პოკროვსკის მიკრორაიონში, სადაც ცეცხლგამძლე მასალებისა და პროდუქციის მწარმოებელი ქარხანა „დინასი“ მდებარეობს, ელექტროენერგია, ცენტრალიზებული გათბობა და წყალმომარაგება არ არის. ადგილობრივი მოსახლეობის თქმით, ელექტროენერგია და წყალმომარაგება სექტემბერში დაბომბვის გამო გაითიშა, გათბობის სეზონი კი პოკროვსკელებისთვის ჯერ არ დაწყებულა.
პოკროვსკის საქალაქო სამხედრო ადმინისტრაციის ხელმძღვანელის, სერგეი დობრიაკის თქმით, პოკროვსკში 11 500 ადამიანი დარჩა, დანარჩენი კი წავიდა. სრულმასშტაბიან შემოსევამდე, ქალაქში დაახლოებით 60 000 ადამიანი ცხოვრობდა.
როგორ ცხოვრობენ ადამიანები ფრონტის წინა ხაზზე და გეგმავენ თუ არა ევაკუაციას – უკრაინის საზოგადოებრივი მაუწყებელი – დონბასის (Suspilne Donbas) რეპორტაჟში.
ქარხანა „დინასის“ სიახლოვეს მდებარე სახლებში გათბობა და წყალმომარაგება არ არის, ელექტროქსელი კი გამორთულია.
პოკროვსკის მკვიდრი, ვარვარა ადრე ამ უბანში ცხოვრობდა, მაგრამ სხვაგან გადავიდა, რადგან აქ ელემენტარული პირობები არ არის. მისი ბინა მეორე სართულზეა და დაბომბვის დროს მინები მთლიანად ჩაიმტვრა. ეს აგვისტოში მოხდა.
„მაშინ თორმეტი დარტყმა განახორციელეს. მეთორმეტე საბავშვო ბაღზე მოხდა. დერეფანში ვიყავით, მაგრამ ჩვენ არაფერი დაგვშავებია“, – იხსენებს ვარვარა.
ვარვარა ამბობს, რომ მის სახლში ახლა ათამდე ოჯახი ელექტროენერგიისა და გათბობის გარეშე ცხოვრობს. მისივე თქმით, კარგია, რომ ეზოში ჭაზე წინასწარ იზრუნეს.
„ჭა ჩვენ თვითონ გავაკეთეთ. დავაყენეთ ტუმბო, რათა ელექტროენერგიის გარეშე შეგვეძლოს წყლის მიღება“, – დასძინა ვარვარამ.
სტანისლავი მეზობელ სახლში ცხოვრობს. ამ შენობაში ხუთი მცხოვრებიღა დარჩა. დასარეკად სახლის კუთხეში დადიან, რადგან აქ არანაირი კავშირი არ მუშაობს. ელექტროენერგიის გარეშე ცხოვრებასაც მიეჩვივნენ.
„სანთლები, ნათურები, ნავთის ლამპაც გვქონდა, მაგრამ ნავთი აღარ გვაქვს. სამარხვო ზეთი და სახვევი… ასე ვცხოვრობთ. ჩვენ გვჯერა, რომ ომი დასრულდება, უკრაინა გადარჩება და ყველაფერი კარგად იქნება. აქ ბევრი ხალხი დარჩა. ყველა აქ იზამთრებს“, – ამბობს პოკროვსკის მკვიდრი, სტანისლავი.
ქარხანა „დინასის“ მიმდებარე ტერიტორიაზე ასევე არის ბაზარი და პატარა მაღაზიები.
სასურსათო მაღაზიის მფლობელი, ოლენა სავაჭრო ობიექტს გენერატორის წყალობით ამუშავებს. ბენზინზე თვეში თითქმის 20 ათასი გრივნა იხარჯება. ხალხი მაღაზიაში საკვების საყიდლად და გაჯეტების დასატენად მოდის, ამბობს ის.
„ფანრების და ტელეფონების დამუხტვაზე უარს არავის ვეუბნებით. ვეხმარები, როგორც შემიძლია. მარტო ვცხოვრობ, პური და კარაქი საკმარისი მაქვს. ხიზილალისთვის ფული კი ნამდვილად არ მყოფნის. რა თქმა უნდა, გადასახადებიც უნდა დავფარო. მარცვლეულს და მაკარონს არ ყიდულობენ – ამ ყველაფერს ჰუმანიტარული დახმარების სახით იძლევიან. ასევე რძის ნაწარმს და ძეხვეულს. ხალხი, რა თქმა უნდა, ცოტაა. ჩემს ქუჩაზე 140 სახლია. მათში მხოლოდ 20 ადამიანი ცხოვრობს“, – ამბობს ოლენა.
სასმელი წყლის ჭასთან რიგი დგას. ამ წყლით მხოლოდ ადგილობრივი მოსახლეობა არ სარგებლობს. ლეონიდს წყალი ნათესავებთან მეზობელ მირნოგრადში აქედან მიაქვს.
„რა მდგომარეობაა? ბომბის დაცემას ველოდები. დღეს თუ არა, ხვალ მაინც ასე მოხდება და ჩემი ყველა პრობლემა მოგვარდება… ცოლი გავიყვანე აქედან, მაგრამ მე ამას ვერ ვაკეთებ. ყველაფერი მივატოვო? მაროდიორები ყველაფერს გაზიდავენ, რისი წაღებაც შეუძლიათ!“, – ამბობს პოკროვსკის მკვიდრი, ლეონიდი.
პოკროვსკის საქალაქო სამხედრო ადმინისტრაციის ხელმძღვანელის, სერგეი დობრიაკის თქმით, პოკროვსკში 11 500 ადამიანი რჩება, დანარჩენებმა კი ქალაქი დატოვეს. თუმცა, ევაკუაციის ტემპი შენელდა.
„დღეში 6, 7, 10-მდე ადამიანი გვტოვებს. ადრე კი დღეში ათასამდე ადამიანი მიდიოდა. ჩვენ ადგილობრივებს მუდმივად ვეუბნებით, რომ წავიდნენ, ყოველ შემთხვევაში, ზამთარში მაინც. ქალაქში ზამთარი რთული იქნება. ცენტრალური გათბობა არ ჩაგვირთავს, რადგან არც წყალია და არც ელექტროენერგია“, – ამბობს პოკროვსკის ქალაქის სამხედრო ადმინისტრაციის ხელმძღვანელი სერგეი დობრიაკი.
მასალა მომზადდა უკრაინის დამოუკიდებელი რეგიონული გამომცემლობების ასოციაციის ჟურნალისტთა დაზღვევის საერთაშორისო ფონდის მხარდაჭერით, რომელიც პრესისა და მედიის თავისუფლების ევროპული ცენტრის მიერ კოორდინირებული „უკრაინის ხმის“ მხარდაჭერის პროგრამის ნაწილს წარმოადგენს. „უკრაინის ხმის“ პროგრამა ჰანა არენდტის ინიციატივის ფარგლებში ხორციელდება და მას გერმანიის საგარეო საქმეთა ფედერალური სამინისტრო აფინანსებს. პროგრამა უზრუნველყოფს ჟურნალისტების დაზღვევას, მაგრამ სარედაქციო პოლიტიკაში არ ერევა.