19 წლის ფეხბურთელი გიორგი შაქარაშვილი, გასული წლის 18 ივნისს მცხეთის ტერიტორიაზე გაუჩინარდა…
საგანგებო სიტუაციების მართვის სამსახურის განცხადებით, შაქარაშვილის ცხედარი მყვინთავებმა წყალში ნახეს.
გიორგი შაქარაშვილის დაკარგვის თაობაზე ოჯახმა შინაგან საქმეთა სამინისტროს 19 ივნისს, დაახლოებით 11 საათზე მიმართეს…
ამ ტრაგედიიდან ერთი წელი გავიდა…
დედამისი, თამუნა შავლაშვილი სოციალურ ქსელში შვილის შესახებ ჩანახატს აზიარებს, რასაც უცვლელად გთავაზობთ:
„-გიო, ხვალ მე თუ შენ?
-მე!
-თუ შენ, მაშინ მე გამომყევი, არავითარი სალონი, არავითარი იუბილე, მე და შენ მივდივართ სასამართლოში.
-ასეთი კატეგორიულიც ნუ იქნები, დაბადების დღეზე მელოდებიან.
-ნუ გიო, ნუ წახვალ, გთხოვ…
-დილას შენს საქმეზე წავიდეთ, შენ დაბეჯითებით და მტკიცედ ისაუბრე, ისე, როგორც იცი, სამართლიანად და შეუპოვრად. მე კი გვერდით გედგები უხილავად და გაგამხნევებ.
-ეგ კი, მაგრამ საღამოს?
-ნუ დაიჟინებ, სულ ცოტა ხნით გავქროლდები ქალაქგარეთ, ერთ გოგონას ოქროს იუბილედან ახალ ათვლას მივულოცავ და მალე წამოვალ.
-აღარ აღნიშნავს ის გოგონა დაბადების დღეს, გადაიფიქრა.
-შენ რა იცი?
-არა, არ ვიცი, მაგრამ იოტისოდენა თანაგრძნობის უნარი რომ გააჩნდეს, საკუთარი დაბადების დღე ყოველ წელს ძაძით უნდა შემოსოს!
-შენ რომ ასეთი არ ხარ, არც მსგავსი რამ რომ არ წამოგცდენია არასდროს, ახლა რა დაგემართა?
-რა და, რასაც ვგრძნობ და ვფიქრობ, იმას ვამბობ!
-მერე რატომ ფიქრობ ასე მკაცრად და სასტიკად?
-ალბათ გინდოდა გეთქვა, დამსახურებულად…
-კარგი, ნუ ჩაუღრმავდები ასე…
გადავიფიქრე, აღარ მივდივარ.
-რა კარგია, გადარჩები…
-კარგი, ვთქვათ მე გადავრჩი, სხვა?
იგივე გზაზე, იგივე ღამეს, იგივე ხალხის პირისპირ…
-შენ არა, მაშინ მე…
პ. ს.
-ჰმ, მე სად წავიდე?..
-შენ მიშოს მიულოცე, ხვალ მისი დაბადების დღე არის, ოცი წლის იუბილე. შენკენ სავალი გზის ძებნაში მასაც ხომ შემოაღამდა…
-მიშო ისედაც სულ ჩემთან არის, წამითაც არ ვიშორებ გვერდიდან…
-შარშან ერთად რომ წასულიყავით, ნეტავ რა და როგორ იქნებოდა, გიო?..
-იგივე, რაც დღეს…