ჩემი მშობლების, ჩემი თაობა იბრძოდა იმისთვის, რომ ეს ახალგაზრდები გამოდიან და თავისუფლად აფიქსირებენ თავიანთ აზრს. ხელკეტებიც გვხვდებოდა, გაზითაც ვიწამლებოდით, მაგრამ გვინდოდა, რომ ეს [თავისუფლება] ყოფილიყო, მაგრამ მეც ხომ მაქვს უფლება, განსხვავებული აზრი დავაფიქსირო ისე, რომ არ შემეშინდეს [დაბულინგების]?! – განაცხადა მსახიობმა თემიკო ჭიჭინაძემ გადაცემაში „იმედი LIVE“.
როგორც კი ხელოვანი საჯაროდ აფიქსირებს განსხვავებულ აზრს, მომენტალურად მიდის კამპანია, რომ როგორ გაბედა და საკუთარი მოსაზრება გამოთქვა. როგორ უნდა გაუმკლავდნენ აგრესიის ამ ტალღას ადამიანები.
„თუ განსხვავებული აზრი გაქვს, გაბულინგებენ და ხდები რუსეთუმე, გაკერებენ იარლიყებს, რაც ისტორიულად აპრობირებული მეთოდია. ახალგაზრდებს მინდა განსაკუთრებულად ვუთხრა, რომ ბოლშევიკებიც ასე იქცეოდნენ – მიაკერებდნენ რაღაც იარლიყს და გამოაცხადებდნენ ხოლმე ხალხის მტრად. 1988 წლიდან ვარ ამ პროცესებში ჩართული, რასაც ერქვა ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობა, შემდეგ მრგვალი მაგიდის გამარჯვება. ვცხოვრობ რუსთაველზე, ქაშვეთის ეკლესიასთან და ამ ყველაფერმა გაიარა ჩემს თვალწინ. ჩემი თაობის წარმომადგენლები, ძმაკაცების ნახევარი სამწუხაროდ ცოცხალი აღარ არის. ძირითადად 2008 წლის ომს ვიხსენებთ ხოლმე და ორი ომი გვაქვს დატოვებული 90-იან წლებში.
1988 წელს რომ ვიდექით აქციაზე, გვინდოდა გამოსვლა იმ მანკიერი წრიდან, რომელსაც საბჭოთა კავშირი ერქვა და მიზანი იყო შევერთებოდით იმ დიდ ოჯახს, რასაც ევროპული ოჯახი ჰქვია. ჩვენი სწორება იყო ამერიკის დემოკრატია, დასავლური ღირებულებები. მე რომ ვინმემ მითხრას, შენ რუსულ საქმეს აკეთებო, ისეთ საქმეს აკეთებ, რომ ხვალ ჩელიაბინსკში გავიღვიძებთო, ეს იარლიყი არ მეწებება, რადგან ორი ბაბუა მყავს დაკარგული გულაგის ციხეებში და იმათი შთამომავალი ვარ. ჩემი მშობლების, ჩემი თაობა იბრძოდა იმისთვის, რომ ეს ახალგაზრდები გამოდიან და თავისუფლად აფიქსირებენ თავიანთ აზრს. ხელკეტებიც გვხვდებოდა, გაზითაც ვიწამლებოდით, მაგრამ გვინდოდა, რომ ეს [თავისუფლება] ყოფილიყო, მაგრამ მეც ხომ მაქვს უფლება, განსხვავებული აზრი დავაფიქსირო ისე, რომ არ შემეშინდეს [დაბულინგების]?!“ – აღნიშნა მსახიობმა.