„ქართული ოცნების” მთავრობა აგრძელებს ზოგად ეკონომიკურ და პოლიტიკურ წინსვლასა და პროგრესს საქართველოს პროდასავლურ გზაზე – დღეს საქართველო დგას იმავე გზაზე, რომელიც თავის დროზე გაიარეს ევროკავშირის ისეთმა წევრმა ქვეყნებმა, როგორებიცაა პოლონეთი, ბულგარეთი, ჩეხეთი და სხვანი”, – გამოცემა 4liberty აქვეყნებს სტატიას სახელწოდებით – „რა გამოგვრჩა საქართველოსთან დაკავშირებით: საარჩევნო რეფორმა”.
როგორც სტატიაშია აღნიშნული, ეკონომიკური თავისუფლებისა და ბიზნესის წარმოების ინდექსების გარდა, საქართველო არ ჩამოუვარდება ამ ევროპულ ქვეყნებს კანონის უზენაესობის, კორუფციის აღქმის, ღია ბიუჯეტისა თუ სამართალდამცავი სტრუქტურების რეიტინგებშიც. როგორც ჩანს, საარჩევნო რეფორმა დღეს წარმოადგენს ამ შთამბეჭდავი მიღწევების შენარჩუნების წინაპირობას. შესაბამისად, საარჩევნო რეფორმა მხარდაჭერას იმსახურებს.
ავტორის თქმით, სხვა ქვეყნებთან შედარებით, საქართველო ძალიან კარგად უმკლავდება ვირუსთან დაკავშირებულ საფრთხეებს და, ამ მხრივ, ტოლს არ უდებს ევროკავშირში საუკეთესო შედეგების მქონე ქვეყნებს.
სტატიის თანახმად, თავისუფლების დამცველნი წლების განმავლობაში განიხილავენ საქართველოს, როგორც დასავლური ღირებულებების ბუნებრივ მოკავშირეს და დღეს, როცა ქვეყანა უპრეცედენტოდ ახლოსაა ევროპულ მომავალთან დაკავშირებული ოცნების აღსრულებასთან და საქართველოს მომავალი უფრო ნათელ ფერებში გვევლინება, ვიდრე არასდროს.
„ისევე, როგორც ბევრ სხვა ქვეყანაში, COVID-19-მა საქართველოშიც გაართულა სიტუაცია. სხვა ქვეყნებთან შედარებით, საქართველო ძალიან კარგად უმკლავდება ვირუსთან დაკავშირებულ საფრთხეებს და, ამ მხრივ, ტოლს არ უდებს ევროკავშირში საუკეთესო შედეგების მქონე ქვეყნებს. 24 ივლისს კომიტეტებში დაგეგმილია კენჭისყრა საარჩევნო რეფორმასთან დაკავშირებით, ხოლო კენჭისყრა პლენარული სხდომაზე 26 და 27 ივნისს გაიმართება. შემდეგ, თუკი კანონპროექტი ხმათა საკმარის რაოდენობას დააგროვებს, მოსალოდნელია, რომ პრეზიდენტი ზურაბიშვილი დაუყოვნებლივ მოაწერს ხელს ბრძანებას მის დამტკიცებასა და ძალაში შესვლასთან დაკავშირებით. მე პირადად ბევრი მიზეზით არ ვარ პროპორციული სისტემის დიდი ქომაგი: 1990 წელს მე ამირჩიეს ბულგარეთის დამფუძნებელი კრების წევრად „ერთი ამომრჩეველი – ერთი ხმა” საარჩევნო სისტემის შესაბამისად (მანდატების რაოდენობა პარლამენტში განაწილდა 50/50 შერეული სისტემით). შედეგად, მე მქონდა მნიშვნელოვანი თავისუფლება ჩემი დაპირებებისა და საკანონმდებლო ინიციატივების განსახორციელებლად, თუმცა დღეს ვხედავ ინდივიდური პარლამენტარების დამოუკიდებლობის დაკნინებას, რომელიც მოიტანა სრულ პროპორციულ სისტემაზე გადასვლამ. გარკვეულ წლებში საპარლამენტო უმრავლესობას თითქმის „ხელით” მართავდა პარტიის ლიდერი აღმასრულებელ ხელისუფლებაში, სხვა პერიოდებში კი კონკრეტული მიზნებისთვის შეკრებილ უმრავლესობას ქაოსი და გამჭვირვალობის ნაკლებობა შეჰქონდა საჯარო მმართველობაში. მიუხედავად ამისა, ცხადია, რომ პროპორციულ სისტემას მხარს უჭერს ქართველი საზოგადოება და მნიშვნელობას ანიჭებს ევროკავშირი და აშშ. შესაბამისად, დარწმუნებული ვარ, რომ საქართველო პოლიტიკურად სწორ გზას ადგას. აი, რა დევს სასწორზე, ჩემი აზრით – არსებობს მკაფიო საერთო მახასიათებლები საქართველოში პოლიტიკურ პარტიათა ხედვებს შორის. გადაკვეთის წერტილებს წარმოადგენს დასავლური ორიენტაცია და ნეგატიური განწყობები რუსეთის ფედერაციის ლიდერობისა და პოლიტიკის მიმართ როგორც უკრაინაში, ისე – გლობალურად. ასევე, არ უნდა დაგვავიწყდეს კონსენსუსი საარჩევნო რეფორმასთან დაკავშირებით, რომელსაც ხელი შეუწყო 2019 წლის საპროტესტო აქციებმა, ასევე, წინა წლებში ჩატარებული გამოსვლები რუსული ოკუპაციის წინააღმდეგ; გარდა ამისა, სახეზეა მყარი კონსენსუსი ევროპულ გეზთან, როგორც ქვეყნის განვითარების გრძელვადიან მიზანთან დაკავშირებით. ამ ტიპის კონსენსუსი ბევრად უფრო სუსტი პოლიტიკური მოტივაციის საფუძველია ევროკავშირის ბევრ წევრ ქვეყანაში, თუმცა მედლის მეორე მხარეა ის ფაქტიც, რომ ევროპული ორიენტაცია წარმოადგენს საქართველოს სუვერენიტეტის წინაპირობას; ხსენებულთან თანხმობაშია საქართველოს მხრიდან ნატოს მხარდაჭერა და ის ფაქტი, რომ საქართველო ევრაზიაში ნატოს მისიებში ყველაზე მსხვილი წვლილის შემტანია; პოლიტიკური თვალსაზრისით, საარჩევნო რეფორმას აქვს შედარებით ფართო საზოგადოებრივი მხარდაჭერა, რაც დაკავშირებულია ზემოთ აღწერილ გამოცდილებასთან, როცა ამომრჩეველთა დიდი ნაწილი წარსულში წარმომადგენლობის გარეშე რჩებოდა. ევროკავშირი, აშშ, ეუთო და, ასევე, საერთაშორისო საზოგადოება განიხილავენ ამ რეფორმას, როგორც გარდამავალ პერიოდში საქართველოსთვის (ისევე, როგორც ბევრი პოსტსაბჭოთა ქვეყნისთვის) დამახასიათებელი ავტორიტარული ტენდენციების წინააღმდეგ მოქმედების დაპირებას”, – ნათქვამია სტატიაში.