გვერდი “საქართველოს იმედი” სოციალურ ქსელში მეუფე ანტონის შესახებ ემოციურ ისტორიას აქვეყნებს, რომლის შესახებაც დედა იოანამ ისაუბრა.
☦️” შეუღლების შემდეგ გაგვიჩნდა ქეთევანი და ეგუდიელი. მღვდლად კურთხევის შემდეგ აბაშაში სოფ.სუჯუნაში ხსნის წმ. გიორგის ტაძარში დაიწყო მსახურება. ეს არის 90 იანი წლები. იყო რთული პერიოდი ომიანობა შიმშილი გაჭირვება.
მიუხედავად ამისა ჩემი შვილებით ვცხოვრობდი მასთან ერთად. სოფელში არა შუქი, არა პური, გვიჭირდა თავის გატანა. მრევლი აბაშიდან დადიოდა ისინიც უნდა დაგვეპურებია. რასაც დიდი სიყვარულით ვახერხებდით. იყო მუქარები თავდასხმები. ყაჩაღობა შეურაცხყოფები. გვემუქრებოდენ დატოვეთ ტაძარი და წადით აქედან მაგრამ არავის შეუშინებივართ.
ერთ დღეს ჩერდება მანქანა გადმოყავთ მამა ზაქარია მაჩიტაძე ზუგდიდში მსახურობდა . ნაცემი ნაწამები შემოხეული გაპარსული მრევლს გადაურჩენია. მოიყვანეს და გვითხრეს მუქარით. დატოვეთ აქაურობა თუარა ამაზე უარესი დაგემართებათ ცოლ შვილს ამოგიწყვიტავთო. მეუფემ უთხრა.თუ ვაჟკაცები ხართ, მოდით, კარებს ვტოვებ ღიასო.
მეუფემ შემომთავაზა, წაგიყვანთ ქუთაისშიო. მე იუმორით ვუთხარი: სად წავალ, აქ შანსი მაქვს ცხონების, ჩემი შვილებით ვრჩები შენს გვერდით, ერთად გავიზიაროთ ჭირიც და მოწამეობაც. არცერთი დღე არ მიმიტოვებია.
არ გასულა დიდი დრო, მოგვადგა ყვითელი ავტობუსი, ჩამოვიდა 20-მდე კბილებამდე შეიარაღებული ხალხი. მეუფეს უთხრეს – ჩვენთან უნდა წამოხვიდეთო. მეუფემ გადმომხედა, მიხვდა რისთვისაც მიყავდათ დაგვემშვიდობა გავამხნევეთ ერთმანეთი თვალებით და წაიყვანეს. ეს იყო დიდი განცდა დაბრუნება არ დაბრუნების. მხოლოდ უფლის დიდი იმედი მქონდა, შევკრიბე მრევლი და დავიწყეთ 24-საათიანი ფსალმუნობა. მეორე დღეს მეუფე დაბრუნდა უვნებელი. მოყვა 20-მდე ადამიანი რომლებიც მონათლა.
მძიმე დღეები გადავიტანეთ. მეუფე ჩაგვიჯენდა მანქანაში და დავდიოდით მრევლის გადასარჩენად ტყვიების წვიმაში. სამტრედიიდან სენაკს ბომბავდენ. მიადგებოდენ ოჯახებს და ძარცავდენ. მეუფემ ბევრი სიკვდილს გადაარჩინა მტერიც და მოყვარეც. ჩვენი მანქანა მოძრაობდა მარტო. იყო ყაჩაღობა განუკითხაობა გასაჭირი მაგრამ მეუფეს არ შეშინებია ვედექით ხალხს გასაჭირის დროს. ისინიც დადიოდნენ ტაძარში შორი გზიდან. ვათბობდით ვაპურებდით და ერთმუშტად ვიყავით შეკრული ერთად ვიზიარებდით ჭირსაც და ლხინსაც. ბევრი გამოცდა მოგვიწყო უფალმა. 5 წელი იმსახურა მეუფემ აბაშის რაიონში. შემდეგ დაიბარეს და ბერად აღკვეცეს შემდეგ ეპისკოპოსად დაადხეს ხელი. მერომ გავიგე გავიქეცი ხარების ტაძარში ქუთაისში და უფალს მადლობა შევწირე და აღუთქვი მეუღლეს კი არა, ჩემს შვილებს და ჩემს თავს შემოგწირავ ოღონდ ჩვენთან იყავი და არ განმეშოროთქო . ეს იყო უფლის შემობრძანება ჩემს სულში. შვილები ამ დროს იყო 5 წლის და 3 წლის ქეთი და ეგუდიელი დავრჩით მარტო უფლის იმედად.
შვილები ძალიან განიცდიდენ სულ დაეძებდნენ და იძახოდნენ მამა სადალი მოვა? ამის გაძლება მოგეხსენებათ ადვილი არ იყო არც ჩემთვის და არც მეუფისთვის. ჩვენ არ ვაწუხებდით თვითონ თუ მოინახულებდა ხანდახან …
შეიყვარეთ სიყვარული, ნუ გაწირავთ ადამიანებს, რომელმაც შეგიცოდათ. ყველაფერი – ცუდიც და კარგიც – უფალთან მოგვეკითხება.
მხევალი ღვთისა დედა იოანა სამანიშვილი..”
ვითხოვ შენდობას