“ძირითადად ბავშვის საკითხზე გვქონდა უთანხმოება… არ უვლიდა. ვუთხარი, რომ ბავშვი ჩემთვის მოეცა”

ანას­ტა­სია შა­ტა­ლო­ვას მკვლე­ლო­ბის საქ­მე­ზე ბა­თუ­მის ყო­ფი­ლი ვიცე-მერი, ზუ­რაბ ბე­რი­ძე და­ი­კი­თხა. ზუ­რაბ ბე­რი­ძე­სა და ანას­ტა­სია შა­ტა­ლო­ვას სა­ერ­თო შვი­ლი ჰყავთ. რო­გორც ბე­რი­ძემ გან­მარ­ტა, შა­ტა­ლო­ვას­თან კონ­ფლიქ­ტი სწო­რედ სა­ერ­თო შვილ­თან და­კავ­ში­რე­ბით ჰქონ­და.

ყო­ფი­ლი ვიცე-მე­რის თქმით, ის შა­ტა­ლო­ვას სთხოვ­და შვი­ლი მის­თვის მი­ე­ცა, ვი­ნა­ი­დან ბე­რი­ძის თქმით, ის შვილს “კვი­რე­ბით არ ნა­ხუ­ლობ­და და შე­სა­ბა­მი­სად არ უვ­ლი­და”.

ბე­რი­ძის თქმით, ანას­ტა­სია შა­ტა­ლო­ვას მკვე­ლო­ბის შე­სა­ხებ მე­ო­რე დღეს, მა­შინ შე­ი­ტყო, როცა მის სა­ცხოვ­რე­ბელ სახ­ლში სა­მარ­თალ­დამ­ცა­ვე­ბი მი­ვიდ­ნენ.

რო­გორც ყო­ფი­ლი ვიცე-მერი აცხა­დებს, ახლა შვი­ლი მას­თა­ნაა და სა­სა­მარ­თლო­ში და­ვაც მხა­რის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის გამო შე­წყვე­ტი­ლია.

“ჩვენ გვყავ­და სა­ერ­თო შვი­ლი, ანას­ტა­სია შა­ტა­ლო­ვა 2019 წლის და­სა­წყის­ში გა­ვი­ცა­ნი და შეგ­ვე­ძი­ნა შვი­ლი, ამ ხნის გან­მავ­ლო­ბა­ში გვქონ­და იშ­ვი­ა­თი ურ­თი­ერ­თო­ბა, ისე­თი არა, რო­გორც ცოლ-ქმარს, ან მე­გო­ბარ გო­გოს, ყუ­რა­დღე­ბას ვაქ­ცევ­დი ორ­სუ­ლო­ბის პე­რი­ოდ­ში, უზ­რუნ­ველ­ვყოფ­დი სა­ცხოვ­რი­სით და ყვე­ლა სა­ჭი­რო ნივ­თით.

ერ­თად ვი­ცხოვ­რეთ 2021 წლის აპ­რი­ლის და­სა­წყი­სი­დან ივ­ნი­სის და­სა­წყი­სამ­დე, 3 თვე, მა­ნამ­დე ბავ­შვის სა­ნა­ხა­ვად მივ­დი­ო­დი. ორ­სუ­ლო­ბის დროს და ბავ­შვის და­ბა­დე­ბის შემ­დე­გაც, გარ­კვე­უ­ლი პე­რი­ო­დი, ბა­თუმ­ში ცხოვ­რობ­და, ბინა მე და­ვუ­ქი­რა­ვე.

ჩვენ ძი­რი­თა­დად ბავ­შვის სა­კი­თხზე გვქონ­და უთან­ხმო­ე­ბა, ბავ­შვის გა­ჩე­ნის შემ­დეგ ანას­ტა­სია თბი­ლის­ში გად­მო­ვი­და სა­ცხოვ­რებ­ლად, ბავ­შვს ჰყავ­და ძი­ძე­ბი. აღ­მო­ვა­ჩი­ნე, რომ ბავ­შვს არ უვ­ლი­და, ამ მო­მენ­ტში ამა­ზე სა­უ­ბა­რი არა­კო­რექ­ტუ­ლია, ვუ­თხა­რი, რომ ბავ­შვი ჩემ­თვის მო­ე­ცა და მას­თან ხში­რი კო­მუ­ნი­კა­ცია ექ­ნე­ბო­და და არას­დროს და­კარ­გავ­და ბავ­შვზე უფ­ლე­ბას, შე­უ­ზღუ­და­ვი უფ­ლე­ბა ექ­ნე­ბო­და. რა­ღაც მო­მენ­ტში მთან­ხმდე­ბო­და, მერე უარს ამ­ბობ­და, შე­საძ­ლოა, ვი­ღაც ადა­მი­ა­ნე­ბი ზე­მოქ­მე­დებ­დნენ მას­ზე.

ანას­ტა­სია რას საქ­მი­ა­ნობ­და, ბავ­შვის ინ­ტე­რე­სე­ბი­დან გა­მომ­დი­ნა­რე, არა­კო­რექ­ტუ­ლია ვთქვა, ის ოფი­ცი­ა­ლუ­რად და­საქ­მე­ბუ­ლი არ იყო. კვი­რე­ბი ისე გა­დი­ო­და, ბავ­შვს არ ნა­ხუ­ლობ­და. სიკ­ვდი­ლამ­დე ვეხ­მა­რე­ბო­დი, მე მის ან­გა­რიშ­ზე ვრი­ცხავ­დი თან­ხას. გვა­რი თა­ვი­დან­ვე არ მი­მი­ცია, დნმ ექ­სპერ­ტი­ზა ლე­ვან სამ­ხა­რუ­ლის ექ­სპერ­ტი­ზის ბი­უ­რო­ში ჩა­ვა­ტა­რე და მას შემ­დეგ რაც დავ­რწმუნ­დი, რომ ჩემი შვი­ლი იყო, გვა­რი მი­ვე­ცი.

ბა­თუ­მის სა­ქა­ლა­ქო სა­სა­მარ­თლო გა­ნი­ხი­ლავ­და ბავ­შვის სა­ცხოვ­რე­ბე­ლი ად­გი­ლის გან­სა­ზღვრას, რო­გორც გი­თხა­რით, დე­დო­ბის უფ­ლე­ბის შე­ზღუდ­ვა­ზე მო­თხოვ­ნა არ ყო­ფი­ლა.