პირველი საუნივერსიტეტო კლინიკის ექიმი რეზიდენტი, მარიამ გრიგორაშვილი Facebook-ზე აქვეყნებს საკუთარ ფოტოს და პოსტს იმის შესახებ, თუ რამდენად რთულ რეჟიმში უწევთ მედიკოსებს პანდემიის ფონზე მუშაობა და რამდენად მნიშვნელოვანია საზოგადოების მხრიდან რეკოენდაციების დაცვა.
„19 მარტი იყო, როდესაც ბოლოს ვნახე ჩემი შვილი… უფრო სწორად დაძინებულს ვაკოცე და რამდენიმე კვირით (მისთვის) დავიკარგე… წავედი კლინიკაში საცხოვრებლად და სამუშაოდ… სიღრმეებს არ ჩავყვები კლინიკაში რამდენი ძალიან მაგარი რამ ვნახე… რამდენი ზრუნვის პატივისცემის და სიყვარულის მაგალითი… ამაზე სხვა დროს…
მშრალ ინფორმაციას მოგაწვდით:
3 კვირა ვიმუშავე… 2 კვირა ბოქსირებულ პალატებში, 1 კვირა – რეანიმაციაში… ახლა თვითიზოლაციის 2-კვირიან პერიოდს გავდივარ… და ეს ყველაფერი იმისთვის, რომ 1 მაისს ჩემი შვილის დაბადების დღეზე მის გვერდით ყოფნა შევძლო… მერე (დიდი ალბათობით) ისევ მომიწევს კლინიკაში დაბრუნება და ოჯახთან განშორება…
ამ 5 კვირის მანძილზე (პირველად) გამოვაკლდი დედაჩემის დაბადების დღეს… ასევე პირველად არ შევხვდები აღდგომას ოჯახთან ერთად. გამოვაკლდი ყველაზე საყვარელ მომენტს, რომელსაც ნატალის დაბადებიდან ველოდებოდი – კუსურამ წინა ორი ძირითადი კბილი ამოიღო, პატარა ფანჯარა გაიკეთა და ეხლა საყვარლად თლიფინებს შიგადაშიგ… ვუყურე ჩემ შვილს, როგორ ეხუტება ეკრანს ჩემი დანახვისას… მოვუსმინე 5 წლის ბავშვი როგორ მამხნევებს, რომ ძალა მომცეს… ძალიან არ გავაგრძელებ, ბევრი რამ ვნახე ამ 5 კვირის მანძილზე.
მაგრამ რაც ყველაზე მთავარია!!! ეს არ არის ჩემი ცალკეული შემთხვევა… ასეთი ისტორია აქვს თითოეულ მედპერსონალს, რომელიც დღეს კლინიკაში COVID-19 დადასტურებულ პაციენტთან მუშაობს… ასეთი ისტორიები აქვთ ჩემს ექიმებს… უმცროსებს და ექთნებს, სანიტრებს, რომლებსაც ერთი წუთითაც არ დაუხევიათ უკან… ამ ხალხს მეორე თვეა ოჯახი არ უნახავს… არცერთ მათგანს.
სანამ თქვენ გარეთ ჩვეულებრივად ცხოვრებას განაგრძობთ, თქვენ გამო უამრავი ადამიანი ოჯახისგან იზოლირენულად ცხოვრობს და მუშაობს. არცერთი მათგანი არავის აყვედრის ამ ამბავს. ასე ესმით, ასე უყვართ და ასე მიაჩნიათ თავიანთი საქმე სწორად… მაგრამ, მანამ სანამ თქვენ – მეგობრები იკრიბებით, პიკნიკებზე დადიხართ… სადღესასწაულო შეკრებებისთვის ემზადებით… ერთი წამით დაფიქრდით ხალხზე, რომლებიც თქვენ გამო ამ მწარე დღეებს გადიან… ამ ხალხსაც უნდათ ოჯახში დაბრუნება… შვილების ჩახუტება.. ოჯახური სითბოს ძველებურად შეგრძნობა… ამ ხალხსაც უნდათ ნორმალური ძილი… ცხოვრების ჩვეულ რიტმში დაბრუნება. და მანამ სანამ თქვენ ასე, ერთმანეთისგან დისტანცირების გარეშე გააგრძელებთ ცხოვრებას და საყოველთაო კარანტინს, საყოველთაო საგაზაფხულო არდადეგებად ჩათვლით, ამ ხალხს მოუწევს ამ არაადამიანურ რეჟიმში, ოჯახებისა და საყვარელი ადამიანებისგან მოშორებით ცხოვრების გაგრძელება უვადოდ…უვადოდ!
ხოდა ძალიან დიდი თხოვნა მექნება, მიიტანოთ ამ ხალხის ემოციებიც გულთან… გაიაზროთ თქვენი, როგორც ცალკეული ინდივიდის პასუხისმგებლობა სოციუმის მიმართ და ძალიან ცოტა ხნით #დარჩისახლში“, – წერს მარიამ გრიგორაშვილი