ტრანსპორტისა და კავშირგაბმულობის ყოფილი მინისტრი მერაბ ადეიშვილი, სოციალურ ქსელში ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე, პოსტს აქვეყნებს:
“ის რაც პარლამენტში პარასკევს შედგა ეს იყო ხაზარაძის და მისი ჯგუფის წინააღმდეგ წარმოებული 9 თვიანი სახელმწიფოებრივი შეტევის ერთ-ერთი რგოლი,რომლის მთავარი მიზანი ეტყობა თავიდანვე განსაზღვრული იყო-ანაკლიის პროექტი. ამიტომაც, რეგიონალური განვითარებისა და ინფრასტრუქტურის მინისტრი თავისი სურვილით შემთხვევით ნამდვილად არ მისულა პარლამენტში.ეს იყო მიზანმიმართული დავალება, დავალება ანაკლიის კონსორციუმის და რაც კიდევ უფრო მეტ შეშფოთებას იწვევს, მისი ამერიკელი პარტნიორების კომპრომიტირებისათვის. ამერიკელ პარტნიორებზე აქცენტიც,რომელთა უკან ამ ქვეყნის სახელმწიფო ინტერესები დგას,ეტყობა შემთხვევითი არ ყოფილა. მინისტრის გამოსვლა კი მთლიანობაში ეს იყო პროექტის მონიტორინგის ჯგუფის ხელმძღვანელის გამოსვლა,დავალებითი აქცენტებით.ეს ნამდვილად არ იყო სახელმწიფოებრივი ხედვა და მითუმეტეს ვიცე-პრემიერის გამოსვლა.როდესაც ლაპარაკობ ქვეყნის უმსხვილეს და უმნიშვნელოვანეს პროექტზე და არ ლაპარაკობ ამის თაობაზე ქვეყნის სატრანსპორტო პოლიტიკის კონტექსტში,წარმოუდგენელია წარმოაჩინო სურათი მის მასშტაბურობაზე. ეს ხომ არ იყო ჩვეულებრივი თათბირი, ეს არის საპარლამენტო, პოლიტიკური ტრიბუნა. თუმცა როგორ უნდა ვილაპარაკოთ სატრანსპორტო პოლიტიკაზე, როდესაც ის საერთოდ არა აქვს ქვეყანას. დღეს საერთოდ არ არის ხედვა და ეს ამ გამოსვლაში განსაკუთრებულად გამოჩნდა, ქვეყნის უმნიშვნელოვანესი ფუნქციის, სატრანზიტო ფუნქციის მიმართ,როცა ანაკლიის პორტთან ერთხელ არ ახსენებ აბრეშუმის გზას და იქ საქართველოს ადგილს, არ გესმის ქვეყნისთვის ღრმაწყლოვანი პორტის მნიშვნელობა. აღარაფერს არ ვამბობ ისეთ უმნიშვნელოვანეს პოლიტიკურ საკითხებზე, როგორიც რუსეთთან კონკურენციაა და აფხაზეთთან სიახლოვე, მაგრამ ეტყობა ეს კიდევ უფრო მაღალი თამასაა, ან ტაბუ დადებული თემა. კითხვები კი რომელიც სატრანსპორტო პოლიტიკის ფარგლებში დაგროვდა უამრავია, მწვავეა და სწორედ რომ სამთავრობო კომპეტენციას განეკუთვნება: რატომ ხდება ტვირთების ვარდნა საქარათველოს პორტებში და რკინიგზაზე, მსოფლიო ბანკის მონაცემებით ლოგისტიკის ეფექტურობის ინდექსის მიხედვით საქართველო რატომაა 130-ე ადგილზე; რა დონეზეა ევროკავშირის პროექტი “ტრასეკა” და როგორ ასრულებს საქართველო და მისი პარტნიორები შესაბამის გადაწყვეტილებებს და რეკომენდაციებს; რატომ ვერ სრულდება საერთაშორისო ვალდებულებები დერეფანში ერთიანი სატარიფო პოლიტიკის გატარებასთან დაკავშირებით; რატომ არ არსებობს არცერთი მომქმედი, გამჭოლი ტარიფი ცენტრალური აზიის ქვეყნებთან, საერთოდ ვინ მუშაობს ამ საკითხებზე, ამ ქვეყნებთან ურთიერთობა, ხომ ძალიან სპეციფიურია; რატომ ვუთმობთ ნელ-ნელა რეგიონში სატრანზიტო ქვეყნის ლიდერის პოზიციას აზერბაიჯანს; რატომ ფიქრობენ ყაზახები ბათუმიდან წასვლას; რატომ გაყინა ფოთის გადამზიდავმა გადაზიდვები თითქმის ერთ დონეზე; რატომ ჭიანურდება რკინიგზის რეკონსტრუქციის პროექტი,რომელმაც უნდა გაზარდოს რკინიგზის გამტანუნარიანობა, ამიტომ ხომ არ ხდება რკინიგზიდან ტვირთების გადადინება ავტოტრანსპორტზე და გზების გადატვირთვა; შესაბამისად რატომ ჭიანურდება საავტომობილო ავტობანის მთელი რიგი უმნიშვნელოვანესი მონანკვეთების მშენებლობა; რატომ გაჩნდა ერთდროულად სამი ღრმაწყლოვანი ტერმინალის მშენებლობის სურვილი ფოთში ანაკლიის პარალელურად; რატომ გადაიდო 4-ჯერ ანაკლიასთან მისასვლელი საავტომობილო და სარკინიგზო გზების მშენებლობის ტენდერები და ა.შ.ეს და კიდევ ბევრი “რატომ” მთავრობის კომპეტენციის საკითხია, რომელთა გარეშე ანაკლიაზე მსჯელობა წარმოუდგენელია. ეს სახელმწიფო როლია მნიშვნელოვანი ინვესტორებისთვის. ვერც ერთი უდიდესი საერთაშორისო პორტის ოპერატორი სახელმწიფო მხარდაჭერის გარეშე ვერ შეძლებს ტვირთბრუნვის რადიკალურად შეცვლას, ასეთია ჩვენი და ჩვენი მეზობელი ქვეყნების სფეციფიკა. ანაკლიის კონცეფცია კი ორიენტირებულია ნოვოროსიისკთან(მარტო ნოვოროსიისკის პორტი წელიწადში 180 მლნ. ტ ტვირთს ამუშავებს)და ჩრდილოეთის პორტებთან კონკურენციაზე და ამიტომ თანამედროვე პორტს თანამედროვე ინფრასტრუქტურა უნდა მოჰყვებოდეს,მეზობლებთან გამართული და სტაბილური პარტნიორობით.
სწორედ ამიტომ როდესაც არ არის პროექტის განხილვის გლობალური,პოლიტიკური მცდელობა და ის დაიყვანება მხოლოდ ტექნიკურ,ტენდენციურ, მცდარ და ხშირად სუბიქტურ ასპექტებზე,იქ ბუნებრივად გიჩნდება განცდა,არაკონსტრუქციულობის და მოჩვენებითი პარტნიორობის და მხოლოდ დეკლალირებული მხარდაჭერის. მთელი უბედურება კი იმაშია,რომ ასეთი განხილვებით არ ვუფრთხილდებით არც ქვეყნის რეპუტაციას, საერთაშორისო იმიჯს და რაც მთავარია მის მომავალ განვითარებად.
გაგვაგებინეთ,რის ფასად იმეტებთ ასე უმოწყალოდ ქვეყნის ორ უმსხვილეს,პრიორიტეტულ, სიმწრით მოპოვებულ, წარმატებულ საბანკო და სატრანზიტო ფუნქციას,გადაუჭარბებლად შეიძლება ითქვას ქვეყნის მსოფლიო ისტორიულ მისის! რ ი ს ფ ა ს ა დ?! აქ ხომ პიროვნებები აღარაფერ შუაში აღარ არიან და ეს ყველაფერი, ხომ ჩვენს ღირსებაზე გადის,განსაკუთრებით კი იმათზე,ვინც ყველაფერი გაიღო 2012 წლის ცვლილებებისთვის!!
PS.მართლა გენიოსი იყო მიშა ქვლივიძე…გენიოსი……
….”არა ქართველთა გზა როდია ასე იოლი,
თვითმკვლელობაა ჩვენში დიდი საქმის დაწყება!……”,-წერს ადეიშვილი.