ღამე შემოიყვანეს ვიღაც კაცი, რომელსაც ისე ებერებოდა მუცელი, გასაბერი ბურთი რომ გაბეროთ. მთელი ღამე ხელებს ურტყამდა კარზე, რომ მოეხედათ, მაგრამ სანამ არ გათენდა, არავინ ყურადღება არ მიაქცია, კაციშვილი არ შემოვიდა. ისე, 12 კაციან საკანში 52 ვიყავით, – ამის შესახებ “ნაცმოძრაობის” მიერ დაზარალებულმა ბიზნესმენმა, ჯემალ წიკლაურმა, 2003–2012 წლებში მოქმედი რეჟიმის, ამ რეჟიმის პოლიტიკური თანამდებობის პირებისა და პოლიტიკურ პარტიებში გაერთიანებული მოქმედი და ყოფილი თანამდებობის პირების 2003 წლიდან დღემდე საქმიანობის შემსწავლელი საქართველოს პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე განაცხადა.
წიკლაურმა გაიხსენა ის პირობები, რომელშიც პატიმრობისას იმყოფებოდა და აღნიშნა, რომ ძილი და ჭამა, ფაქტობრივად, შეუძლებელი იყო.
“გვეძინა მორიგეობით. მე, თუ დამიჯერებთ, საერთოდ არ მეძინა. მედიკამენტი თუ გამთიშავდა და მაშინ თუ მივწვებოდი. ვერ ვიძინებდი, საჭმელს ვერ ვჭამდი. მთელი ოთხი თვის განმავლობაში, ალბათ შეიძლება 3-4-ჯერ მქონდეს ნაჭამი.
რომელ საკანშიც ვიჯექი, ყველაზე უკეთესი საკანი იყო, 52 კაცი კი ვიყავით, მაგრამ აქ სველი წერტილი იყო. ტუალეტში იყო დიდი კასრი და იმაში “კიპიწელნიკს” რომ ვეძახით ეს იყო და წყლის გადავლების [საშუალება გვქონდა]. სხვა საკნებშიც ნამყოფი ვარ, მაგრამ იქ იყო საშინელება, ყველაფერი ეყარა, ყველაფერი ჩანდა. ერთხელ მომიწია გასეირნება იმ ოთხ თვეში და ცუდად გავხდით პატიმრები სუფთა ჰაერზე, ისე ვიყავით შეჩვეული, ვეხვეწებოდით, უკან დაგვაბრუნეთ-თქო.” – აღნიშნა ჯემალ წიკლაურმა.