საგამოძიებო კომისიაზე ვისმენთ ადამიანების ისეთ პირად ტრაგედიებს, ყველაზე პერვერსიული საშინელებათა ფილმის სიუჟეტებში რომ ვერ აღმოაჩენ, – წერს ეროვნული კინოცენტრის ფილმწარმოების დეპარტამენტის უფროსი ბაჩო ოდიშარია.
მისივე თქმით, ყველა აქტივისტი, რომელიც ამბობს, რომ არ აქვს მნიშვნელობა რომელი „პოლიტიკოსი“ უდგათ გვერდით და ნაცები არ არიან, მაგრამ ოპოზიციის მოსვლას ლამობენ ხელისუფლებაში, ნებსით თუ უნებლიედ, მხარს უჭერენ ყველა იმ ტრაგედიის განმეორებას.
„საგამოძიებო კომისიაზე ვისმენთ ადამიანების ისეთ პირად ტრაგედიებს, ყველაზე პერვერსიული საშინელებათა ფილმის სიუჟეტებში რომ ვერ აღმოაჩენ. რეჟიმის მიერ ახალგაზრდების სასტიკი მკვლელობები, გაუპატიურების ფაქტები, ფიზიკური წამება, ფსიქოლოგიური ტერორის ყველაზე შემაძრწუნებელი ფორმები და სხვა არაერთი მაშინდელი ხელისუფლების მიერ ჩადენილი სისასტიკე და შემდეგ ამ დანაშაულების მიჩქმალვაში მთელი სახელმწიფო რესურსის ჩართვა – სრული ცხრა წლის მანძილზე. ამის მიუხედავად, დღეს ბედავენ კონკრეტული ჯგუფები თუ სუბიექტები და ამ ყველაფრის ჩამდენ არსებებს ოპოზიციას უწოდებენ, ხმას აძლევენ, მათი მთავრობაში მობრუნებისთვის იღვწიან და ამას თავისუფლებისთვის ბრძოლას არქმევენ.
რეალურად, ყველა აქტივისტი, რომელიც ამბობს, რომ არ აქვს მნიშვნელობა რომელი „პოლიტიკოსი“ უდგათ გვერდით და ნაცები არ არიან, მაგრამ ოპოზიციის მოსვლას ლამობენ ხელისუფლებაში, ნებსით თუ უნებლიედ, მხარს უჭერენ ყველა იმ ტრაგედიის განმეორებას, რაც ისედაც ყველამ ვიცით, მაგრამ რაზე თქმაც – საგამოძიებო კომისიის მუშაობის პირობებში – რომ არ იცოდნენ ან არ ახსოვთ, აღარ გამოვა.
ამიტომ, აქტივიზმი და მითუმეტეს რევოლუციონერობის მცდელობა, საპასუხისმგებლო საქმეა, დოის გასტროლებზე და ნანკას პათეტიკებზე ამოფარება არ გამოვა, ან დგახარ გამაუპატიურებელი და მკვლელი რეჟიმის მობრუნების ავანგარდში და ამას აღიარებ, ან ელოდები არჩევნებს. სხვა ყველაფერი ლირიკაა“, – წერს ბაჩო ოდიშარია.