ღირს?
და ჩემთვის უდიდესი პატივი და ბედნიერება იყო, ამ გუნდთან დირიჟორობა, ჩვენი გუნდი და ისინი დავმეგობრდით და იმედი გვაქვს, რომ ეს მეგობრობა მარადიული იქნება და ბევრი საქმით გავახარებთ ღმერთსა და ადამიანებს.
ჩემი ღვთაებრივი მალერის შესახებ მოგონებებში მოთხრობილია, როგორ ჩამოურბინა მან VIII სიმფონიის პრემიერის შემდეგ ბავშვთა გუნდის თითოეულ წევრს და განსაკუთრებული მადლობა უთხრა. მეც ასე მინდა, უდიდესი მადლობა ვუთხრა პაპის კაპელის ბავშვებს, სათითაოდ. ბავშვები ღმერთის უდიდესი სინათლეა ამ ქვეყანაზე. და არასდროს დამავიწყდება სიქსტის კაპელის მგალობელი ბავშვების მზიანი, ნათელი, მუსიკით, სიკეთითა და სიყვარულით გაბრწყინვებული თვალები, როდესაც ისინი ჩვენ გვისმენდნენ, გვიყურებდნენ, როდესაც ისინი ჩემი დირიჟორობის დროს შემომცქეროდნენ და როდესაც ისინი უგალობდნენ სიყვარულისა და სიკეთის ღმერთს…
ჩემთვის მუდამ დაუვიწყარი იქნება სიქსტის კაპელის მგალობლების და მათი ფენომენალური ხელმძღვანელისა და ბრწყინვალე ორგანისტის მიერ აჟღერებული პალესტრინა და სხვა კომპოზიტორები. ეს მუსიკა, როგორც ნათლით გაბრწყინვებული ორნამენტები, როგორც თაღების უსასრულოდ მშვენიერი შეკონება, ეფინებოდა ღვთაებრივ სივრცეებს და ჩვენს გულებს მარადიული სილამაზისა და სიკეთის სამყაროსაკენ ამაღლებდა…
მინდა უდიდესი მადლიერება ვუთხრა ჩვენს მასწავლებლებს, განსაკუთრებით:
გენიალურ შალვა მოსიძეს, Shalva Mosidze
ანზორ ერქომაიშვილს – სამშობლოსა და ღვთის კაცს, Lali Seturidze
და ლია სალაყაიას – უფლის ანგელოზს, ადამიანად მოვლენილს დედამიწაზე.
და ყველა ჩვენს პედაგოგს.
მინდა განსაკუთრებული მადლობა ვუთხრა ჩვენს მსმენელებს, მსოფლიოს ყველა ქვეყანაში, განსაკუთრებით თქვენ, უძვირფასესო თანამემამულენო. მადლობა სიქსტის კაპელასა და წმინდა პეტრეს ბაზილიკაში მობრძანებულ ადამიანებს, ვინც უდიდესი გაგება და სიყვარული მოგვაგეს ჩვენი შესრულების სანაცვლოდ.
განსაკუთრებით მადლიერი ვარ პროტოპრესვიტერ გიორგი ზვიადაძის, და იტალიაში მოღვაწე ჩვენი ძვირფასი სამღვდელოების – მამა იოანესი რომიდან, რომის სამრევლო მამა ანდრიასი ფლორენციიდან, ფლორენციის წმ.ნინოს სამრევლო , მამა მათეს პიზიდან Mate Kutelia და მამა მოსეს ბარიდან. Moses Mosé
სწორედ მამა მოსემ გაგვაცნო მონსინიორ ჟოზე ბეტანკური და წარუდგინა ჩვენი თავი 5 წლის წინ. და სწორედ იმ დღიდან დაიწყო ამ პროექტის მომზადება.
დიდი მადლობა “სამოსელი პირველისა“ და ტრადიციული ფეხსამოსისა და აქსესუარების ოსტატებს, ვინც წარმოუდგენლად მცირე დროში დაგვიმზადეს შესამოსელი სიქსტის კაპელის კონცერტისათვის Anna Ninua
დიდი მადლობა იმ გენიალურ და ზეციურ ხალხს, ვინც შექმნა და შემოგვინახა ჩვენი გალობა და ჩვენი სიმღერა.
დიდი მადლობა ღვთაებრივი მუსიკისათვის – გენიალურ კომპოზიტორებს:
იოსებ კეჭაყმაძეს,
გია ყანჩელს,
იოსებ ბარდანაშვილს,
ზვიად ბოლქვაძეს, ჩვენს უსაყვარლეს მეგობარს,
Zviad Bolkvadze
მადლობა მათ ჩვენ გუნდთან მეგობრობისათვის და მადლობა, თავიანთი შემოქმედებით ღვთაებრივისა და მარადიულის ჭვრეტის ბედნიერებას რომ გვანიჭებენ.
მინდა მადლობა ვუთხრა უძვირფასეს პატრიარქს, უკვე, როგორც მუსიკოსსა და კომპოზიტორს. ის ხშირად ამბობს, რომ მე არ ვარ კომპოზიტორი, მე უბრალოდ ვცდილობ, ადამიანებს დავეხმარო, რომ გაიგონ, რას ამბობს ეკლესია და ღმერთიო.
და მისი ეს სიყვარული, მუდამ დარჩება ქართველთა და მთელი მსოფლიოს მუსიკის მოყვარულთა გულებში <3
მადლიერი ვარ ჩვენი ბრწყინვალე სოლისტების –
მუსიკოსობის, ვოკალური დიდოსტატობისა და ადამიანობის ეტალონის, იანო ალიბეგაშვილის Iano Tamar Iano Alibegashvili
ქეთი ქართველიშვილის Keti Kartvelishvili – გოთიკური ვიტრაჟებიდან გადმოსული მშვენიერების, დახვეწილი და ზეციური მუსიკოსის,
გიორგი ცაგარელის Giorgi Zagareli Giorgi Zagareli ფენომენალური და ბრწყინვალე მუსიკოსის, ბგერისა და ფრაზირების დიდოსტატის, ვისი ღრმა შესრულებაც შეუძლებელია მოისმინო გულის შეძვრისა და ცრემლის გარეშე.
ზვიად ბოლქვაძეს, როგორც სოლისტსაც ვმადლობ, ვისმა “წუთისოფელმაც” აატირა ყველა მსმენელი იმ დღეს Lia Baido-shvili
მინდა მადლობა ვუთხრა ჩვენი გუნდის ფენომენალურ სოლისტებსა და გუნდის ყველა წევრს.
მადლობა მრავალწლიანი უმძიმესი შრომის თითოეული წუთისათვის,
მოთმინებისათვის,
მუსიკის მიმართ თავდადებული სიყვარულისა და სრული თვით-გაღებისათვის,
იმ ემოციური ქარიშხლისა და პიანოებისათვის, რომელიც მხოლოდ თქვენშია და თქვენ შეგიძლიათ…
სიყვარულისა და ძმობისათვის,
მოთმინებისა და პატიებისათვის,
კამათისა და ჩხუბებისთვისაც – რომლის მერეც ყველანი ვიცვლებით და სიკეთისკენ მივდივართ…
მადლობა და ბოდიში მინდა ვუთხრა საოცარ და ღვთიურ გიორგი ხუნაშვილსა და ზვიად მიჩილაშვილს, რომლებიც რამდენიმე თვით წავიდნენ საქართველოდან, მატერიალური პრობლემების მოგვარებისთვის… მოუთმენლად ველი თქვენს დაბრუნებას.
იგივე მინდა ვუთხრა პაატა ცეცხლაძეს, ვისმა ოქროსფერმა ხმამაც უზარმაზარი როლი შეასრულა ჩვენი გუნდის და ქართული სასულიერო მუსიკის ისტორიაში…
მინდა მადლობა ვუთხრა ყველა წევრს გუნდისა, ვინც ჩვენთან ყოფილა და დღეს აღარ მღერიან ჩვენთან. ასეთნი უამრავნი, ასობით არიან. ზოგი მათგანი თავის დიდებულ ანსამბლებში მოღვაწეობს ან სოლო კარიერა აქვს.
ბევრი მათგანი ჩემი უსაყვარლესი და უახლოესი ძმა არის დღესაც.
მინდა მადლობა ვუთხრა ძვირფას Elizbar Khachidze Giorgi Marsagishvili და Lexo Shengelia ვინც, ბევრი იშრომეს ამ პროექტისათვის და ზოგადად, გუნდისათვის.
მინდა მადლობა ვუთხრა დიდ და ფენომენალურ მუსიკოსს, ჩემს უსაყვარლეს ძმას, გიორგი დონაძეს Nino Kurashvili რომლის საშემსრულებლო ხელოვნება და საზოგადოებრივი მოღვაწეობა, ოქროს ასოებით შევა ქართული მუსიკის ისტორიაში.
თავშივე ვთქვი, რომ მადლიერება არ გამომივა სიტყვებით მეთქი.
შეუძლებელია სიყვარული სიტყვებით გამოხატო.
მაშინ გალაკტიონი უნდა იყო, ან შოთა, ან ოთარ ჭილაძე…
მე არ ვიცი, ჩანს თუ არა ჩემი მადლიერების გულწრფელობა, სიღრმე და უსაზღვროება. ის ნამდვილად ასეთია.
მინდა, რომ სამყარო ისეთი იყოს, როგორიც მიქელანჯელოს, მალერის, ბახის, ვან გოგის, რუსთაველის, გალაკტიონის, ვაჟას, სტურუას, კეჭაყმაძის, ყანჩელის, ბეთჰოვენის, შექსპირის, სერვანტესის, დოსტოევსკის, მანის და სხვათა ქმნილებების იდეალებია…
არასდროს დამავიწყდება, როგორ ვუყურებდი მიქელანჯელოს და ვმუზიცირებდი. და ვერ ვუყურებდი და ვერ ვმუზიცირებდი.
ვერაფერი ვერ გავაკეთე, რაც მინდოდა. ბევრი რამე გავაფუჭე.
მაგრამ, მართლა ყველანი დიდი ენერგიით, მადლითა და აღმაფრენით ვიყავით მოცულები და რაღაცა უცნობი და უსაზღვრო ოკეანის ტალღებს მივაპობდით…
მხოლოდ ცრემლებით და მდუმარებით, მხოლოდ მუსიკით შემიძლია ყველას მადლობა გითხრათ – ადამიანებსაც და ღმერთსაც.
არსებობს ბედნიერება! არსებობს სიყვარული! არსებობს მშვენიერება!
ცხოვრების ყველაზე მძიმე წუთებშიც უნდა გვახსოვდეს ეს!
ხელოვნება და სიყვარული არის ღმერთის არსებობის ყველაზე დიდი მტკიცებულება! შეხედეთ საყვარელი ადამიანების თვალებს, შეხედეთ მიქელანჯელოს, მოუსმინეთ ბახსა და მალერს, ქართულ საგალობელსა და კეჭაყმაძის მუსიკას, ყანჩელსა და ბეთჰოვენს… სხვებს…
შეხედეთ საყვარელი ადამიანის თვალებს…
და აღარასდროს აღარ იტყვით, რომ არაა ღმერთი და არაა ნუგეში და ბედნიერება ამ ქვეყანაზე…
მადლობელი ვარ!
მადლიერი ვარ!
გმადლობთ!”