ნინო კალანდაძე სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს.
“რუსეთ-საქართველოს ომი არ დაწყებულა 2008 წლის 8 აგვისტოს. იგი საერთოდ არ დაწყებულა 2008 წელს. მაგრამ თუ მაინცდამაინც კონკრეტული თარიღები გვინდა მწვავე პერიოდისთვის, იგი დაიწყო 2008 წლის აპრილში, როდესაც პუტინმა სეპარატისტებთან ოფიციალური ურთიერთობების გაფორმება დაიწყო და “ბაღაფშმა მოგვიწოდა” კოდორის ხეობიდან შეიარაღებული ძალები გაგვეყვანა, წინააღმდეგ შემთხვევაში “იგი” სამხედროებს ქართული მოსახლეობისკენ დაძრავდა; ომი დაიწყო, როდესაც პუტინი სააკაშვილს აფრთხილებდა, რომ სამხედრო აგრესიის შემთხვევაში, იგი “რუსეთის მოქალაქეებს” საპასუხო რეაქციით დაიცავდა; აპრილში, როდესაც პუტინმა რუსული სამშვიდობო ჯარები დამატებითი ძალებით აღჭურვა და სარკინიგზო ჯარები საქართველოს ტერიტორიაზე განათავსა, სარკინიზო აღდგენითი სამუშაოების მოტივით; ომი დაიწყო მაისში, როდესაც სეპარატისტებმა რამდენიმე მოლაპარაკების რაუნდი ზედიზედ ჩაშალეს; იგი დაიწყო ივნისსა და ივლისში, როდესაც სეპარატისტულ რეგიონებში რამდენიმე დივერსიული აქტი განხორციელდა, რომელსაც მსხვერპლი მოყვა; ივლისში, როდესაც შტაინმაიერის გეგმის ფარგლებში, ბერლინში დაგეგმილი მოლაპარაკების რაუნდი ლავროვმა სექტემბრისთვის გადადო. ომო დაიწყო 1 აგვისტოს, როდესაც ოსებმა თავისი მოსახლეობის ევაკუაცია დაიწყეს; 2 აგვისტოს, როდესაც კოკოითმა საყოველთაო მობილიზაცია გამოაცხადა; 3 აგვისტოს, როდესაც ლიახვის ხეობის სოფლები იბომბებოდა ცხინვალიდან და 4 აგვისტოს, როდესაც პუტინმა რუსეთის 58-ე არმიის ხუთი ბატალიონი როკის გვირაბთან დააბინავა; ომი დაიწყო 6 და 7 აგვისტოს, როდესაც სააკაშვილის მიერ შეთავაზებულ, ცეცხლის ორმხრივ შეწყვეტაზე საპასუხოდ, დაიბობმა ქართული სოფლები ავნევი, ფრისი და თამარაშენი…
ვინც ომის დაწყების თარიღად 8 აგვისტოს ასახელებს, ის რუსული პროპაგანტის მსხვერპლია და პუტინ-ლავროვის მიერ შემოთავაზებულ ცრუ თარიღს ამკვიდრებს და ვერ აცნობიერებს საქართველოსთვის იმ მძიმე შედეგს, რომელიც ამას საერთაშორისო ურთიერთობებსა და საერთაშორისო სამართლებრივი შეფასებისთვის მომავალში შესაძლოა მოყვეს. დანაშაულია მთავრობის გულგრილობა ამ საკითხის მიმართ.”