როგორც ყველა ქართველზე, გავრცელებულმა ციხის კადრებმა ჩემზეც ცუდად იმოქმედა
მსახიობი ზაალ კუპრაშვილი სერიალ “ჰეროკრატიაში” ციხის უსაფრთხოების სამსახურის უფროსის როლს ასრულებს. მისი გმირი ისე საშინლად იქცევა, რომ პერსონაჟი ხალხის ზიზღს იწვევს. ალბათ, ზაალი ტელემაყურებლებს მორცხვი და უიმედოდ შეყვარებული უჩას როლითაც ახსოვთ, სერიალ “ჩემი ცოლის დაქალებიდან”…
– “ჰეროკრატიაში” კასტინგით მოვხვდი: კასტინგ-მენეჯერმა დამირეკა – პროექტით ხომ არ დაინტერესდებიო? ბატონ გოგა ხაინდრავასთან, როგორც რეჟისორთან, მუშაობა მაინტერესებდა. ამიტომ შემოთავაზებას დავთანხმდი. შემდეგ როლზე დამამტკიცეს.
– თავიდანვე იცოდით, რომელი როლისთვის მოგიაზრებდნენ?
– აზრზე არ ვიყავი, ვის როლს შევასრულებდი. აღმოჩნდა, რომ ისეთი პიროვნება განვასახიერე, ქუჩაში ხალხი რომ მხვდება, ასეთ კომენტარს აკეთებს: რა საზიზღარიაო! სხვათა შორის, ეს მსიამოვნებს – ე.ი. როლი გამომივიდა და მიხარია.
– როცა გაირკვა, ვის როლს შეასრულებდით, არ დაფიქრდით, სერიალში მონაწილეობა მიგეღოთ თუ არა?
– ცოტა ვიფიქრე, მაგრამ რაკი ბატონ გოგასთან მუშაობა მაინტერესებდა, დავთანხმდი. გადმოცემით ვიცოდი, რომ ძალიან ნიჭიერი რეჟისორია. მინდა, ყველა ნიჭიერ ადამიანთან ვიმუშაო და პროფესიული ურთიერთობა მქონდეს.
– ბატონმა გოგამ თქვენი მოლოდინი გაამართლა?
– კი, საინტერესოდ მუშაობს. საინტერესო პიროვნება და რეჟისორია. ძალიან განათლებულია. მსახიობს როლის მორგებაში მაქსიმალურად ეხმარება, მხარში უდგას.
– გვიამბეთ, სერიალში თქვენი როლი როგორ გაითავისეთ?
– ჩემს სანათესავოსა თუ სამეგობროშიც ბევრია ისეთი ადამიანი, ვინც ციხის ცხოვრება გაიარა. მათ კონკრეტულად, იმ ადამიანზე ვესაუბრებოდი, ვისაც სერიალში ვასახიერებ. მიყვებოდნენ, როგორი პიროვნება იყო, როგორი ხასიათი ჰქონდა. ასევე, ვიდეოჩანაწერებს ვუყურებდი, რაზეც ყველას მიუწვდება ხელი. პიროვნებას ვაკვირდებოდი. მერე ჩემი ფანტაზიაც ჩავრთე და რაღაც გამომივიდა.
– თქვენი აზრით, ფილმი რეალობას ასახავს?
– რაღაც რეალურად ხდებოდა, რაღაც – რეჟისორის ფანტაზიაც არის. ნებისმიერ ამბავში, რომელიც ფილმად ან თუნდაც, სპექტაკლად არის ქცეული, რეჟისორს თავისი ხედვა აქვს.
– მსახიობებთან ურთიერთობა, თანამშრომლობა როგორ განვითარდა?
– ძალიან კარგად. ბევრთან წლებია, მეგობრობა მაკავშირებს. ამიტომ რომელიმე მათგანთან ურთიერთობა არ გამძნელებია.
– როცა “ჰეროკრატიაში” საკუთარი თავი ეკრანზე პირველად ნახეთ, როგორი გრძნობა დაგეუფლათ?
– როცა ეკრანზე საკუთარ თავს ვხედავ, მნიშვნელობა არა აქვს, დადებითი პერსონაჟის როლს ვასრულებ თუ უარყოფითის, ყოველთვის ერთი და იგივე განცდა მეუფლება: საკუთარი თავი დიდად არ მომწონს, სულ კრიტიკული თვალით ვუყურებ. ვერ ვიტყვი, “ჰეროკრატია” თავიდან ბოლომდე მინახავს-მეთქი. როცა ტელევიზორთან მოვხვდები, “გაკვრით” ვუყურებ ხოლმე. სამწუხაროდ, იმის დრო არ მაქვს, რომ “ჩავუჯდე”.
– “ჰეროკრატიის” გარდა, სხვა პროექტებშიც მონაწილეობდით…
– კი, “ჩემი ცოლის დაქალებში” უჩას როლს ვასრულებდი. ასევე, ვმონაწილეობდი სერიალებში: “ჩვენ გვერდით”, “ღვინის გზა”, “კლინიკა”, “ჩიფსების თაობა”, “მესამე თაობა”…
– პროფესიით მსახიობი ხართ?
– კი, რა თქმა უნდა.
– ეს პროფესია რატომ აირჩიეთ?
– არ ვიცი… თეატრალურ ინსტიტუტში სამსახიობო ფაკულტეტის სტუდენტს ეს რომ ჰკითხოთ, ყველა გიპასუხებთ, – მინდოდა, ჩემი პროტესტი სცენიდან მეთქვაო… ბიძა მესხიშვილის თეატრის მსახიობი მყავდა. ბავშვობაში დედას თეატრში რომ დავყავდი ან სკოლიდან მივდიოდი სპექტაკლის სანახავად, ბიძაჩემსაც და ბევრ სხვა კარგ მსახიობსაც ვუყურებდი. სულ მინდოდა, სცენაზე დგომა გამომეცადა. სცენასთან ჩემი პირველი ურთიერთობა “კავეენით” დაიწყო – ქუთაისში ვთამაშობდი. მერე გადავწყვიტე, უკვე პროფესიულ სცენაზე მომესინჯა ძალა. თეატრალურ ინსტიტუტში ჩავაბარე, მაგრამ სამსახიობო ფაკულტეტზე ვერ მოვხვდი: უფრო რთულზე – კინორეჟისურაზე ჩავირიცხე. შემდეგ საბუთები სამსახიობოზე გადავიტანე.
– სცენაზე თუ ფილმში თამაშის შანსი მალევე მოგეცათ?
– სხვათა შორის, მესამე კურსზე ვიყავი, როცა ფილმში (“რაც ყველაზე ძალიან გიყვარს”) პირველად ვითამაშე – პატარა ეპიზოდში დაცვის თანამშრომლის როლი შევასრულე… ეკა მჟავანაძემ და “ფორმულა კრეატივმა” მიპოვა. იქიდან სხვამ მნახა, მერე – სხვამ და ამ სიტუაციაში ასე ავითქვიფე…
– თქვენ მიერ განსახიერებული პერსონაჟებიდან, ყველაზე მეტად რომელი გიყვართ?
– უჩა, “ჩემი ცოლის დაქალებიდან”.
– რატომ?
– იმიტომ, რომ პირველი წარმატება უჩამ მომიტანა, ცნობილი გამხადა. ეს პერსონაჟი ყველას ებრალებოდა. მამშვიდებდნენ – არა უშავს, კატო შეგიყვარებსო. ეს გმირი და საერთოდ, სერიალი მიყვარს. გიორგი ლიფონავასთან მუშაობაც მომწონს.
– თქვენ და უჩას რაიმე საერთო თვისება გაქვთ?
– სიყვარულისადმი ერთგულება.
– თქვენი პირველი გულშემატკივარი ვინ არის?
– დედა, მეუღლე და ჩემი შვილი – კესანე, რომელიც წლისა და 8 თვის არის. ეკრანზე უკვე მცნობს.
– ამჟამად, კიდევ რას საქმიანობთ?
– თითქმის წელიწადია, რაც თელავში, ვაჟა-ფშაველას სახელობის პროფესიულ დრამატულ თეატრში ვმუშაობ. იქაურობა ძალიან მიყვარს. გენიალური თეატრია და გენიალური ხელმძღვანელი – პაატა გულიაშვილი ჰყავს. პაატას დიდ მადლობას ვუხდი, რომ საშუალება მომცა, ასეთ კარგ ხალხთან ერთად მემუშავა. ჯერჯერობით, ერთ სპექტაკლში – “ხანუმა” ვმონაწილეობ, მაგრამ პაატას დიდი პროექტები, გეგმები აქვს. “ხანუმა” და ასევე, სპექტაკლი – “ვინ გატეხა ქოთანი” (რომელიც რობერტ სტურუამ დადგა) იანვარში, კიევში გასტროლისთვის ემზადება. წლებია, თელავის თეატრის დასი ასეთ დიდ გასტროლზე არ გასულა. პაატამ ამის გაკეთება შეძლო.
– თელავში მუშაობა არ გიჭირთ?
– არა. როცა რეპეტიცია მაქვს, მივემგზავრები. 1 საათის სავალი გზაა…
– თქვენთვის სცენაზე დგომა უფრო კომფორტულია თუ კამერის წინ?
– ეს იცი, როგორ არის? დედას რომ ჰკითხო, რომელი შვილი უფრო გიყვარსო? შვილების სიყვარულს ხომ ვერ განასხვავებს? ჩემთვისაც ასეა: სცენაზეც და კამერის წინ დგომასაც თავისი ხიბლი აქვს. ორივე მიყვარს, მომწონს და ვაფასებ.
– როგორ ფიქრობთ, ციხის უსაფრთხოების უფროსის როლმა პოპულარობით უჩა გადაფარა?
– ზოგი უჩას როლით მიცნობს, ზოგი – “ჰეროკრატიიდან”, ზოგს ფილმიდან – “დიდი პაპა” ვახსოვარ, რომელიც ჩემმა მეგობარმა – ირაკლი კოჭლამაზაშვილმა 4-5 წლის წინ გადაიღო… ეს სასიამოვნოა და მიხარია.
– ზოგჯერ მსახიობს პერსონაჟთან აიგივებენ. “ჰეროკრატიაში” თქვენი პერსონაჟის გამო, თქვენ მიმართ ხალხის მტრული დამოკიდებულება თუ გიგრძნიათ?
– არა, მსგავსი არაფერი შემინიშნავს. პირიქით, ხალხისგან სითბოსა და სიყვარულს ვგრძნობ, რისთვისაც მადლობელი ვარ.
– ციხის უსაფრთხოების უფროსის როლმა თქვენს განწყობილებაზე იმოქმედა?
– როგორც ყველა ქართველზე, გავრცელებულმა ციხის კადრებმა ჩემზეც ცუდად იმოქმედა. როცა შემდეგ მსახიობს ასეთი როლის თამაში გიწევს, ცოტა რთულია, მაგრამ დავძლიე.
– “კომედი არხთანაც” თანამშრომლობთ?
– ვთანამშრომლობდი. ამ ჯგუფთან ძალიან ვხალისობდი. ბევრ მათგანთან ჯერ კიდევ ქუთაისში ვურთიერთობდი – როგორც გითხარით, წინათ “კავეენში” ვთამაშობდი. ამიტომ არ გამჭირვებია, რომ იუმორის სფეროში ძალა ისევ მომესინჯა – ბავშვობა გავიხსენე… მერე სხვა პროექტში წავედი…
– საოცნებო როლი გაქვთ?
– “ვენეციელ ვაჭარში” სიამოვნებით ვითამაშებდი. ეს პიესა ძალიან მიყვარს. მასში ორი საოცნებო როლი მაქვს – ანტონიო და შაილოკი. ერთმანეთისგან ძალიან განსხვავებული გმირები არიან. როგორც მსახიობისთვის, ჩემთვის ორივე პერსონაჟის “მოსინჯვა” საინტერესოა. თუ ოდესმე გამიმართლებს და ამ პიესაში ან ფილმში ვითამაშებ, გამიხარდება.
http://gza.ambebi.ge/