მსახიობი იმედო კახიანი ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებს აფასებს.
– ძალიან რთული პერიოდია. ახლა საჭიროა გავუფრთხილდეთ ერთმანეთს, მივუტევოთ, მაგრამ არის რაღაცები, რაზეც ლაპარაკი არ შეიძლება. როცა ჩანს, რომ კაცი დამნაშავე და ბოროტმოქმედია, ის პოლიტიკაში კი არ უნდა იყოს, არამედ პასუხი უნდა აგოს კანონის წინაშე.
– ვის გულისხმობთ?
– სააკაშვილსაც, რა თქმა უნდა. ადამიანი ძნელად წარმოიდგენს იმას, რაც წინა ხელისუფლების დროს ციხეებში თუ ციხის გარეთ ხდებოდა. ჰიტლერი რომ ჰიტლერია, მამაკაცის გაუპატიურება მის დროსაც არ ხდებოდა. მაშინ მოკალი და დაასრულე! რა ფასი აქვს იმის ცხოვრებას?! ახლა ვიღაცები გამოდიან და კიდევ მხარს უჭერენ…
ასეთ ხალხთან კოაბიტაცია არ შეიძლება! მთელ მსოფლიოში დადიან და აგინებენ საქართველოს, რომ აქ არ შეიძლება ინვესტიციების შემოტანა, რომ ხალხი ყაჩაღი და ბოროტია… ხომ არ შეიძლება, ყველაფერი იკადრო?! ასე არ უცხოვრია ქართველ კაცს… თავის დროზეც ვამბობდი, რა კოაბიტაცია, მოდი, ნორმალური სასამართლო შევქმნათ, თუ ჩვენს მოსამართლეებს არ ვენდობით, უცხოეთიდან მოვიწვიოთ და გავარკვიოთ, ვინ რა დააშავა-მეთქი, მაგრამ მგონია, ეს კოაბიტაციაც შემოგდებული იყო… არ შეიძლება ოპოზიციის გარეშე, მაგრამ ოპოზიციაც ქვეყანაზე უნდა ზრუნავდეს და არა იმაზე, როგორ შევიდეს პარლამენტში, რომ მოპარული ფული დამალოს.
პოლიტიკოსობას სწავლა, განათლება, გამოცდილება უნდა, აქ კი, ვინც ქუჩაში დარბოდა და საქართველო, საქართველოო, იძახდა, ყველა პოლიტიკოსია. ასე მეც შეიძლება ვიძახო, პოლიტიკოსი ვარ-მეთქი, მაგრამ ვარ?! 19 წლიდან ვმუშაობ, მაგრამ როგორ გავბედავ და ვიტყვი, რომ მე უნდა ვიყო მთავრობაში. გეფიცებით, იყო დრო, როცა მეხვეწებოდნენ, პარტიაში გაწევრდი და პარლამენტში შემოდიო, მაგრამ მე რა მინდა პარლამენტში?! როცა მეტყვიან, ხელი ავწიო და როცა მეტყვიან, დავწიო? და რომ კარგი პენსია დამენიშნოს? 85 წლის ვხდები და კარგად ვიცი, რა არის ფასეული, რა არის დანაშაული. ამაზე თვალს ვერ დავხუჭავ. დიდი მებრძოლი და მეომარიც არ ვარ, თუმცა “ოცნების” აქციაზე მაინც წავედი. იქაც ვიყავი, ფუნიკულიორზე კალაძე მერობის კანდიდატად რომ წარადგინეს. იქ ვიღაც ჟურნალისტები მომცვივდნენ, არ გერიდებათ, მის მხარდამჭერად რომ მოხვედითო? რატომ უნდა მერიდებოდეს, გამაგებინეთ! ამ ბიჭს ბავშვობიდან ვიცნობ. რასაც მიაღწია, თავისი შრომით მიაღწია. ვიცი, როგორ სწავლობდა, როგორი ბეჯითი იყო, როგორ ვარჯიშობდა. მახსოვს, უკრაინაში რომ თამაშობდა კახა, მამამისი ჩამოვიდა და მიყვებოდა, ლაბანოვსკიმ (კიევის “დინამოს” მწვრთნელი) მითხრა, მთელი დატვირთვით რომ ვივარჯიშებთ და სპორტსმენები ძლივს მიდიან დასასვენებლად, კახა რჩება და კიდევ ვარჯიშობსო. ასეთი თავგადაკლული იყო ყველაფერში. შეიძლება ქალაქის მართვაში კიდევ მეტი გვინდოდეს, მაგრამ რასაც აკეთებს, ქვეყნისა და ქალაქის სიყვარულით აკეთებს.
გაზეთი “კვირის პალიტრა”