2004-შიც გამოვიყვანეთ მოსახლეობა, ბავშვები და ქალები, მაგრამ მაშინ ვიცოდით სად უნდა წაგვეყვანა. მარტო კახეთის რეგიონში, 5 რაიონში მყავდა გადანაწილებული, მყავდა ბაზალეთზე, მყავდა საგურამოში. ვიცოდი სად უნდა მიმეყვანა, მაგრამ ესენი რომ გამოიქცნენ, თავს უშველეს და გამოვიდნენ, ნათესავებს შეაფარეს თავი, ახლომახლო სოფლებს გორის რაიონის, ქარელის რაიონის სოფლებში შევიდნენ, მაგრამ ის სოფლებიც დაიბომბა, შინდისი დაიბომბა, ტახტისძირი დაიბომბა და იქიდანაც მოუწიათ გაქცევა, – განაცხადა 2008 წელს თიღვის მუნიციპალიტეტის გამგებელმა გიორგი კაპანაძემ პარლამენტის დროებითი საგამოძიებო კომისიის სხდომაზე, სადაც 2004-2008 წლებში საქართველოს ოკუპირებულ ტერიტორიებზე შექმნილი ვითარება და 2008 წლის აგვისტოს ომი განიხილება.
როგორც მან აღნიშნა, პარლამენტარებს ეკითხებოდა სად წაეყვანა დევნილი მოსახლეობა და პასუხად მიიღო დაეკავებინათ ცარიელი შენობები და ხალხმა თვითონ გადაწყვიტა სად შესახლებულიყვნენ.
„თბილისში რომ ჩამოვედი პარლამენტის წინ დამხვდნენ ეს მოსახლეობა, სადმე წაგვიყვანეო. სად უნდა წამეყვანა? ვეკითხებოდი სად წავიყვანოთ ეს ხალხი? პარლამენტარებს ვეკითხებოდი სად წავიყვანო თქო და რა ვიცი სადაც ცარიელ შენობებს ნახავთო და ხალხმა თვითონ გადაწყვიტა ცარიელი შენობების დაკავება, სკოლების, საბავშვო ბაღების, სხვადასხვა ადმინისტრაციული შენობები. მეც ესე დავიკავე, ვიღაცამ მითხრა სატყეოს შენობა არის ცარიელიო და წავედი და იქ შევედი. ახლა რომ რესურსცენტრია რაღაცა სატყეოს შენობაში, ვიყავი რამდენიმე თვე“, – განაცხადა გიორგი კაპანაძემ.
