აგვისტოს ომის წლისთავზე, 8 წლის შემდეგ, ეთნიკური წმენდის, კაცობრიობის წინააღმდეგ ჩადენილი მრავლობითი დანაშაულისთვის კვლავაც არავინ დასჯილა, – ამის შესახებ სოციალურ ქსელში თავდაცვის ყოფილი მინისტრი, ”რესპუბლიკელების” ერთ-ერთი ლიდერი თინა ხიდაშელი წერს.
”ერთად, ერთ მუშტად, ერთიან ორგანიზმად ქცეული ქართული სახელმწიფო, რომელიც სწორედ საარჩევნო ყუთებთან ეტყვის არას ოკუპაციას, რუსულ პროპაგანდას, აქა იქ გამოჩენილ საბჭოთა ნოსტალგიას, რუსულ ტანკებს და 37 მანეთიან ბილეთს მოსკოვში.
აგვისტოს ომის წლისთავზე, 8 წლის შემდეგ, ეთნიკური წმენდის, კაცობრიობის წინააღმდეგ ჩადენილი მრავლობითი დანაშაულისთვის კვლავაც არავინ დასჯილა.
ჩემთვის, როგორც დედისთვის, ვისთვისაც მშვიდობა ერთადერთი გარანტია მისი და სხვისი შვილების უსაფრთხო და ბედნიერი მომავლის უზრუნველსაყოფად; სამოქალაქო აქტივისთვის, ვინც ჯერ კიდევ 2009 წელს თავიდან ბოლომდე, ეთნოწმენდიდან მკვლელობამდე, ყოველი სახლის გადაწვიდან მოსახლეობის მასობრივ დევნამდე, შევისწავლე აგვისტოს ომი; საქართველოს მოქალაქისთვის, ვისაც არავითარი ორჭოფული აზრები არ აქვს, ამ ომში ჯალათის და მსხვერლის იდენტიფიცირებისთვის; პოლიტიკოსისთვის, ვინც მთელი მისი კარიერის მანძილზე თავდაუზოგავად შრომობს საქართველოს ნატოში, შესაბამისად უსაფრთხოების ერთადერთ ხელშესახებ, ძლიერ ალიანსში წევრობისთვის; ყოფილი თავდაცვის მინისტრისთვის, ვისი მთავარი მისიაც სწორედ მშვიდობისთვის ბრძოლა, მშვიდობის უზრუნველყოფა და ძლიერი, პროფესიული, უნარიანი შეიარაღებული ძალებია, ქვეყნის დეოკუპაცია და 2008 წელს, საქართველოს მოქალაქეების წინააღმდეგ განხორციელებული ძალადობის გამო პასუხისმგებელ პირთა დასჯა, კვლავაც მთავარ ამოცანად რჩება.
2009 წელს დავწერე: ”საქართველო პატარა ქვეყანაა, მცირე ტერიტორიით და მცირე მოსახლეობით, შიდა ქართლი კი დედამიწის კიდევ უფრო პატარა წერტილი. თუკი ტრაგედია და დანაშაულის სიმძიმე მსხვერპლის რაოდენობით იზომება, ჩვენი ტრაგედიის მასშტაბი, რაოდენ სასტიკიც უნდა ყოფილიყო, ვერ გაუტოლდება გენოციდს რუანდაში, ეთნიკურ წმენდას ყოფილ იუგოსლავიაში, დარფურისა და კამბოჯის ტრაგედიებს. მაგრამ ტერიტორიისა და მოსახლეობის სიმცირით შეუძლებელი და უსამართლოა პასუხისმგებლობისაგან გათავისუფლების ლეგიტიმაცია. თუ დანაშაული ჩადენილია, უნდა დადგეს პასუხისმგებლობის საკითხი, დანაშაულის ხასიათის და არა მსხვერპლის რაოდენობის მიხედვით.
საერთაშორისო სამართალი და დემოკრატიული დაცვის მექანიზმები თანაბრად უნდა მოქმედებდეს ყველა შემთხვევაში, მიუხედავად იმისა, თუ რა სიდიდის ან გავლენისაა სახელმწიფო, ან რამდენი დღე გრძელდებოდა ომი.
მსოფლიო წესრიგის კითხვის ნიშნის ქვეშ დაყენება და ორმაგი სტანდარტით მოქმედება კაცობრიობას საბოლოოდ გაცილებით მძიმე შედეგებამდე მიიყვანს, ვიდრე ათიათასობით უფლებააყრილი ქართველი დევნილისათვის საკუთარი სიმართლის დამტკიცებისა და უფლებების აღდგენის შესაძლებლობის წართმევაა“, – წერს თინა ხიდაშელი.