რატომ წყევლიან ქალები ბორის ბედიას

 

ბორის ბედია “პრაიმტაიმს” პირად ცხოვრებასა და სამომავლო გეგმებზე ესაუბრა. ინტერვიუში მან პირადი ცხოვრების არაერთი პიკანტური დეტალი გაამხილა.
– ბორის, რას საქმიანობ, სად მღერი დღეს?
– ძალიან დიდი პაუზა მაქვს შემოქმედებაში. არაფრით არ ვარ დაკავებული. არსად არ ვმუშაობ. ამ კონცერტებზე რატომ არ მეძახიან, ისიც არ ვიცი. არაფერი დამიშავებია. არაკონფლიქტური და აპოლიტიკური ადამიანი ვარ. არავის მხარდამჭერ კონცერტზე არ გამოვსულვარ და ღიად არავისთვის დამიფიქსირებია ჩემი პოლიტიკური სიმპათია. ჩემი შეხედულებები ჩემთვის მაქვს, არასდროს ხმა არ ამომიღია.
– დღეს საქართველოში მომღერლებს პოლიტიკურ ნიშნით ყოფენ, ერთნი, რომელიც „ნაცმოძრაობის“ დროს იდგნენ სცენაზე და მეორენი, რომლებიც „ქართული ოცნების“ მიერ დაგეგმილ კონცერტებსა და ღონისძიებებზე გამოდიან. შენ არც ერთში არ ხარ. რატომ?
– არ ვიცი. კონცერტებზე გამოვდიოდი, მაშინ როცა „ბიგ ბენდში“ ვმღეროდი. მერე წამოვედი ამ ბენდიდან.
– რატომ?
– ძალიან რთული გრაფიკი იყო, სულ მზად უნდა ყოფილიყავი, როდის დაგიძახებდნენ, არ იცოდი და ანაზღაურება ძალიან დაბალი იყო. არ მიღირდა. წელიწად-ნახევარია რაც აღარ ვარ ამ ბენდში. თან სულ ერთი და იგივე პროგრამა, ერთი და იგივე სიმღერები, ახალი არაფერი ხდებოდა. დღეს „ბიგ ბენდსაც“ ვეღარ ვხედავ ამ მთავრობის მიერ ორგანიზებულ კონცერტებზე.
– შენი და, სოფო ბედია თითქმის ყველა სადღესასწაულო კონცერტის მთავარ სცენაზე მღერის, შენ რატომ არ გეძახიან?
– არ ვიცი. გვარებსა და სახელებს არ ვიტყვი, მაგრამ მიშასდროინდელი მომღერლებიც დგანან დღეს მაგ კონცერტებზე. მაშინ მიშას უმღეროდნენ, დღეს „ქართული ოცნების“ ფანები არიან. არ მინდა კოლეგებთან ცუდად გამომივიდეს, მაგრამ ეს ვაზელინობა როდემდე უნდა გაგრძელდეს. მე ეს ხალხი მეცოდება. ამას ხომ თამაში სჭირდება, ხან ის მთავრობა მოგწონდეს და ხან – ეს. არტისტი ხარ, სცენაზე ითამაშე რაა, სირცხვილია!

– რატომ ფიქრობ, რომ მთავრობის ცვლილებამ მომღერლის უმუშევრობა უნდა გამოიწვიოს? ამას ხომ ვებრძოდით…
– არის ზოგიერთი მომღერალი, არ დავასახელებ, რომელიც ძალიან ღიად აფიქსირებდა თავის აზრს…
– და თავისი პოლიტიკური შეხედულებისთვის უნდა დაისაჯოს?
– დაისჯება, არ შეიძლება ასეთი ღია მხარდაჭერა. ეს მთავრობაც მართალია, რომ ბლოკავს, ისინი რომ ლანძღავდნენ ამათ, კარგი იყო? მაგრამ, კიდევ გავიმეორებ, დღეს სცენაზე დგანან მიშას ფანები, მე ისევ ვიბლოკები. ვერ გავიგე, რატომ? ხომ ხედავს ეს მთავრობა, რომ აპოლიტიკური ადამიანი ვარ, თავის ქებაში ჩამითვლიან, ალბათ, მაგრამ ნიჭიერიც, ჩემს ჟანრში ბადალი არ მყავს. ვერ გავიგე, აპოლიტიკურობის გამო ვიბლოკები?
– თავად შესთავაზე მერიის კულტურის სამსახურს საკუთარი თავი?
– რა ვქნა, ვეხვეწო? ვისი შესახვეწი რა მჭირს. ჩემი მეათედები არ არიან და ისინი დგანან სცენაზე, კივიან, წივიან და თავი მომღერლები ჰგონიათ. ყველა გაშიფრულია, ყველამ კარგად იცის, ვინ ვისთან იდგა, ვინ ვის უმღეროდა. ჩემზე ერთი კომპრომატიც არ არსებობს. ბორის ბედია რომელიმე პოლიტიკოსს, პოლიტიკურ პარტიას ზურგს უმაგრებდაო, ვერავინ იტყვის.
– საქართველოდან წასვლაზე ფიქრობ?
– მინდა წასვლა. კონკურსში გავიდოდი სიამოვნებით.
– რატომ არ სცადე აქამდე?
– ბევრმა საკითხმა შემიშალა ხელი. არ ვმუშაობ, ახლობლების კისერზე ვარ. ახლა კიდევ კონკურსზე წასვლა დამიფინანსეთ-მეთქი, ვერ ვთხოვ ვერავის.
– საქართველოში მომღერლების უმეტესობა ბარებსა და რესტორნებში სიმღერით ირჩენს თავს. შენ რატომ არ მღერი არსად?
– დიდი ხანია, აღარ ვმღერი რესტორანში. შემოთავაზება არის,მაგრამ აღარ მინდა, დავიღალე. არ ვიცი, ხალხს გემოვნება გაუფუჭდა, თუ რისი ბრალია, ისეთ სიმღერებს ითხოვენ. შარია მთვრალი კაცების მოთმენა, თხოვნები, ბრძანებები. უნიჭო და უგემოვნო ხალხი მაღიზიანებს. ჩვენ ხომ საზოგადოება არ გვყავს. ეს არის ბრბო. დგახარ სცენაზე, მთელი გულით მღერი, იხარჯები ბოლომდე და ტიპები ჩანგალს არ აგდებენ ხელიდან. ამაყი ადამიანი ვარ, ამბიციური, საკუთარი თავის ფასი ვიცი… თავს ვერ ვიკავებ, კონფლიქტში შევდივარ ხოლმე, როცა ზღვარს გასცდებიან. ერთხელ მოითმენ, ორჯერ, მერე უკვე გიჭირს. ამიტომ მირჩევნია, ჯანმრთელი ვიყო და ასეთ ადამიანებთან კონტაქტი არ მქონდეს. მყავს ახლობლები, მამაჩემის მეგობრები, რომლებიც ზოგჯერ ორ კაპიკს მჩუქნიან და თავი გამაქვს ჯერჯერობით. მაგრამ ასე დიდხანს ვერ გაგრძელდება, მომიწევს წასვლა ქვეყნიდან.
– ისე მარტივად მიდიხარ, აქ არავის ტოვებ? შეყვარებული არ ხარ?
– ყველაფერს თავისი დრო აქვს. ჩემი გული სერიოზულად ჯერ არავის დაუპყრია. გელფრენდები კი მყავს. ხან ერთი, ხან მეორე, ხან მესამე. არავის არ ვატყუებ, არავის გრძნობებზე არ ვთამაშობ. თავიდანვე ვამბობ, როგორი ურთიერთობა მინდა ქალთან. ადრე ცოტა მიქროდა და ზოგჯერ სიყვარულში ვუტყდებოდი გოგოებს. მერე მივხვდი, რომ არ შეიძლება, მოვინანიე კიდეც ეს ცოდვა. მაგრამ ბოროტულად არასდროს გამიკეთებია ასეთი რამ. ხომ არის ზოგჯერ, შენც ტყუვდები, გგონია, რომ გიყვარს და სინამდვილეში გატაცებული ხარ. გადის პერიოდი და ამ ადამიანთან ლტოლვას ვეღარ გრძნობ. იმიტომ კი არა, რომ ცუდი ადამიანია ან მომხიბვლელი აღარ არის, უბრალოდ, სულის კავშირშია საქმე. მთავარია, ვის ეკუთვნის შენი სული. ალბათ, მოვა ისიც, ვინც ჩემი მეორე ნახევარია. წმინდანივით არ ვცხოვრობ, მაგრამ ცუდადაც არ ვცხოვრობ, ბოროტი და შურიანი არ ვარ, არავის არაფერს ვუშავებ…
– საქართველოში პოულობ მაგ გოგოებს, ვინც ერთჯერად ურთიერთობებზე გთანხმდებიან?
– კი, საქართველოში, მაგრამ დაშორება ყველაზე მძიმე მომენტია. ძალიან რთულია, კარგად დაშორდე ქალს საქართველოში. ახალგაზრდა გოგონები არიან, ვისთანაც რამე მქონია და დავშორებივარ. ქალმა როგორ უნდა დაიწყევლო, არ მესმის, უკანასკნელი სოფლის დედაკაცებივით იწყევლებიან.
– თუ მკერდი დიდი ჰქონდათ, გადარჩენილი ხარ, ძუძუებით ხომ გლოცავენ…
– (იცინის) ჰო, მაგაში მიმართლებდა, მაგრამ, მგონი, მაგათი წყევლის ამბავია, კონცერტებზე რომ არ მეძახიან, ცოლი რომ ვერ მომყავს… მთავარია, ჯანმრთელი ვიყო და კონცერტებს აღარ დავეძებ, იმედით ცხოვრობს ადამიანი. უბრალოდ, სარესტორნო მომღერლობას მინდა გავცდე, რაც არ უნდა კარგ რესტორანში მღეროდე, იქ მაინც საჭმელად, დასალევად მიდის ხალხი და არა შენ მოსასმენად.
– თავად როცა ხარ რესტორანში, მომღერალს უსმენ თუ სადღეგრძელოს?
– მე ყოველთვის მის ადგილას ვაყენებ ხოლმე საკუთარ თავს და მხოლოდ შესვენებებზე ვამბობ სადღეგრძელოს, როცა ეს ჩემზეა დამოკდებული. ჩემსავით მისი არავის ესმის.
– სამომავლო გეგმებში რა გაქვს?
– ოჯახი მინდა შევქმნა. 33 წლის ვარ უკვე, ქრისტეს ასაკში ვარ. მერე ყველაფერს მიეხედება, იმედია.
– არის უკვე კანდიდატურა?
– კარგი გოგოების მეტი რა არის, ლამაზებიც, ტანადებიც, კარგი ოჯახის შვილებიც. „პროფილში“ რაღაცები ამომიჭრეს და ისე გამოვიდა, გინდა თუ არა ქალიშვილი უნდა იყოს ჩემი მეორე ნახევარიო, ვამბობდი თითქოს. თუ შემიყვარდა, განათხოვარსაც მოვიყვან. მთავარია, იმ ადამიანმა ჩემი სიყვარული შეძლოს. შეიძლება ქალიშვილი მოიყვანო, მაგრამ ცხოვრება ჯოჯოხეთად გიქციოს. ისე მოიქცეს, რომ ქალი შეგაძულოს. გარეგნობით კარგი უნდა იყოს, რაა, სახლში მოსვლა უნდა გიხაროდეს კაცს, მასთან ერთად სიარული უნდა გეამაყებოდეს, სიმღერის მიძღვნა არ გერიდებოდეს.

წყარო: “პრაიმტაიმი”