მწერალი ირაკლი კაკაბაძე დავითგარეჯთან დაკავშირებით, სოციალურ ქსელში შემდეგი სახის სტატუსს აქვეყნებს:
„ყიზილბაშების თუქსუსები…
ყიზილბაშები (თურქ. Kızılbaş, აზერ. Qızılbaş, სპარს. قزلباش Qezelbāsh) — „წითელთავიანები“, თურქული მომთაბარე ტომების გაერთიანება მცირე აზიასა და აზერბაიჯანში („ყიზილბაშები“ მიიღეს XV საუკუნის II ნახევარში). ეს სახელი დაერქვა ვრცელი სპექტრის ექსტრემისტ შიიტ მეომართა დაჯგუფებებს, რომელთაც დიდი წვლილი მიუძღვით ირანში საფავიდთა დინასტიის დაფუძნებაში. მათი წითელი თავსაბურავი შედგებოდა 12 ნაკეცისაგან, რაც სიმბოლურად 12 შიიტ იმამს აღნიშნავდა.
არდებილის შიიტური ორდენის სეფევიეს მთავარი სამხედრო დასაყრდენი. სეფევიეს შეიხების მეთაურობით ყიზილბაშები თავს ესხმოდნენ მეზობელ არამუსლიმან ქვეყნებს (საქართველოს, ტრაპიზონის იმპერიას და სხვა). XVI საუკუნის დასაწყისში ისმაილ I-ის მეთაურობით ყიზილბაშებმა გაანადგურეს აყ-ყოიუნლუს სახელმწიფო და 1502 წელს ისმაილ I შაჰად გამოაცხადეს. ასე შეიქმნა სეფიანთა სახელმწიფო, სადაც XVI საუკუნის დასასრულამდე ყიზილბაშების ზედა ფენას ეჭირა გაბატონებული მდგომარეობა. შაჰ-აბას I-ის სამხედრო რეფორმის შემდეგ პოლიტიკური მნიშვნელობა და მათი ლაშქრის ძლიერება საგრძნობლად დაეცა. XVI-XVII საუკუნეებში რუსულ ოფიციალურ დოკუმენტებში ყიზილბაშებს უწოდებდნენ სეფიანთა სახელმწიფოს ყველა ქვეშევრდომს, ხოლო XVII-XVIII საუკუნეებში ქართულ ისტორიულ წყაროებში ყიზილბაშები ერქვათ ირანის მეომრებს, ზოგჯერ კი თვით ქვეყანას.
ეს განმარტება ახლანდელი ელექტრო ენციკლოპედიიდან არის. ამაში არაფერი არც ქსენოფობიური, და არც ეთნო ცენტრისტული არ არის.
აქვე მომყავს საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის რუკა, რომელზედაც საქართველოს უარი ათქმევინა საოკუპაციო ბოლშევიკურმა ძალამ. თუმცა ამ ტერიტორიებში არ მოყოლილა დავით გარეჯის სამონასტრო კომლექსი. მისი გაყიდვა თუ ოკუპაცია უკვე საბჭოთა ან პოსტ-საბჭოთა პერიოდში მოხდა. ჩვენ ომის მომხრეები არ ვართ. და ისიც ვიცით რომ საქართველოს დემოკრატიული რესპუბლიკის საზღვრებს ახლო მომავალში ვერ აღვადგენთ. მაგრამ დღეს დავით გარეჯზე უარის თქმა – ნებისმიერი ქართველის მხრიდან – არის სუფთა წყლის ყიზილბაშების თუქსუსობა.
დღეიდან – ყველა ის წარმოშობით ქართველი, რომელიც დავითგარეჯზე უარს ამბობს – არის ყიზილბაშების თუქსუსი და შაჰ აბასის საქმის პირდაპირი გამგრძელებელი. არც ომია საჭირო და არც ძალადობა. მაგრამ ყველანაირ პროსტიტუციას თავისი საზღვარი აქვს“, – წერს ირაკლი კაკაბაძე.