ჟურნალისტი ამირან ბუთურიშვილი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს.
“მეგობრებო, ნაცნობებო და უცნობებო, ახლობლებო და შორებლებო, ყველას მოგესალმებით და ყველას მადლობას გიხდით თანადგომისა და არდავიწყებისათვის.
მადლობა საქართველოს პრეზიდენტს, მადლობა ქართველ ჟურნალისტთა კოჰორტას და მის ერთ-ერთ უღირსეულეს წევრს ბონდო ქურდაძეს, მადლობა საქართველოს ჟურნალისტთა შემოქმედებით კავშირს და მის ლიდერებს – მარინე გიგინეიშვილსა და მარინა თექთუმანიძეს, მადლობა ყველას, ვინც ოდნავ მაინც გულთან მიიტანა ჩემი მდგომარეობა და სიტყვით თუ საქმით ოდნავი წვლილი შეიტანა ჩემთვის თავისუფლების დაბრუნებაში.
მადლობა ირიბა ვლადისლავსკაიას, მადლობა იმ ემიგრანტ ქალბატონებს, რომლებმაც ფინანსური დახმარება გამიწიეს და მათივე თხოვნით ვერ ვასაჯაროებ მათ ვინაობას.
მადლობა საქართველოს დამსახურებულ ქორეოგრაფებს, რომლებმაც ძალიან განიცადეს ჩემს ირგვლივ შექმნილი გაუგებრობა.
ძნელი ყოფილა თავისუფლების დაკარგვა, მაგრამ მასვე შეძლებია თვალის ახელა, ბევრისთვის ხელოვნურად მორგებული ნიღბის ჩამოხსნა, თვითლუსტრაცია.
თითქოს დაკარგულმა დრომ, საბედნიეროდ ჩემდა, ფუჭად არ ჩაიარა, ბევრი „მეგობრის“ მოცილება მაიძულა და გამოთავისუფლებული ადგილები ახალი ნაცნობებით შეავსო ემიგრაციაშიც და ციხეშიც. ვერაფერს იტყვი, ესეც ჩემი ცხოვრების ნაწილია. ვიღაცამ მითხრა, ალბათ, შეეცდები ეს დრო ამოშალოო შენი მეხსიერებიდანო. არა, პირიქით, ღრმად აღვბეჭდავ, რათა აღარ შემეშალოს ადამიანების შეცნობა, რათა მომავალში წიგნად აკინძულ მოგონებებში ავსახო დროს გატანებული „მეგობრებიცა“ და დროისავე მიერ ჩემს ცხოვრებაში შემოყვანილი ახალი სახეები.
თავისუფლების დაკარგვისა და მისი დაბრუნების არცთუ ხანმოკლე პერიოდში საუკეთესო ადამიანებმა გადაინაცვლეს მარადიულ სოფელში. მათ შორის, ჩემმა მეუღლემაც – ლალი კაშიამ, ვინც უნახავად, დისტანციურად დავიტირე თავისუფლებადაკარგულმა. ყველასთვის ვილოცე და ვევედრე უფალს მათი სულებისთვის შეწევნა და ცხონება. ახლაც იგივეს ვევედრების უზენაესს და ყველას ბედისმწერალს…
თავისუფლება კი გულს მართლაც მოწყურდა…
მადლობა ყველას, ვინც ის დამიბრუნა და ვინც, მასთან ერთად, მეც დამაბრუნა.
მაშ, გამარჯობა თავისუფლებავ და ჩემო ჭეშმარიტო მეგობრებო!!!”