მანჩო გიორგობიანი სოციალურ ქსელში პოსტს აქვეყნებს, რომელსაც უცვლელად გთავაზობთ.
“გაიტანეთ ლომჯარია! მოგვაშორეთ ეს გონებაჩლუნგი კიკიმორა!
მორჩა, დამთავრდა, კატეგორიულად მინდა მოვითხოვოთ პარლამენტისგან ბაბა-იაგა ლომჯარიას მოშორება..
ვთხოვე მეგობრებს და იურიდიულად გავმართავთ პარლამენტისადმი მიმართვის ტექსტს!
დარწმუნებული ვარ, საქართველოს მოსახლეობის უმრავლესობა ხელს მოაწერს ლომჯარიას გაგდების პეტიციას!
აქამდეც არ აკლებდა უნამუსობებს და ახლა გადაეკიდა საპატრიარქოს სკოლებს ეს იდიოტკა ნამდვილი! გეგონებს სხვა მათხოვარი ბავშვები არ გვყავდეს პრობლემად!
მილიონებს ყრის ოფისის ქირაში ეს ხამკა და კიდევ რამდენს ტლიკინებს?!
———
ეს ჩვენი ნანა კაკაბაძის ტექსტია…
სახალხო დამცველად წოდებულმა ნინო ლომჯარიამ თავისი „მოღვაწეობის“ მანძილზე არაერთხელ სცადა ოპოზიციის პოლიტიკურ ნარატივში ჩახტომა და მავანთათვის თავის მოწონება. მისი ბოლო „მარგალიტი“ იყო შეფასება, რომ თურმე “დავით გარეჯის” საქმეს აშკარად აქვს პოლიტიკური ან სხვა მოტივი, რომელიც საქმეში არსებული ხარვეზების ფონზე, თურმე სამართლებრივ მოტივს გადაწონის. ამით მან მორიგ ჯერზე კიდევ ერთხელ მიანიშნა ყველას, რომ არა „სახალხო“, არამედ ანტისახალხო დამცველია, არა სასამართლოს, არამედ მხოლოდ გარკვეული პოლიტიკური ჯგუფის „მეგობარია“. თანაც იმდენად დიდი მეგობარი, რომ მათი ინტერესების დასაკმაყოფილებლად ცდილობს ერთდროულად შეითავსოს: მოსამართლის, ექსპერტის, პროკურორის, ადვოკატის და ენჯეოშნიკის ფუნქციები, მენტორული ტონით უკვე განაჩენიც გამოაქვს და დავალებებსაც იძლევა ყველას მიმართ. საზოგადოება კი ხედავს, რომ პოლიტიკურ კონიუნქტურას მორგებული ღრმად არაკომპეტენტური გამოხტომებით ეს ე. წ. დამცველი მხოლოდ სასაცილო მდგომარეობაში იგდებს ხოლმე თავს, მაგრამ საწყენი და შემაშფოთებელი ის არის, რომ ამით ხდება იმ მნიშვნელოვანი ინსტიტუტის დისკრედიტაცია, რომელსაც ფორმალურად ის დღეს წარმოადგენს. საზოგადოება მუდმივად ხედავს ქ-ნი ლომჯარიას შერჩევით მიდგომებს არა მხოლოდ კონკრეტული საკითხების, არამედ კონკრეტუტლი პირების მიმართ. ე. წ. კარტოგრაფების საქმეშიც ისე გაურკვევია მას მტყუან-
მართალი, რომ დოკუმენტის მომზადების დროს არც კი გასცნობია სისხლის სამართლის საქმის სრულ მასალას და მტკიცებულებების დიდ ნაწილს. სამწუხაროდ, მისგან ესეც უკვე აღარ უკვირს საზოგადოებას. ისიც აღარავის უკვირს, როდესაც მისი რჩეული პოლიტიკური ძალების მარგინალი ლიდერების მხრიდან ვინმეს სიტყვიერი თუ ფიზიკური შეურაცხყოფა, ფარული ჩანაწერის მოდელირება, ძალადობა ან მუქარა ქ-ნი ლომჯარიასთვის „გამოხატვის თავისუფლების“ სტანდარტში ჯდება, ხოლო ყველა სხვა დანარჩენის მხრიდან ამ ყველაფრის ოდნავ მიმსგავსებული სავარაუდო ქმედებებიც კი მისთვის მომაკვდინებელ ცოდვებად ითვლება და მათთვის „კანონის მთელი სიმკაცრით“, ლამის სიკვდილით დასჯასაც კი მოითხოვს.
ამ ყველაფრის ფონზე იბადება კითხვები, რომლებზეც პასუხებიც საინტერესოა საზოგადოების დიდი ნაწილისათვის: ვისი ლობირებით და რა მიზნით იქნა დანიშნული ქ-ნი ლომჯარია იმ მნიშვნელოვანი ინსტიტუციის ხელმძღვანელად, რომლის დისკრედიტაციაც თითქმის არჩევის დღიდანვე დაიწყო თავისი ქმედებებით, რატომ უხდის საზოგადოება ამ უკიდურესად არაკომპეტენტურ, ანგაჟირებულ და მიკერძოებულ სუბიექტს ყოველთვიურად ძალიან მაღალ ხელფასს, ან რატომ უნდა იხდიდეს სახელმწიფო ბიუჯეტი მხოლოდ მისი ოფისის ქირაში წელიწადში თითქმის მილიონნახევარ ლარს?
ჩვენი კანონმდებლობით შესაძლებელია პრეზიდენტის, პრემიერის, გენერალური პროკურორის და ყველა სხვა თანამდებობის პირის იმპიჩმენტი ან საზოგადოებრივი ზეწოლით მათი გადადგომის მოთხოვნა. ჩვენ მივმართავთ პარლამენტს, რათა იმსჯელოს ასეთი არაკომპეტენტური და მიკერძოებული, სახალხო დამცველის პოსტის მადისკრედიტებელი ქ-ნი ლომჯარიას იმპიჩმენტის ლეგიტიმური გზების განხილვის თაობაზე. წინააღმდეგ შემთხვევაში, საზოგადოების დიდი ნაწილი მის გადადგომას მოითხოვს და მიაღწევს საზოგადოების მხრიდან გამოხატული ლეგიტიმური ზეწოლის გზით.
იხ. ამ იმბეცილი ლომჯარიას განცხადება!”, – წერს მანჩო გიორგობიანი.
