“ისე გავთხოვდი, რომ არც “მიყვარხარ” უთქვამს, არც “შენი ცოლობა მინდაო”… კოვიდიანი ვიყავი, რომ შემოიჭრა შიგნით” – რას ჰყვება “დოჩი” მეუღლეზე

ცნო­ბი­ლი ტე­ლე­სე­რი­ა­ლის ჩცდ-ს პო­პუ­ლა­რუ­ლი პერ­სო­ნა­ჟის “დო­ჩის” რო­ლის შემ­სრუ­ლე­ბე­ლი ნა­ნუ­კა გუ­ლუა გა­თხოვ­და. მისი რჩე­უ­ლი კა­ხა­ბერ კა­ში­აა.

რო­გორც გა­და­ცე­მა “სთო­რი­ში” ისა­უბ­რა, მო­მა­ვა­ლი მე­უღ­ლე ბავ­შვო­ბის მე­გო­ბარ­მა გა­აც­ნი.

“ეს ყვე­ლა­ფე­რი ბე­დის­წე­რის ამ­ბა­ვიც არის. ერთ დღეს ვე­სა­უბ­რე­ბო­დი ჩემს ზუგ­დი­დელ, ბავ­შვო­ბის მე­გო­ბარს, მის­თვის ჩემი მე­უღ­ლე რო­გო­რი ნაც­ნო­ბია იცით? სა­ერ­თდ რომ არ უნდა გახ­სე­ნე­ბო­და, მაგ­რამ “მე­სენ­ჯერ­ში” ვი­დე­ოთ­ვა­ლით სა­უბ­რი­სას უცებ მე­უბ­ნე­ბა, ახლა ერთი ჩემი კარ­გი მე­გო­ბა­რი უნდა გა­გაც­ნოო. და­უ­რე­კა ჯერ მას და უთხრა, რომ “დოჩი” უნდა გა­გაც­ნოო. მან უთხრა თურ­მე, რომ მისი გაძ­ლე­ბა და ატა­ნა არც ერთი წა­მით არ იქ­ნე­ბა შე­საძ­ლე­ბე­ლიო და არ მინ­დაო.
მოკ­ლედ ასე იძუ­ლე­ბით ჩარ­თო ონ­ლა­ინ. თა­ვი­დან რომ და­ვი­ნა­ხე კახა, ვერ გე­ტყვი, რომ შე­მიყ­ვარ­და. შენ იცი, რომ ჩემ­ში ქალ-ვა­ჟუ­რი შეგ­რძნე­ბის გაღ­ვი­ძე­ბა რთუ­ლი იყო, მაგ­რამ ძა­ლი­ან მი­ვამ­სგავ­სე ჩემს თავს. რომ და­ვი­ნა­ხე მქონ­და შეგძნე­ბა, რომ ჩემი ადა­მი­ა­ნი იყო.
ამ პირ­ვე­ლი ჩარ­თვი­დან, 8 თვის შემ­დეგ ისე გავ­თხოვ­დი, რომ არც “მიყ­ვარ­ხარ” უთ­ქვამს, არც “შენი ცო­ლო­ბა მინ­და” უთ­ქვამს, რა­ღაც­ნა­ი­რად არა­სე­რი­ო­ზუ­ლად მოხ­და ეს ყვე­ლა­ფე­რი, პო­ზი­ტი­ვი და იუ­მორ­ში. სხვა­თა­შო­რის ასე­ვე და­ი­წყო ჩვე­ნი ურ­თი­ერ­თო­ბაც. პირ­ვე­ლი მე­სი­ჯიც ეს იყო – “ცოლი რო­გორ ხარ, იქ­ნებ ჩვე­ნი სა­ერ­თო მე­გობ­რის გა­რე­შე ვი­სა­უბ­რო­თო.

ზო­გა­დად სულ ვამ­ბობ ხოლ­მე, “დო­ჩის” როლ­მა მო­მის­პო მო­მა­ვა­ლი­თქო (იცი­ნის). ყვე­ლას ასე­თი ვგო­ნი­ვარ და გა­მირ­ბი­ან. მაგ­რამ მის თვალ­ში ეს სტე­რე­ო­ტი­პი იმ წა­მი­დან, როცა ერ­თმა­ნე­თი გა­ვი­ცა­ნით, და­ინ­გრა. არ შე­მიძ­ლია მო­გიყ­ვე სიყ­ვა­რუ­ლის დიდი ის­ტო­რია, მაგ­რამ მო­გიყ­ვე­ბი მე­გობ­რო­ბის და მი­ჯაჭ­ვუ­ლო­ბის ის­ტო­რი­ას” – ამ­ბობს მსა­ხი­ო­ბი.
რო­გორც ჰყვე­ბა, პირ­ვე­ლად გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი გრძნო­ბა მო­მა­ვა­ლი მე­უღ­ლის მი­მართ მა­შინ იგ­რძნო, რო­დე­საც კო­რო­ნა­ვირუ­სით იყო ინ­ფი­ცი­რე­ბუ­ლი.

“კო­ვი­დი რო­დე­საც შემ­ხვდა, კახა მო­ვი­და ჩემს გა­სამ­ხნე­ვებ­ლად. შიგ­ნით შე­მო­იჭ­რა. მა­შინ მქონ­და “წკაპ”, რომ რას ნიშ­ნავს ეს? მე 13 პირ­ბა­დე გა­ვი­კე­თე, გა­ვაგ­დე გა­რეთ აი­ვან­ზე, რომ არ გა­დას­დე­ბო­და. იმ დღეს ვიგ­რძე­ნი ეს ყვე­ლა­ფე­რი. შემ­დეგ იყო, რომ ზუგ­დიდ­ში ვი­ყა­ვი და ისიც ზუგ­დიდ­ში აღ­მოჩ­ნდა, ურეკ­ში წა­ვე­დი და ისიც იქ იყო. როცა ზა­ფხუ­ლი დამ­თავ­რდა და უკან დავ­ბრუნ­დი მივ­ხვდი, რომ რა­ღაც და­მაკ­ლდე­ბო­და.
ბოლო პე­რი­ოდ­ში უკვე ვგრძობ­დით, რომ ეს მხო­ლოდ მე­გობ­რო­ბა არ იყო. ერთ დღეს ბი­ძა­მი­სის ოჯახ­ში ვი­ყა­ვით, “ბუ­ძამ” გა­იყ­ვა­ნა აი­ვან­ზე და ჰკი­თხა, გიყ­ვარს თუ არაო, რა­ზეც მი­ი­ღო თან­ხმო­ბა. თუ ასეა მო­იყ­ვა­ნე ცო­ლა­დო, შე­მო­ვიდ­ნენ და ბი­ძამ დაგ­ვლო­ცა, რო­გორც ცოლ-ქმა­რი. ყვე­ლა­ფე­რი გა­მე­ყი­ნა, ვერ ვსუნ­თქავ­დი ნერ­ვი­უ­ლო­ბის­გან. ვი­ფიქ­რე, რომ ახლა რომ წა­ვი­დე, მას ვე­ღა­რა­სო­დეს ვნმა­ხავ­დით­ქო. ეს ძა­ლი­ან არ მინ­დო­და და ალ­ბათ ეს იყო მი­ზე­ზი, რა­მაც გა­და­მა­წყვე­ტი­ნა ამ გა­დაწ­ვე­ტი­ლე­ბის მი­ღე­ბა. ამ გად­მო­სა­ხე­დი­დან კახა ყვე­ლა­ზე გან­სხვა­ვე­ბუ­ლი გრძნო­ბაა. სხვა სიძ­ლი­ე­რეა” – ჰყვე­ბა გუ­ლუა.