“სად ჰქონდა პოლიტიკური ლოგიკა და პრაგმატიზმი კვირიკაშვილს ეს პროექტი სწორედ რომ ქართულ კონსორციუმს ჩააბარა?”

ეტყობა მე ვერ ჩავწვდი არსს, მაგრამ ეს ხალხი რატომ ანგლობდა წერილზე? – ამის შესახებ ჟურნალისტი გოჩა მირცხულავა სოციაკურ ქსელში წერს.

“ახლა ცოტა რეალურად, პრაგმატულად და ობიექტურად – პოლიტიკური კონიუქტურისგან, ფინანსური ვალდებულებების გარეშე და პირადი სენტიმენტებისაგან დაცლილად, დასაფიქრებლად და განსჯისთვის.

ხომ ვამბობთ, რომ ყველა კითხვას აქვს არსებობის უფლება და ყველა მოსაზრებას – თუნდაც არაპოპულარულს, მით უფრო ისეთს, რომელიც “საერთო-სახალხო” ნარატივში არ ჯდება და პოლიტიკოსების დღის წესრიგს ვერ უბამს მხარს: რეალურად ვინ შეუქმნა საფრთხე ანაკლიას? (დავუშვათ რომ რუსეთი ბობოქრობს ახლა და რაღაცეებს ითხოვს საქართველოსგან. ასევე ან უხეშად, მოითხოვდა რუსეთი “რაღაცეებს” ქიბროწაშვილისგან, ის ყოფილიყო სახელმწიფოს მმართველი – გნებავთ ფორმალური და გნებავთ არაფორმალური. რატომ ქიბროწაშვილის მიშას ჰკითხეთ). ვინ შექმნა საფრთხე და სწორედ ხაზარაძე-კვირიკაშვილის დუეტმა. სად ჰქონდა პოლიტიკური ლოგიკა და პრაგმატიზმი კვირიკაშვილს ეს პროექტი სწორედ, რომ ქართულ კონსორციუმს ჩააბარა? როგორ და რა პირობით დააინტერესა მან ბატონი ხაზარაძე და ჩაითრია საკუთარ თამაშში? ჩინელები რომ გადააგდეს – უკვე გამზადებული და ხელმოსაწერი ხელშეკრულება ლამის თავზე გადაახიეს, არაფერი? ჩინელებს რომ წაეღოთ ეს პროექტი, თუნდაც ნაკლები ვალდებულებებით, პოლიტიკური პრაგმატიზმის და გეოპოლიტიკური ვითარების გათვალისწინებით, იქნებოდა თუ არა ეს საფრთხის მინიმალიზირების მატარებელი გადაწყვეტილება? (აბა, წარმოსახვა დავძაბოთ და წარმოვიდგინოთ – რუსეთი VS ჩინეთო). ყოფილ საგარეო საქმეთა მინისტრს და იმჟამად პრემიერ-მინისტრს არ უნდა გაეთვალა რუსეთის რეაქცია? ან ის, რომ ანაკლიის გამო არც აშშ და არც ევროკაშირი რუსეთთან ღია კონფრონტაციაში არ ჩაერთვებოდა? ან ის არ უნდა გაეთვალა, რომ ქართულ კომპანიას შესაძლოა, გარკვეული საფრთხეები შექმნოდა თუნდაც სახელმწიფო ინსტიტუტების მხრიდან? პრინციპში, რომ არ შექმნოდა მაგიტომაც დაიწყო კვირიკაშვილმა საკუთარი პოლიტიკური თამაში და ნომინალურ პრეზიდენტობაზე უარის თქმა და პრემიერობისთვის ბრძოლა ივანიშვილის აყირავების მცდელობით. როგორ დაასრულა ესეც ვნახეთ. ისე, არც ის ახსოვს ბევრს ალბათ, რომ ქვეყნის პრემიერი ამ პროექტის ფინანსური და მარკეტინგის მენეჯერი იყო ფაქტობრივად? სად ეწერა ეგ, რომელ ხელშეკრულებაში, რომ სახელმწიფოს ხარჯზე ევლო სხვადასხვა ვიზიტებში კონსორციუმისთვის თანხმების მოსაზიდად. აქ პოლიტიკურ თანადგომაზე არ ვსაურობ, რაც სულიად ლეგიტიმური და სახელმწიფოებრივი ქმედებაა. კარგი, თავი დავანებოთ, გვერდი ავუაროთ იმას, რამდენჯერ გადაუვადეს კონსორციუმს პირობის შესრულება. გაუკეთებდნენ იგივეს სხვას? ავუაროთ გვერდი ამ ლეგიტიმურ კითხვას, რომელსაც სვამს ხელისუფლება. თუმცა რეალურად, ეს უბრალო საკითხი არ არის და მასში სისხლის სამართლის დანაშაული – თანამდებობის ბოროტად გამოყენება იკვეთება. სხვა კომპანიას რას უზამდა ხელისუფლება? რას იზამდა ჟურნალისტთა კორპუსი? ენ-ჯე-ობი რას იზამდნენ? დაიწყებოდა გამოძიებები, იმაზე ყვირილი, რომ ხელისუფლება საკუთარ ვალდებულებებს ასრულებს – ანუ “ჩვენს ფულს” კერძო პროექტში დებს და ამ დროს კერძო კომპანია საკუთარ ვალდებულებებს არ ასრულებს. თუმცა აქაც მთავარია ნარატივი და კონიუქტურა. შარშან 12-13 მაისის მოვლენების დროს ხაზარაძის გვარი რომ ისმოდა და სწორედ ის ადამიანები გაჰყვიროდნენ, დღეს რომ ხმალამოღებულები იცავდნენ, მხოლოდ მე მახსოვს? იმ დახურულ შეხვედრაზე, ივანიშვილმა კვირიკაშვილს რომ აწუწა, ხაზარაძის დასაცავი ერთი სიტყვა წამოიკნავლა პრემიერმა? – არა! ამიტომ, როდესაც ვსაუბრობთ ანკლიისთვის შექმნილ საფრთხეზე, ცოტა თანმიმდევრულები ვიყოთ და ვთქვათ, ამ – ქვეყნისთვის უმნიშვნელოვანეს პროექტს საფრთხე სწორედ კვირიკაშვილმა შეუქმნა და ხაზარაძე მისი ამბიციის, თუნდაც კეთილშობილების გამო ძალიან ცუდ თამაშში ჩაითრია, რომლის ეკონომიკური და პოლიტიკური ნიუანსები ბატონ მამუკას გადასარევად მოეხსენება. ისიც მაინტერესებს, ხელისუფლებას რომ გასჩენოდა კითხვები თბს-ს აქციონერების მიმართ – “ხელისფლების დამხობას აპირებთ? გვებრძვით? რას გვერჩით?” – განა არ იყო ლეგიტიმური? იქნებ უხეშად დასმული, მაგრამ ლეგიტიმური კითხვა. ადრეც ვთქვი, იბიარდი ივანიშვილს კი არა, ათ ივანიშვილს გადაყლაპავს. რაც შეეხება წერილს, არტარეას ობიექტურობა რაში გამოიხატება, ლევან ბერძენიშვილი ნიცშეს კრიტიკას უნდა მისწოლოდა? სხვა რიტორიკაა. და ბოლოს, დღეს ორ რედაქციაში ვიყავი, სადაც ქვეყნის ყველაზე ძლიერი, ცნობილი და ინტელექტუალი ჟურნალისტები მუშაობენ. ეტყობა მე ვერ ჩავწვდი არსს, მაგრამ ეს ხალხი რატომ ანგლობდა წერილზე?“- წერს გოჩა მირცხულავა.