“არც ერთი წამი არ დამავიწყდება ბედნიერების და აღფრთოვანების, ჩემი გულის მეგობარია, ჩემი აზრების და იდეების მეგობარი”

მსა­ხი­ო­ბი ანა სა­ნა­ია წერს მწე­რალ გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძის შე­სა­ხებ, რო­მე­ლიც ახ­ლა­ხან ეროვ­ნუ­ლი ბიბ­ლი­ო­თე­კის დი­რექ­ტო­რის თა­ნამ­დე­ბო­ბი­დან გა­ა­თა­ვი­სუფ­ლეს

“აღ­დგე­ნი­ლი იდი­შუ­რი თე­ატ­რი, 13 მარ­ტი და გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძე.

ვე­რას­დროს ვი­ფიქ­რებ­დით ვერც მე და ვერც გი­ორ­გი კე­კე­ლი­ძე, რომ ოდეს­ღაც ოზურ­გე­თის თე­ატ­რში – სა­დაც წვიმ­და პირ­და­პირ სცე­ნა­ზე – ერ­თმა­ნეთს გა­ვიც­ნობ­დით ბრეხ­ტი­ა­ნუ­ლად და მერე, წლე­ბის მერე, სწო­რედ ეროვ­ნულ ბიბ­ლი­ო­თე­კა­ში, სწო­რედ მისი დახ­მა­რე­ბით და ხელ­შე­წყო­ბით – აღ­დგე­ბო­და იდი­შუ­რი დასი.

არც ერთი წამი არ და­მა­ვი­წყდე­ბა. ბედ­ნი­ე­რე­ბის და აღ­ფრთო­ვა­ნე­ბის.

ჩემი გუ­ლის მე­გო­ბა­რია. ჩემი აზ­რე­ბის და იდე­ე­ბის მე­გო­ბა­რი და იდი­შუ­რი კულ­ტუ­რის მე­გო­ბა­რი. არა­ვის არ უყ­ვარს წიგ­ნი ასე. არა­ვის გა­უხ­დია წიგ­ნის კი­თხვა ასე­თი ტრენ­დუ­ლი!

ყველ­გან გახ­სნა ბიბ­ლი­ო­თე­კა, ჩი­ტის ბუ­დე­შიც კი.

არ ვიცი, რა ძალა ამოძ­რა­ვებ­და, მაგ­რამ იშ­ვი­ა­თი ნი­ჭის პატ­რო­ნია და ძა­ლი­ან, ძა­ლი­ან კარ­გი მე­გო­ბა­რი.ჰო, სა­ერ­თო ფოტო არ გვაქვს, მაგ­რამ გვაქვს სა­ერ­თო ჩათი (რო­მელ­შიც ცოდ­ვა-ბრა­ლი ტრი­ა­ლებს) და გვაქვს სა­ერ­თო საქ­მის ფო­ტო­ე­ბი. უნი­კა­ლუ­რი და საყ­ვა­რე­ლი”, – წერს ანა სა­ნა­ია.