“მასთან ერთად მოკვდა ჩემი სულის ნაწილი”

“დედაჩემი – ბაბულია ხორავა–ოდიშარია.
წუხელ, 10 აგვისტოს, 8 საათსა და 40 წუთზე გაუჩერდა გული და ისევე ჩუმად დატოვა წუთისოფელი, როგორც ჩუმად და მოკრძალებულად ცხოვრობდა.
და მიუხედავად ჩემი ორი ძმის, მამაჩემის, ჩემი ბიძების უდროო გარდაცვალებისა, 97 წელი იცხოვრა.
არადა, ჩვენ, ყველანი, ვიმედოვნებდით, რომ აუცილებლად 100–ს მიაღწევდა. ის იყო ჩემი პირველი და ყველაზე მნიშვნელოვანი მასწავლებელი.
მასთან ერთად მოკვდა ჩემი სულის ნაწილი, მაგრამ ერთდროულად გაცოცხლდა სხვა ნაწილიც – უფრო ნათელი, თანამგრძნობი, იმედიანი… და იმ სიყვარულით დამუხტული, რომელსაც, როგორც უმთავრეს გაკვეთილს, მთელი ცხოვრება მასწავლიდა,” – წერს გურამ ოდიშარია.