ჟურნალისტი გელა ზედელაშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს.
“მაშინაც 26 მაისი იყო, 2011 წელს.
იმ ღამეს რუსთაველზე ქართველების სისხლი დაღვარეს, მერე სახელდახელოდ გადარეცხეს და ასეთი სურათი წარმოგვიდგინეს – ჯილდოები ჩამოირიგეს.
ჯილდოები სატანის მოციქულისგან!
თავდახრილი როა, ცნობილი პოეტია. მოგვიანებით უთქვამთ, არ უნდა აგეღო, ეგ ორდენი სისხლიანიაო. ჰმ… რას დავეძებდი, მე ჩემი ავიღე და გავშპი იქიდანო.
გავშპიო, გაიგონეთ?!
მეორე, სახეზე ღიმილგადაფენილი როა, ბოლო დროს დავით აღმაშენებლობას იბრალებს, სტრატეგოსობს და აბოლებს საქართველოს მოსახლეობის მცირე ნაწილს. იმდენს აბოლებს, პარლამენტში გვიზის ზემო თაროს. თუ ხასიათზე არ არი და არ შევიდა, ლამის დაჩოქილები ვეხვეწებით, შედი საკანონმდებლო ორგანოში, თორემ დაგვექცა თავზე დემოკრატიაო.
ვაი, ჩვენს პატრონს!
ეს ტიპი, სახეზე ღიმილი რომ დასთამაშებს და სატანის მოციქულისგან ჯილდოს იღებს, ჩვეულებრივი შარლატანია, აფერისტი!
ა, ბატონებო, მტკიცებულება.
სამწუხაროდ, ადამიანები, რომლებიც (წესით) საღორეში უნდა საქმიანობდნენ, ჩვენ პარლამენტში გვისხედან. მერე ვისი ბრალიაო? – იკითხავთ აუცილებლად. ჩვენი ბრალია, თითი არავისკენ გაიშვიროთ, მხოლოდ ჩვენი ბრალია!
ამბობენ, 30 წელიწადი გავიდა, რაც დამოუკიდებლობა მოვიპოვეთო. 30 წლის წინ პატარა ბიჭი ვიყავი, ყველაფერმა ჩემს თვალწინ გაიარა და თანაც ისე, რომ მოვლენების სიახლოვეს ვიყავი.
დღემდე 30 ვერცხლის ჩხრიალი მესმის… არ დაისვენა მოღალატეთა ჯიშმა და ჯილაგმა. ჩვენ რომ გვგონია, აჰა, გავედით სამშვიდობოს, აწი აღარაფერი გვიჭირს, ქვეყანას უნდა მივხედოთო, ისეთ რაღაცას მოიგონებენ, დგეხართ და მხრებს იჩეჩავთ – ნეტავ საიდან, როგორ და რანაირადო?!
მიუხედავად ყველაფრისა, მიუხედავად უამრავი შეცდომისა, ეს ქვეყანა მაინც ჩვენი მისახედია. არავითარი პესიმიზმი, არავითარი თვითგვემა, ასეთი ბოგანო მოღალატეები ყოველთვის იქნებიან და საკადრის პასუხსაც მიიღებენ.
გილოცავთ 26 მაისს!”