ექსპრეზიდნეტის სიმართლე იშვიათია ხოლმე. მას უყვარს იმის თქმა, რაც მისთვის მომგებიანია იმ მომენტში და არ აინტერესებს, ეს სიმართლეა თუ არა. ის, რომ დაშლის ნიშნებია, დღეს კიდევ უფრო მკაფიოდ გამოჩნდა. დღევანდელი დაშლა ლოგიკურს ხდის იმას, რომ წინა ჯგუფების გამოყოფა, გირჩის და ვაშაძის გუნდების, შემთხვევითი არ იყო. იგივე მიზეზებს ვგულისხმობ, როცა ანგარიში არ ეწევა დანარჩენ წევრებს. ალბათ იგივე მიზეზი იყო მათ გამოყოფაშიც. ამიტომ, ივანიშვლის კისერზე ამ პროცესის ჩამოკიდება და საკუთარი შეცდომების დაუნახაობა, არა მგონია, რომ სწორი სტრატეგია იყოს. თუნდაც იმისთვის, რომ სამომავლოდ შეინარჩუნოს ამ პარტიამ სახე და სააკაშვილმა პარტიაში ადგილი”, – აცხადებს ექსპერტი და ფსიქოლოგი რამაზ საყვარელიძე გაზეთ“ახალი თაობისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით რამაზ საყვარელიძე: “ნაცმოძრაობა წამგებიანი ალტერნატივის წინაშეა”/ შეინარჩუნებს სააკაშვილს, სააკაშვილი წააგებინებს, დაკარგავს სააკაშვილს და უსააკაშვილობა წააგებინებს.
“რაც შეეხება იმ ფაქტს, რომ ის სასწრაფოდ ითხოვს ყრილობის ჩატარებას, ახლა გავრცელდა ინფქორმაცია, რომ სააკაშვილი ფარულად, პირიქით ცდილობს იმას, რომ ყრილობა არ ჩატარდეს. მე უფრო დამაჯერებელი ეს მეორე ვერსია მგონია და არა – განცხადებული სურვილი ყრილობის. სააკაშვილი ხვდება, რომ შესაძლებელია თავიდან მოიშორონ, თუკი მხარდამჭერების რაოდენაბ საკმარისი არ ჰყავს და წესით არც უნდა ჰყავდეს. რაჩ შეეხება, იმას, რომ სააკაშვილი ნაციონალური მოძრაობის ზოგიერთ წევრს თვითგამოცხადებულ ლიდერს უწეოდებს, უკვე მერამდენე ინტერვიუ აქვს მაგას მიცემული ამ თემაზე და სახელებს არსად ამბობს. გახსოვთ, ასეთივე სტილი ჰქონდა ივანიშვილთან საუბრის დროს, 2012 წლის არჩევნების წინ. ანუ როცა მეტოქის ეშინია, ის ცდილობს, მისი სახელი არ თქვას. ამ შიშს ალბათ რეალური საფუძველი გააჩნია თვითონ სააკაშვილის თვალში. მას პრაქტიკულად დაკარგული აქვს, როცა ლიდერის გადაწყვეტილებას პარტია არ ემორჩილება, ის რაღა ლიდერია მაშინ”, – აღნიშნავს რესპონდენტი.
“რაც შეეხება ნაციონალური მოძრაობის მერე ფრთის მხარეს, რომელიც პარლამენტში შევიდა, გადახალისება მიდის, გადასინჯვა, გადაფასება თითოეული წევრის და მთლიანად პარტიის მოღვაწეობისა. გასაკვირი იქნებოდა, ეს რომ არ მომხდარიყო. აქამდე რომ არ ხდებოდა, ეს მიკვირდა. წესით, დიდი ხნით ადრე უნდა მომხდარიყო ეს ამბავი. თუმცა სჯობს გვიან, ვიდრე არასდროს. პოლიტიკური თვალსაზრისით თანაგუნდელების მიერ სააკაშვილისთვის ხელის შეხოცვა, მათთვის მეტ-ნაკლებად წამგებიანი გზა არის, რადგან სააკაშვილის ქარიზმა ბევრ ხმას აძლევდა პარტიას. ამ ქარიზმის გარეშე, სავარაუდოა, რომ ნაციონალური მოძრაობა იგივე შედეგებს აჩვენებს, რასაც გირჩი და ვაშაძის პარტია. მეორე მხრივ თუკი ისინი სააკაშვილს შეინარჩუნებდნენ, როგორც ლიდერს, მაშინ მისი ჯიუტი მოთხოვნები დააყენებდა პარტიას დარტყმის ქვეშ. როცა სააკაშვილი უბიძგებდა პარტიას ქუჩის აქციებისკენ, ეს პარტიის განადგურების ტოლფასი იყო. მერე სააკაშვილს ექნებოდა სალაპარაკო, რომ აი, ივანიშვილმა ქუჩის მომიტინგეები დაარბია და დემოკრატიას ღალატობს. ამისთვის უნდოდა სააკაშვილს ქუჩაში მათი გაყვანა. პარტია ამჟამად წამგებიანი ალტერნატივის წინაშეა. არც ერთი ალტერნატივა მისთვის მომგებიანი არ არის. შეინარჩუნებს სააკაშვილს, სააკაშვილი წააგებინებს, დაკარგავს სააკაშვილს და უსააკაშვილობა წააგებინებს. მე მაინც ვთვლი, რომ პარტიამ უფრო სწორი გადაწყვეტილება მიიღო. რომც დაბალი შედეგები აჩვენონ, გუნდი უფრო ერთიანი იქნება, გუნდი იქნება და არა – ერთ კაცზე ორიენტირებული. გადაწყვეტილებებსაც გაფილტრავენ და ისე მიიღებენ. აი, სააკაშვილს გუნდისთვის რომ მოესმინა, შეიძლება მათთვის ნორმალური შედეგიც კი დამდგარიყო. ერთმანეთს რომ არ უსმენენ, იმან გააჩინა ის, რაც მოხდა”, – დასძენს ექსპერტი და კითხვას – “სააკაშვილის პოზიციები უკრაინაშიც შეირყა, აქ კი ლიდერის პოზიციებს კარგავს. ამ სიტუაციაში როგორ იმოქმედებს საააკაშვილი? შესაძლოა, რაიმე ახალი ვარიანტი შემოგვთავაზოს? ელით რაიმე ნაბიჯს მისგან?”, – პასუხობს:
“ძნელია იმის თქმა, რომ არ ველი. ძალიან ენერგიული და ექსცენტრიული პოლიტიკოსია, რომელიც ლოგიკურად არ იქცევა და ამ ალოგიკურობაში მან შეიძლება ბევრი ისეთი სვლა გააკეთოს, რასაც ახლა ვერ განსაზღვრავს ადამიანი. სავარაუდოა, რომ ის ეცდება, დაალაგოს ურთიერთობა ტრამპის ადმინისტრაციასთან. სავარაუდოა, რომ ამერიკის გავლით ეცდება უკვე, რომ შევიდეს უკრაინაში. ანუ ამერიკული გავლენით იმოქმედოს უკრაინაში. ეს რამდენად შედეგიანი იქნება, ამის თქმა ძნელია, რადგან ტრამპის პოლიტიკა ჯერ გახსნილი არ არის, მისი ხასიათი და პოლიტიკა ჯერჯერობით ბუნდიოვანია. ხოლო სააკაშვილს, ამერიკის გარდა, სხვა დასაყრდენი, პრაქტიკულად, არ გააჩნია. თუ ეს საყრდენიც გამოეცალა, მერე როგორ იმოქმედებს, ეს ძნელი სათქმელია.”