საინფორმაციო სააგენტო “რეპორტიორის” დამფუძნებელი გიორგი მამაცაშვილი სოციალურ ქსელში შემდეგი სახის პოსტს ავრცელებს:
🔸 ჟურნალისტიკაში სწორედ ამ საოცრად ქარიშხლიანი დღეებიდან მოვდივარ…
და დღემდე…
ყოველდღიურად, ყოველწამიერად…
ასაკის მიუხედავად.
და მიუხედავად იმისა, რომ 1991 წლის აპრილის დღეებში სულ რაღაც 13 წლისა ვიყავი.
🔸 და მოვდივარ 1991 წლის აპრილის საოცრად დამუხტული დღეებიდან…
9 აპრილს, ზვიად გამსახურდიას მიერ გამოცხადებული “დამოუკიდებელი საქართველოს აღდგენის” დღიდან…
მოვდივარ ფოტოაპარატით, კალმითა და ჯიბის “ბლოკნოტით”…
🔸 და უკვე 33 წელია, მართლაც ღვაწლმოსილ და რჩეულ ჟურნალისტთა გვერდით ვდგავარ და გითხრათ გულწრფელად – დღესაც ვსწავლობ!
ერთი წელია, რაც საქართველოს ჟურნალისტთა შემოქმედებითი კავშირის თავმჯდომარეობა მანდეს.
მაინც ვსწავლობ…
და ვსწავლობ თითოეული მათგანისგან, ვისაც ქართული ჟურნალისტიკის საკეთილდღეოდ უცემს გული…
🔸 კი, ბევრი გულისტკენაც ყოფილა, სინანულიცა და იმედგაცრუებაც…
ამაღელვებელი წამები კი გაცილებით მეტი იყო…
▫️თავიდან – საქართველოს სამფეროვანი დროშითა და ნათხოვარი “ზენიტით”, კალმით და ჯიბის პატარა “ბლოკნოტით” “ვმოძრაობდი ჩემს კვადრატში”…
▫️უფრო ადრე, ჯერ კიდევ 11 წლის ასაკში, – გაზეთ “ნერგის” კონკურსში მოგებული ბურთითა და 1989 წლის 25 თებერვალს, გაიოზ ჯეჯელავას მიერ გადმოცემული თბილისის “დინამოს” გულშემატკივართა კლუბის წევრის მოწმობით…
▫️შემდეგ იყო:
“საქართველოს ცის ქვეშ”,
“ლელო”,
“ახალგაზრდა ივერიელი”,
“ნერგი”,
“თბილისი”,
“დრონი”,
“კოქტეილი”,
“კოქტეილ-Revie”,
“ჯორჯიან თაიმსი”,
“სახალხო განათლება”,
“საქართველოს სამრეკლო”,
“თბილისის უნივერსიტეტი”,
“სტუდენტური პაემანი”,
“ახალგაზრდული”,
“ქართული ჟურნალი”,
“ქართული აზრი”,
“ასავალ-დასავალი”…
ალაგ-ალაგ სხვებიც…
▪️მიტინგები, ზვიად გამსახურდიას ისტორიული კადრები მთავრობის სახლის წინ გამართულ მიტინგზე, დარბევები და მერაბ კოსტავას დედასთან, სულმნათ ოლღა დემურიასთან თავშეფარებული მომიტინგეები…
▪️ჩვენი ერის ღვაწლმოსილ ადამიანთა ინტერვიუები და პორტრეტები, ჟურნალისტური გამოძიებები, საფეხბურთო მატჩები და ეროვნული ნაკრების გამარჯვებებითა და დამარცხებებით გამოწვეული ცრემლები…
▪️იურგენ კლინსმანის ავტოგრაფი და რობერტო ბაჯოს მიერ ნაჩუქარი ბურთი ავტოგრაფებით, კლაუდიო კანიჯას ავტოგრაფი, დიეგო მარადონას მიერ ჩამორთმეული “ღმერთის ხელი” და მისი ნაჩუქარი ბურთი და მაისური…
▪️გროზნოში, ზვიად გამსაზურდიას დაკრძალვის დღეს წართმეული ფოტოაპარატი და სოსო თორიას გულწრფელი ბოდიში 14 წლის შემდეგ…
▪️გიზო ნიშნიანიძის არაერთი სტუმრობა ჩემთან, “პაემანი ვერაზე”, საუბრებში გათენებული ღამეები მასთან, ჭონქაძის ქუჩაზე და რამაზ ჩხიკვაძის უკანასკნელი ინტერვიუ გარდაცვალებამდე ერთი კვირით ადრე…
▪️90 წლის მიხეილ ჯოჯუას მიერ, ჩემივე გადაცემაში აკენწლილი ბურთი და სამ წიგნად გამზადებული ნაწერების ციკლი “წერილები დამოუკიდებელი საქართველოდან!”…
▪️ზვიად გამსახურდიას მიერ ნაჩუქარი სამფეროვანი დროშა ავტოგრაფით და ჩემი უფროსი მეგობრისა და უსაყვარლესი გოდერძი ჩოხელის წიგნი, მის დასაბეჭდად სირბილი და პირველი დაბეჭდილი ეგზემპლარისა და სტამბის სურნელი ერთმანეთში არეული, უკანასკნელი ინტერვიუ სამახსოვრო ფოტოებით…
▪️ედუარდ შევარდნაძის წინააღმდეგ განხორციელებული ტერაქტისა თუ დიდი მორის ფოცხიშვილის დაკრძალვის ექსკლუზიური კადრები…
▪️მუხრან მაჭავარიანის მიერ ჩემთვის დაწერილი სტრიქონები და გამომცემლობა “სამშობლოსთან”, ჩემი საპროტესტო შიმშილობისას – მუდამ გვერდით მყოფი ჯანსუღ ჩარკვიანი…
▪️გარდაცვალებამდე ორიოდე დღით ადრე ჩაწერილი უკანასკნელი ინტერვიუ რეზო ამაშუკელთან და შვილიშვილისადმი მიძღვნილი, ტელეფონში ნაწყვეტ-ნაწყვეტ წაკითხული და “თანდათანობით” შექმნილი უკანასკნელი ლექსი…
▪️პირველ იანვარს, სამ საათზე დაგეგმილი ინტერვიუ-აღსარება “ჩუბჩიკასთან” და დილით, საინფორმაციო გამოშვებაში გამოცხადებული სიკვდილის ქრონიკა…
▫️აკი ვწერდი, სინანულიც ბევრი იყო-მეთქი…
▪️”თვითმფრინავის ბიჭების” მოსამართლესთან პარასკევს დაგეგმილი შეხვედრა და ოთხშაბათს გაჩერებული გული…
▫️ესეც ერთგვარი ჩანაწერი “სინანულის რექვიემიდან”…
▪️შეხვედრები გურამ საღარაძესთან, გურამ ფირცხალავასთან, გოგი გეგეჭკორთან და ირაკლი უჩანეიშვილთან, ლევან სანიკიძესთან, კორნელი დანელიასთან, გივი ინწკირველთან, მარიკა და გიგა ლორთქიფანიძეებთან, ჯემალ სეფიაშვილთან და როინ მეტრეველთან, ბიძინა კვერნაძესთან და ბუბა კიკაბიძესთან, ედუარდ სეფაშვილთან და გივი ბერიკაშვილთან, გოგა პიპინაშვილთან და სულიკო კოროშინაძესთან, ოთარ მეღვინეთუხუცესთან, გურანდა გაბუნიასთან და ძალიან ბევრ და ძალიან დიდ შემოქმედებთან… (პოლიტიკის გამო გულნატკენები ნუ განიკითხავთ და ნუ განმიკითხავთ, გთხოვთ!)
▪️კახი კავსაძის მიერ შერქმეული ზედმეტსახელი და გურამ დოჩანაშვილის მიერ “დომენიკოს ტყუპისცალად” “მონათვლა”…
▪️ბორის პაიჭაძისა და მანუჩარ მაჩაიძის მიერ ბავშვობაში ნაჩუქარი კაპიტნის სამკლაური და მიხეილ მესხისა და სლავა მეტრეველის ავტოგრაფები, ლეგენდარული გავრილ კაჩალინის ექსკლუზიური ჩანაწერი ჩემს ჯიბის “ბლოკნოტში” და ლიონელ მესის ავტოგრაფი…
▪️1991 წლის 22 დეკემბერს ნაპოვნი, მთავრობის სახლის თაღის სისხლიანი ნამტვრევი რამდენიმე გასროლილი ვაზნითა და 2011 წლის 26 მაისს დარბეული მიტინგის სამახსოვროდ “ხამუთები” და სხეულს დამჩნეული რეზინის ტყვიები…
▪️ედუარდ შევარდნაძის “დაკითხვის ოქმები” საქართველოს პირველი პრეზიდენტის გარდაცვალების საქმეზე და მისი ისტორიადქცეული კადრი – “შევარდნაძე მიდის”…
🔹 ვინ მოსთვლის, რამდენი რამ და რამდენი ვინმე შემოუნახავს ჩემს წიგნაკს, დიქტოფონსა თუ ფოტოაპარატს…
რამდენი მადლობა და რამდენი ბოდიში…
შესაძლოა, ჩემგანაც ელის ვინმე მადლობასაც და ბოდიშსაც…
მეც აქ ვარ.
მადლობა ყველას განვლილი ოცდაცამეტწლიანი პროფესიული ბედნიერებისთვის და ბოდიში უნებურად ნატკენი გულისთვის…
🔸 უცებ გაირბინეს წლებმა…
მაშინ, სულ რაღაც, 13 წლისა ვიყავი!
ახლაც აპრილია.
დაუდეგარი და ქარიშხლიანი აპრილი…
და მეც ისევ აქ ვარ…
#დამოუკიდებელი საქართველოს პირველი დღეები და აპრილში დაბადებული ჟურნალისტიკა 📷❤️🎙️- წერს გიორგი მამაცაშვილი.