საკმარისია კამერების წინ ნიშნის მიგებით საუბრები, სხვისკენ თითის გაშვერა და მოსახლეობის უარესად გაღიზიანება. თუ მზა რეცეპტები გაქვთ დადეთ. თუმცა, რომ გქონოდათ ადრე გამოიყენებდით და თქვენს დროს ასობით ადამიანს ვერ გაიტაცებდნენ, – ამის შესახებ ანალიტიკოსი ამირან სალუქვაძე სოციალურ ქსელში წერს.
“სამი დღეა გურიაში არ ჩამირთავს TV, თუმცა ფეისბუქით ვადევნებდი თვალს მიმდინარე პროცესებს.
საოკუპაციო რეჟიმის თავხედობებზე ჩვენი პოლიტიკური სპექტრი აგრძელებს თემით სპეკულირებას.
ზოგიერთი მოქალაქე უკვე მარაზმში გადადის, ისეთ საძაგლობებს წერენ, თითქოს რუსეთი ჩვენს მთავრობასთან შეთანხმებით ახორციელებს ხალხის გატაცებას. რა კომენტარი უნდა გააკეთო, როგორ უნდა იყო ასე სავსე ზიზღით?! მესმის კრიტიკა და ასეთ შემთხვებების დროს სხვაგვარად წარმოუდგენელია, მაგრამ ეს არაა კრიტიკა, ესაა სიძულვილის ენა.
ხელისუფლება, როგორც ყოველთვის, ვერ გცემთ პასუხს. ამიტომ მე შეგახსენებთ რამდენიმე დეტალს.
1. როგორ ფიქრობთ, ფულის გამო იტაცებენ ჩვენს მოქალაქეებს? 11 წელში 100 ათასი დოლარიც არაა გადახდილი. ესაა მიზანი?
2. პუტინმა ამ წლებში ყირიმის ხიდი, ავტობანით და რკინიგზით, ააშენა. რით ვერ დაასრულა ცხინვალის მავთულხლართებით შემოფარგვლა, რას ფიქრობთ?
ერთსაც და მეორესაც, გატაცებებსაც და მავთულხლართების შემოვლების დროში გაწელილ პროცესს საქართველოს შიდა პოლიტიკაზე ზეგავლენისთვის იყენებს, რასაც ფრიადზე უსრულებთ კინკლაობით და ერთმანეთზე თავდასხმებით. რამდენი წელია ამას ვწერ?!
3. ასევე რამდენი წელია ვწერ და ვამბობ ერთსა და იმავეს: ოკუპაციის თემაზე ნუ ხართ გაყოფილები და დადექით ხელისუფლების გვერდით. საწინააღმდეგო ქცევას ვერაფრით გაამართლებთ.
შეგახსენებთ ომის დროს როგორ შეწყვიტა მაშინდელმა ოპოზიციამ პოლიტიკური ბრძოლა და დადგა ხელისუფლების გვერდით. რა, ომი დასრულდა თუ ოკუპაცია? რატომ არ აკეთებთ იგივეს, რაც 2008 წელს მაშინდელმა ოპოზიციამ გააკეთა, რიათვისაც მადლობა გადაუხადეთ?
4. ყველა გენიოსურად აკრიტიკებს ხელისუფლებას. აკრიტიკეთ, რა პრობლემაა, ამაზე მთავრობამ ინერვიულოს, მაგრამ თან რეკომენდაციებიც გააჟღერეთ, თქვენ რას იზამდით მთავრობაში რომ ყოფილიყავით.
5. სანამ რეკომენდაციებს გასცემთ, კიდევ ერთ რამეს შეგახსენებთ.
2008 წელს, ომის შემდეგ ცხინვალის მონაკვეთზე რამდენიმე მოქალაქე გაიტაცეს. ზოგი მონაცემით 20-30 კაცი.
ისეთი მაგარი ზომები მიიღო მაშინდელმა ხელისუფლებამ, ისე დააყენა ფეხზე მთელი მსოფლიო, ისეთ დღის წესრიგში იყო საქართველოს საკითხი, რომ 2009 წელს მხოლოდ ცხინვალის რეგიონის საოკუპაციო ზოლიდან 84 მოქალაქე გაიტაცეს, 2010 წელს – 71.
შემდეგ კიდევ უფრო მაგრად ვიმოქმედეთ, საოკუპაციო ზოლს ხომ ვიცავდით, როგოც ამბობენ, და 2011 წელს 135 მოქალაქე მოგვტაცეს, 2012 წელს – 104, ანუ ყოველ სამ დღეში ერთ ადამიანს აკავებდნენ.
2013 წელს უკვე ქართული ოცნების მთავრობის დროს, თუმცა პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი იყო, 142 მოქალაქე გაიტაცეს.
ჯამში, ამ წლებში, მდოლოდ ცხინვალის მონაკვეთზე გატაცებულია 540 ადამიანზე მეტი. იგივე სიტუაცია იყო აფხაზეთის მიმართულებაზე. იგივე გრძელდება 2019 წლამდე, ხან მატულობს, ხან იკლებს.
ჰოდა, ახლა რომ ერთი ამბავი გაქვთ ატეხილი, მესმის, რომ ხალხს არ ახსოვს, მაგრამ ჩვენ გვახსოვს?! ვერც წინა ხელისუფლება იყო ამ კუთხით ეფექტიანი, ვერც დღევანდელი ახერხებს რუსეთის აგრესიული ქმედებების აღკვეთას.
მოკლედ, საკმარისია კამერების წინ ნიშნის მოგებით საუბრები, სხვისკენ თითის გაშვერა და მოსახლეობის უარესად გაღიზიანება. თუ მზა რეცეპტები გაქვთ დადეთ. თუმცა, რომ გქონოდათ ადრე გამოიყენებდით და თქვენს დროს ასობით ადამიანს ვერ გაიტაცებდნენ. თუ არ გაქვთ, ერთად დადექით და დაანახეთ მთელ მსოფლიოს, მ.შ. აგრესორს, რომ ერთად ვდგავართ, რომ ასეთ მნიშვნელოვან საკითხზე არ ვკინკლაობთ. საპირისპირო არგუმენტები არ არსებობს.
კიდევ ერთი. როცა შენი ქვეყნის 7 მოქალაქეს იტაცებენ, შესაძლოა პირველმა პირებმა სახელმწიფო ვიზიტებიც კი შეწყვიტონ. ასეთ დროს სახელმწიფო მოხელეების მიერ ნებივრობის კადრების გავრცელება შეუსაბამო და უადგილოა. ეს ისე, სისრულისთვის“, – წერს ამირან სალუქვაძე.