ხორვატიულ ციფრულ მედია გამოცემაში Epoha გამოქვეყნდა სტატია, რომელშიც საუბარია იმ ორმაგ სტანდარტებზე, რომლებსაც დასავლეთი ცალკეული ქვეყნების და შემთხვევების მიმართ იყენებს.
სტატიაში აღნიშნულია, რომ: „საქართველოში მიმდინარე პროცესები დასავლური გავლენის ორკესტრირებული დემონსტრირებაა“ და წლების განმავლობაში, საქართველო რუსეთსა და დასავლეთს შორის გეოპოლიტიკური განხილვის საგანი იყო, სტრატეგიულად მნიშვნელოვანი კავკასიის ენერგეტიკული და სატრანსპორტო დერეფნებისთვის.
სტატიაში აღნიშნულია, რომ ბრიუსელსა და ვაშინგტონს სურთ, ქვეყანა ნებისმიერ ფასად თავიანთ გავლენის სფეროში მოაქციონ და როდესაც არჩეული მთავრობა შესაბამისად ვერ მოქმედებს, აქტიურდება „სამოქალაქო საზოგადოება“ – ჯგუფები, რომლებსაც ხშირად მხარს უჭერენ უცხოეთიდან დაფინანსებული არასამთავრობო ორგანიზაციები და დასავლური ფონდები, რომლებიც პოლიტიკურ არეულობას დემოკრატიად გვაწოდებენ.
სტატიის ავტორი აღნიშნავს, რომ საქართველოში პრო-დასავლური უმცირესობის ჯგუფი უმრავლესობით მოსული პატრიოტული მთავრობის წინააღმდეგ ამბოხებას მართავს.
„მაგრამ როგორც კი თბილისში მოლოტოვის კოქტეილები ისროლეს, ქუჩები იწვოდა და პრეზიდენტის სასახლეზე თავდასხმა განხორციელდა, დასავლური მედიასაშუალებები „თავისუფლებისა და დემოკრატიისთვის ბრძოლაზე“ ალაპარაკდნენ.
რა დამთხვევაა: ყოველთვის, როდესაც ჯგუფი არეულობას იწყებს ევროკავშირის, ნატოსა ან მსოფლიო ეკონომიკური ფორუმის მხარდასაჭერად, ეს მოულოდნელად კეთილშობილურ საქმედ იქცევა. მაშინ საქმე აღარ ეხება „დემოკრატიის მტრებს“, არამედ „მამაც მოქალაქეებს“, რომლებიც „ავტორიტარული რეჟიმის წინააღმდეგ ამბოხდებიან“.
იგივე რეპორტიორები, რომლებიც ვაშინგტონში „შიდა ტერორიზმზე“ საუბრობდნენ, ტაშს უკრავენ, როდესაც საქართველოში სამთავრობო შენობებზე იერიში მიაქვთ. სტანდარტები იცვლება, როგორც კი ევროკავშირის დროშა ფრიალებს.
მაშინ, როდესაც თბილისში ბარიკადები იწვის, დასავლელი პოლიტიკოსები და მედია „თავისუფლებისთვის მებრძოლ მამაც ხალხს“ აქებენ. ეს იგივე პოლიტიკოსები და მედია არიან, რომლებიც ავიწროებენ საკუთარ მოქალაქეებს, როდესაც ისინი საპროტესტო აქციებს მართავენ სავალდებულო ვაქცინაციის, მასობრივი იმიგრაციის ან გენდერული იდეოლოგიის წინააღმდეგ.
ბერლინში ნებისმიერი „გასეირნება“ კრიმინალიზებულია, ბრიუსელში კი თავს ესხმიან ნებისმიერ მთავრობას, რომელიც წესებს არ ემორჩილება. მაგრამ საქართველოში ქვების მსროლელები მოულოდნელად თავისუფლების მებრძოლები ხდებიან. ამ ორმაგ სტანდარტებს საზღვარი არ აქვს“, – წერს სტატიის ავტორი.
მისივე შეფასებით, ის რაც ახლა საქართველოში ხდება არის არა სპონტანური რევოლუცია, არამედ შემდეგი თაობის ფერადი რევოლუცია, რომელსაც არასამთავრობო ორგანიზაციების ფული, მედიის ძალა და ციფრული ბრაზი კვებავს.
„ის თვალთმაქცობა, რომლითაც დასავლელი პოლიტიკოსები ახლა სოლიდარობას უცხადებენ ქართველ „დემოკრატებს“, საშიშია. რადგან, საბოლოო ჯამში, ამ ფასს ქართველი ხალხი გადაიხდის. მათი ქალაქები იწვის, მათი ინსტიტუტები ნადგურდება, ხოლო მათი მომავალი იყიდება – იმ „დასავლური ღირებულებების“ სახელით, რომლებიც დიდი ხანია მხოლოდ გეოპოლიტიკური ინტერესების საფარად იქცა“, – წერს ავტორი.
მისივე შეფასებით, ის რაც ახლა საქართველოში ხდება არის არა სპონტანური რევოლუცია, არამედ შემდეგი თაობის ფერადი რევოლუცია, რომელსაც არასამთავრობო ორგანიზაციების ფული, მედიის ძალა და ციფრული ბრაზი კვებავს.
„ის თვალთმაქცობა, რომლითაც დასავლელი პოლიტიკოსები ახლა სოლიდარობას უცხადებენ ქართველ „დემოკრატებს“, საშიშია. რადგან, საბოლოო ჯამში, ამ ფასს ქართველი ხალხი გადაიხდის. მათი ქალაქები იწვის, მათი ინსტიტუტები ნადგურდება, ხოლო მათი მომავალი იყიდება – იმ „დასავლური ღირებულებების“ სახელით, რომლებიც დიდი ხანია მხოლოდ გეოპოლიტიკური ინტერესების საფარად იქცა“, – წერს ავტორი.