“მათ და მათ პატრონებს დასავლეთში სურთ რომ ადამიანის უფლებების დარღვევის მავნე პრაქტიკა ნორმად შემოგვასაღონ”

დღევანდელი დასავლეთი პოლიტიკური ნიშნით, მიზანში ამოღებულ და სტიგმატიზებულ ადამიანს არა თუ დაცვის, არამედ სიტყვის უფლებასაც ართმევს. და ეს ხდება იმ დასავლეთში, საითკენაც მივისწრაფოდით სიცოცხლისა და თავისუფლების დაკარგვის ფასად, – წერს „ერთიანი ნეიტრალური საქართველოს“ წევრი, ნანა კაკაბაძე, სოციალურ ქსელში.

იგი აღნიშნული პოსტით ქვეყანაში მიმდინარე მოვლენებს ეხმიანება. მისივე თქმით, დასავლეთიდან მომდინარე მუქარებსა თუ კონკრეტულ სადამსჯელო ღონისძიებებს, თავისი არსით არაფერი შეხება არ აქვს საყოველთაოდ აღიარებულ ადამიანის უფლებების დაცვის სტანდარტებთან.

„აღქმები, აქციები და სანქციები

მე-20 საუკუნის 70-80-იან წლებში საბჭოთა კავშირში დისიდენტური მოძრაობის დასაყრდენი იყო ადამიანის უფლებათა დაცვის საერთაშორისო ნორმები, რომლებსაც სიტყვით აღიარებდნენ, მაგრამ პატივს არ სცემდნენ კომუნისტები.
ჩვენ მივისწრაფოდით ისეთი დასავლეთისაკენ, რომელიც იცავდა პიროვნების უფლებებს იმ მაღალი სტანდარტებით, რომლებიც ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციაში, ევროპულ კონვენციაში, სხვადასხვა საერთაშორისო პაქტებში თუ უფლებადაცვით დოკუმენტებში იყო ასახული.

ადამიანის უფლებათა საყოველთაო დეკლარაციის მუხლებში გადმოცემული ზოგადი უფლებები შემდგომში კიდევ უფრო დაკონკრეტდა ადამიანის უფლებათა და თავისუფლებათა ევროპულ კონვენციაში, ასევე სხვა საერთაშორისო დოკუმენტეში.
სახელმწიფოებმა უდავო ჭეშმარიტებად მიიჩნიეს, რომ ნებისმიერ ადამიანს აქვს სიცოცხლის, ღირსებისა და პატივის, თავისუფლად გადაადგილების, სამართლიანი სასამართლოს, პირადი და ოჯახური ცხოვრების პატივისცემის, სამართლებრივი დაცვის ეფექტიანი საშუალების უფლება; რომ აკრძალულია ადამიანისთვის სასჯელი დადება კანონის გარეშე და ა. შ.

საყოველთაოდ აღიარებულ საერთაშორისო ნორმებით დაცულ უფლებებს, დემოკრატიული სახელმწიფოებისათვის ჰქონდა უპირატესი ძალა ქვეყნის შიდა კანონმდებლობასთან შედარებით.
საბჭოთა კავშირის დანგრევის შემდეგ გვეგონა, რომ მივაღწიეთ მიზანს.

ჩვენი ქვეყნის დამოუკიდებლობასთან ერთად ვიბრძოდით დემოკრატიული სახელმწიფოს შესაქმნელად, რის გამოც ვიყურებოდით დასავლეთისკენ, რათა იქ დამკვიდრებული სტანდარტებითა და მაგალითებით გვეხელმძღვანელა.
რაც დრო გადიოდა ვხედავდით, რომ დასავლეთში თანდათან ხდებოდა ღირებულებების დევალვაცია.
ადამიანის უფლებები პოლიტიკური მიზნების მისაღწევ საშუალებად იქცა.

უფლებადამცველთა დიდი ნაწილი, რომელთა საქმიანობა პოლიტიკისგან დაცლილი უნდა ყოფილიყო, უფლებადამრღვევ პოლიტიკოსებად იქცნენ.

ვხედავდით, როგორ იცვლებოდა და მახინჯდებოდა ადამიანის უფლებათა სტანდარტები, ფაქტებზე დაფუძნებული შეფასებები არასწორი აღქმების მახინჯმა ფორმამ ჩაანაცვლა.

შემოიჭრა და დამკვიდრდა ორმაგი სტანდარტები, ხდება ერთი და იგივე ქმედებების შეფასება სრულიად განსხვავებულად იმის მიხედვით, მათიანი სჩადის ამას თუ ოპონენტი.

საბოლოოდ მივედით იქამდე, რომ უაპელაციოდ, პირდაპირ სისხლის სამართლის დამნაშავეებად აცხადებენ და ასანქცირებენ ადამიანებს ყოველგვარი მტკიცებულების, სამართლიანი სასამართლოსა და დაცვის უფლების გამოყენების შესაძლებლობის გარეშე.

საზოგადოებისთვის გაუგებარად რჩება ასეთი სანქციების მიღების საფუძვლებიც და მიმღებთა ვინაობაც.
საკმარისად არის მიიჩნეული „მათიანების“ მიერ შიგნიდან მიწოდებული ინფორმაცია და მხოლოდ ამის საფუძველზე აცხადებენ ადამიანს სტიგმატიზებულად – ანტიდემოკრატად, უფლებადამრღვევად, პრორუსად თუ დაჭირდათ, კაციჭამიად და დინოზავრადაც.

კრიმინალის ჩამდენი „მათიანების“ წინააღმდეგ მიღებული ნებისმიერი სამართლებრივი გადაწყვეტილება ითვლება პოლიტიკურ დევნად.

მოკლედ, როგორც ნიკა გვარამიამ განგვიცხადა, მივედით იქამდე, რომ ჩვენს დროში მთავარია აღქმები და არა ფაქტები.
ჯანსაღმა საზოგადოებამ ბრძოლა გამოვუცხადეთ კოლექტიური გვარამიების ამ მავნე პრაქტიკას.

მათ და მათ გუნდელებს, ასევე მათ პატრონებს დასავლეთში სურთ, რომ ადამიანის უფლებების დარღვევის ეს მავნე პრაქტიკა ნორმად შემოგვასაღონ. მიუხედავად ამისა ჩვენ ვაგრძელებთ ბრძოლას ამ ყველაფრის წინააღმდეგ, გვინდა დავუბრუნდეთ იმ დროს, როდესაც კარგ ტონად ითვლებოდა ღირებულებებზე დაფუძნებული უფლებების დაცვისათვის ბრძოლა და არა ადამიანის უფლებების პოლიტიკური მიზნების მიღწევის საშუალებად გამოყენება.

დღევანდელი დასავლეთი პოლიტიკური ნიშნით, მიზანში ამოღებულ და სტიგმატიზებულ ადამიანს არათუ დაცვის, არამედ სიტყვის უფლებასაც ართმევს. და ეს ხდება იმ დასავლეთში, საითკენაც მივისწრაფოდით სიცოცხლისა და თავისუფლების დაკარგვის ფასად. მივისწრაფვოდით იმიტომ, რომ იქიდან სამართლიანობის, დემოკრატიისა და ადამიანის უფლებების დაცვის ჯანსაღი პრაქტიკა ჩვენთან გადმოგვეტანა… დღეს კი ვხედავთ, რომ დემოკრატიისა და ადამიანის უფლებების დაცვის კუთხით იქიდან სასიკეთო აღარაფერია გადმოსატანი, გარდა პიროვნების თავისუფლების, ხელშეუხებლობის უფრო და უფრო დაბალი სტანდარტისა, რომელიც იმაზე ბევრად მიუღებელია, ვიდრე საკუთარ ქვეყანაში გვაქვს გარანტირებული კონსტიტუციით და კანონმდებლობით.

ჩვენ ჯერ კიდევ არ ვართ იმ კავშირის წევრები, რომლის წევრი ზოგიერთი ქვეყნები, ჩვენი ქვეყნის მოქალაქეების წინააღმდეგ იყენებენ, სრულიად გაუმჭვირვალე, არადემოკრატიულ და არასამართლიან გადაწყვეტილებებს. ასეთი მოცემულობა, დასაფიქრებელს ხდის იმას, თუ რა შეიძლება იყოს ევროკავშირის წევრობის შემთხვევაში.
კოლექტიურმა დასავლეთმა უკვე დღეს მტკიცებულებად მიიჩნიეს, „პერმანენტული აქციების“ მონაწილე რამდენიმე ათეული თუ ასეული პროტესტანტის მიერ მიწოდებული ცრუ და მიკერძოებული ინფორმაცია, რომელიც საკმარისია ნებისმიერი პიროვნების (და მისი ოჯახის წევრის) გასაშავებლად, დასასჯელად და დასასანქცირებლად…

აღარსად არის გარანტია იმისა, რომ ხვალ კიდევ უფრო გაუმჭვირვალედ, კიდევ უფრო მეტი დარღვევითა და ადამიანის უფლებების დაცვის მექანიზმებიდან აცდენილი გადაწყვეტილებების მსხვერპლები არ აღმოვჩნდებით.
ყოველ ასეთ არაცივილიზებულ, არაადამიანურ, არადემოკრატიულ სანქციებსა თუ სხვა სადამსჯელო ღონისძიებებს, მათივე პროპაგანდისტული მედია საშუალებებით ფუთავენ, როგორც ადამიანის უფლებების დაცვის მექანიზმს.
ჯანსაღი ანალიზით მარტივად დასანახია, რომ დასავლეთიდან მომდინარე მუქარებსა თუ კონკრეტულ სადამსჯელო ღონისძიებებს, თავისი არსით არაფერი შეხება არ აქვს საყოველთაოდ აღიარებულ ადამიანის უფლებების დაცვის სტანდარტებთან.პირიქით, ის პირდაპირ მოდის წინააღმდეგობაში ევროპული კონვენციით გარანტირებულ უფლებებთან- სამართლიანი სასამართლოს უფლებასთან, ღირსებისა და პატივის დაცვასთან, თავისუფლად გადაადგილების უფლებასთან და რიგ სხვა ფუნდამენტურ უფლებებთან. ამას თუ დავუმატებთ სასჯელის ისეთ ბარბაროსულ ხასიათს, რაც გამოხატულია ოჯახის წევრებზე სანქციების გავრცელებაში, შეიძლება ითქვას, რომ ეს არის არადემოკრატიული, ბოლშევიკურ-ფაშისტური სტანდარტი, რომლის წინააღმდეგაც ვიბრძოდით საბჭოთა ეპოქის დისიდენტები.

თვალნათლივ დასანახი ხდება ის, რომ ათეულობით წლების წინ დამარცხებული ფაშისტურ-ბოლშევიკური აზროვნება ისევ გააქტიურდა ფაშიზმისა და ბოლშევიზმის სამშობლოში, სრულიად დასავლეთში. სწორედ იქიდან ცდილობენ თავს მოგვახვიონ და ნორმად გვიქციონ ფაშისტურ-ბოლშევიკური ქსენოფობიური დამოკიდებულება რუსეთისა და რუსებისადმი. და ამას ცდილობენ მსოფლიოში გამორჩეული ტრადიციების მქონე ჩვენს ქვეყანაში! საქართველოში, სადაც საუკუნეების მანძილზე, მთელ მსოფლიოში მიმდინარე ებრაელების დევნამაც კი ვერ მოიკიდა ფეხი.

იმედია, პროგრესული და ღირებულებებზე ორიენტირებული მსოფლიო საზოგადოების დიდი ნაწილი მალე გაიაზრებს, რომ ზემოთ აღწერილი ტენდენციები არის მიმართული ადამიანის ფუნდამენტური უფლებების შელახვისა და მისი გაქრობისკენ, რათა დაბრუნდეს და დამკვიდრდეს, უმცირესობის დიქტატი უმრავლესობაზე“, – წერს ნანა კაკაბაძე.