თბილისის საქალაქო სასამართლოში „ციანიდის საქმის“ განხილვა მოწმეების დაკითხვით გრძელდება. მთავარი მოწმის, ირაკლი მამალაძის შემდეგ სასამართლოში ადვოკატები – ირმა ჭკადუა და ლილი გელაშვილი გამოიძახეს, რომლებიც ამ საქმეში, ასევე, მოწმის სტატუსით ფიგურირებენ, თუმცა საზოგადოების განსაკუთრებული ყურადღება მაინც ოქროს მოწმისკენ იყო მიმართული. დახურულ სხდომაზე ირაკლი მამალაძე ჩვენებას რვა საათის განმავლობაში აძლევდა.
სხდომის დასრულების შემდეგ ბრალდების მხარემ განაცხადა, რომ მოწმემ მათი ვერსია გაამყარა, დაცვის მხარე კი საპირისპიროს ირწმუნება: ირაკლი მამალაძემ შორენა თეთრუაშვილის მკვლელობის მომზადება არ დაადასტურაო.
რას ამბობს თავად მთავარი მოწმე? „პრაიმტაიმი“ ირაკლი მამალაძეს ესაუბრა, რომელმაც რვასაათიანი დახურული სხდომის მნიშვნელოვანი დეტალები გვიამბო.
– ირაკლი, რამდენად ემთხვევა შენს მიერ სასამართლოში და გამოძიებისთვის მიცემული ჩვენებები?.. დეკანოზის ადვოკატები ამბობენ, რომ სასამართლოში გიორგი მამალაძის ბრალეულობა არ დაადასტურე. ასეა?
– რა თქმა უნდა, ეს არის სრული სიცრუე. მე სასამართლოში დავადასტურე იგივე, რაც გამოძიებას ვუთხარი. უფრო მეტიც, დამატებით კიდევ არაერთი ფაქტი გავიხსენე დასმული კითხვების შესაბამისად. ნამდვილად არ მიმიცია ურთიერთგამომრიცხავი ჩვენებები. ეს ისეთივე ტყუილია, როგორი ტყუილებიც ილაპარაკეს პატრიარქთან შეხვედრის შემდეგ. ჩემი ჩვენება არის ჩაწერილი, არსებობს სხდომის ოქმი, შესაბამისად, ადრე თუ გვიან, მისი გადამოწმება შესაძლებელი იქნება.
– რა კითხვები ჰქონდა შენთან თავად დეკანოზ გიორგი მამალაძეს?
– ჩემი დაკითხვა რვა საათის განმავლობაში მიმდინარეობდა. პროკურატურამ კითხვების დასმა მალევე დაასრულა, რის შემდეგაც მოსამართლემ ადვოკატებს მისცა სრული თავისუფლება და ერთი და იგივე კითხვებს მისვამდნენ სხვადასხვა სიტყვებით. თუკი კითხვებზე პასუხი არ მქონდა, მაშინ რას ვაკეთებდი მთელი რვა საათის განმავლობაში?! მინდა გითხრათ, რომ, ზოგადად, ეს ადვოკატები ძალიან მოუმზადებლები იყვნენ მოსულები, ტომებში კონკრეტულ გვერდებსაც კი ვერ პოულობდნენ და ისევ პროკურორები ეხმარებოდნენ. ერთადერთი შემთხვევა, რაზეც, მათი აზრით, ჩამჭრელი კითხვა დასვეს, მამა გიორგის სახლში ჩემი ვიზიტების რაოდენობას ეხებოდა. გამოძიებისთვის მიცემულ ჩვენებაში მექანიკურად ვთქვი, რომ მასთან სახლში რამდენჯერმე ვარ ნამყოფი, დღეს სასამართლოზე გავიხსენე და დავაზუსტე, რომ მხოლოდ ერთხელ ვიმყოფებოდა, როდესაც კომპრომატები გადმომცა მეუფე თეოდორო ჭუაძეზე.
– გიორგი მამალაძის სახლში აღმოჩენილ იარაღზე თუ დაისვა კითხვები?.. ადვოკატები ირწმუნებოდნენ, რომ ეს იარაღი მამაოს შენ ჩააბარე?
– ეს არის კიდევ ერთი ტყუილი. არასდროს, არცერთ ეტაპზე იარაღთან შეხება არ მქონია. სხვა თუ არაფერი, ჩემი თითის ანაბეჭდები მაინც ხომ უნდა იყოს ამ იარაღზე. ამ თემაზე მამაომ დასვა კითხვა და თქვა, რომ თითქოს მე მქონდა სადღაც შეიარაღებული კონფლიქტი. პირდაპირ არ უთქვამს და ვერც იტყოდა, რომ იარაღი მე მივეცი, მაგრამ საუბრობდა რაღაც გაურკვეველ შეიარაღებულ კონფლიქტზე, რომელში მონაწილეობაც ცხოვრებაში არ მიმიღია. გარდა ამისა, მამაომ პირდაპირ იცრუა სასამართლო დარბაზში.
– რას გულისხმობ?
– მან თქვა, რომ თითქოს მე მისი ოჯახის ყველა წევრს ვიცნობდი, რაც არის სრული სიცრუე. მე ვთხოვე დაესახელებინა, კონკრეტულად ვის ვიცნობდი მისი ოჯახიდან და რა ვითარებაში გავიცანი. ასეთმა ტყუილმა ჩემი გაღიზიანება გამოიწვია, რადგან მისი ოჯახის არცერთ წევრს არ ვიცნობდი. არ ვიცი, ამით რისი დამტკიცება სურს. მე ამ პროცესზე მაინტერესებდა, თავად მამაოს გაეცა მთავარ კითხვაზე გულწრფელი პასუხი და ეთქვა, რეალურად რაში სჭირდებოდა ციანიდი. მას არ უარყვია, რომ მომწამლავ ნივთიერებას ეძებდა, მაგრამ ახსენებს ისევ გაურკვეველ ოქრომჭედელს, რომლის არსებობა ვერაფრით დასტურდება. დეკანოზმა მკითხა, – თუ იცოდი, რომ ცუდი განზრახვა მქონდა, რატომ არ მკითხე, რისთვის მინდოდა ციანიდიო. არადა პროკურატურის მიერ გავრცელებულ ჩანაწერებშიც ნათლად ჩანს, რომ მე ამ საკითხით რამდენჯერმე დავინტერესდი, მაგრამ პირდაპირ პასუხს ის ყოველთვის თავს არიდებდა. ჩემთვის გარდამტეხი იყო, როდესაც საუბარი დაიწყო შორენას მარილზე გაშვებასა და „დაბრედვაზე“. ასევე, ახსენებდა ადამიანს, რომელიც შაქარს არ ჭამს. აქედან გამომდინარე, უკვე ეჭვიც აღარ რჩებოდა, რეალურად რა მიზანი ამოძრავებდა დეკანოზ გიორგი მამალაძეს. მე ამ ყველაფერზე თვალი რომ დამეხუჭა და ჯერ ნაცნობ ადვოკატებთან და მერე პროკურატურაში არ წავსულიყავი, დღეს სულ სხვა შედეგი იქნებოდა და მერწმუნეთ, ძალიან მძიმეც. არც ის იყო გამორიცხული, რომ, დანაშაულის დაფარვის გამო, თავად გავმხდარიყავი სისხლის სამართლის დევნის ობიექტი.
– ადვოკატებმა თუ დასვეს კითხვა უშუალოდ შორენა თეთრუაშვილთან დაკავშირებით?
– კითხვა იყო ასეთი: ახსენა თუ არა მამა გიორგიმ შორენას მკვლელობა? უშუალოდ ტერმინი „მკვლელობა“ შორენასთან მიმართებაში არ უხსენებია, მაგრამ ახსენა სხვა ფრაზები, რომლებიც სწორედ მკვლელობაზე მიუთითებდა. ის სასწრაფოდ, გერმანიაში გამგზავრებამდე ცდილობდა ციანიდის შეძენას. აპირებდა შორენას მარილზე გაშვებას და „დაბრედვას“. ეს მისი სიტყვებია. მამა გიორგი ნომერ პირველ მტრად განიხილავდა სწორედ შორენა თეთრუაშვილს, რომელსაც მთავარ დამაბრკოლებელ ფაქტორად მიიჩნევდა კარიერულ გზაზე.
– პატრიარქთან დაკავშირებით რა გკითხეს?
– უშუალოდ პატრიარქზე შეკითხვა არ დასმულა, თუმცა მე აღვნიშნე, რომ დეკანოზს ეს ნივთიერება ესაჭიროებოდა გერმანიაში გამგზავრებამდე და რომ გერმანიაში სწორედ პატრიარქთან მიფრინავდა.
– და როგორ შეგხვდა დეკანოზი? როგორი იყო მისი რეაქცია?
– ჩვეულებრივი. საერთოდ არ აღელვებულა. მას ჰქონდა საკმაოდ კრიტიკული კითხვები, თუმცა არც ჩემი და არც მისი მხრიდან რაიმე შეურაცხმყოფელი არაფერი თქმულა. მე დავინტერესდი, რატომ ჩამითრია ამ სიბინძურეში და თუკი ახლობლად მივაჩნდი, მაინცდამაინც მე რატომ მთხოვა ციანიდის მოძიება. ამაზე პასუხი აირიდა და მოსამართლეს შეახსენა, რომ მოწმეს კითხვის დასმის უფლება არ აქვს. აქამდე ადვოკატები ტელეშოუებში სულ ამბობდნენ, რომ მე ვუწევდი პროვოცირებას, რადგან შეხვედრას ფარულად ვიწერდი, თუმცა სასამართლო პროცესზე მსგავსი პრეტენზია ან კითხვა საერთოდ არ გასჩენიათ. პროცესზე, ასევე, დაისვა კითხვა ოქრომჭედელთან დაკავშირებით და მე დავაფიქსირე კიდეც ჩემი პოზიცია: ციანიდის მოძიება მართლაც შორენას რომ ეთხოვა მამა გიორგისთვის, დარწმუნებული ბრძანდებოდეთ, რომ შორენას მზე დიდი ხნის ჩასვენებული იქნებოდა საპატრიარქოში, რადგან გიორგი მამალაძე მომართული იყო, როგორმე მოეგროვებინა შორენაზე კომპრომატები და თქვენ როგორ ფიქრობთ, ამ შესაძლებლობას ხელიდან გაუშვებდა?! მოკლედ, ადვოკატებმაც და დეკანოზმაც ძალიან ბევრი კითხვა დამისვეს და ჩემს გამოჭერას ცდილობდნენ, თუმცა მე ყველა კითხვაზე მქონდა პასუხი და ვილაპარაკე მხოლოდ ის, რაც ჩემთვის გახლდათ ცნობილი.
www.primetime.ge