მოზარდ მაყურებელთა თეატრის მსახიობი – ბავშვური, ხალისიანი ხატია მელქაძე ტელესერიალ “ჰეროკრატიაში” სასჯელაღსრულების, პრობაციისა და იურიდიული დახმარების საკითხთა ყოფილი მინისტრის – ხათუნა კალმახელიძის როლს ასრულებს. ხატია “ჩემი ცოლის დაქალებშიც” მონაწილეობს. დაახლოებით 1 წელი, “კომედი შოუს” საინფორმაციო გადაცემის წამყვანიც გახლდათ…
– როცა “ჰეროკრატიისთვის” კასტინგი გამოცხადდა, მეგობრები წავედით, ფოტო გადავიღეთ… 4-5 თვის მერე დამირეკეს – კასტინგზე ხართ დაბარებულიო. სასაცილო სიტუაციაში აღმოვჩნდი, რადგან რუსთავში, გასვენებაში ვიყავი, ცხადია – უმაკიაჟოდ, არც მაღალქუსლიანი ფეხსაცმელი მეცვა… კასტინგზე არ უნდა დამგვიანებოდა. ამიტომ გამოპრანჭვას და დაგვიანებას, უმაკიაჟოდ მისვლა ვამჯობინე. თან, ძალიან ცხელოდა… ბატონ გოგა ხაინდრავას ჩემთან გასაუბრება აინტერესებდა. მკითხა, – ხათუნა კალმახელიძე თუ იცი, ვინ არისო? დავფიქრდი: მეთქვა, რომ ვიცოდი თუ სიმართლე გამემხილა? რა თქმა უნდა, სიმართლე ვუთხარი, – აზრზე არ ვარ-მეთქი. აპოლიტიკური გახლავართ და მეგონა, ამ როლზე არ დამამტკიცებდნენ. როცა გოგა ჩემი ასაკით დაინტერესდა და ვუთხარი, რომ 27 წლის ვიყავი, მითხრა: ისე ბავშვურად გამოიყურები, რომ მაქსიმუმ, 20-ის მეგონეო. – ვაიმე, ძალიან დიდი მადლობა, ბატონო გოგა-მეთქი, – ვუპასუხე, მაგრამ მიპასუხა: – ეს ის შემთხვევაა, როცა კომპლიმენტად არ უნდა მიიღოო (იცინის). ხელი ჩავიქნიე… რამდენიმე თვის მერე დამირეკეს, – როლზე დამტკიცებული ხარო. თავდაპირველად ჩაფიქრებული იყო, რომ გრძელვადიანი როლი იქნებოდა, მერე კი მითხრეს, რომ მხოლოდ 1 გადაღება მექნებოდა. ციხის სცენა იყო გადასაღები (ორთაჭალაში). გამიხარდა, რადგან ეკრანზე გამოჩენით განებივრებული არ ვარ და წავედი. რატომღაც, ბავშვობიდან ციხეში მოხვედრაზე ვოცნებობდი (იცინის), იქაურობა მაინტერესებდა. ოცნება ამიხდა. რა თქმა უნდა, გადასაღებ მოედანზე პატიმრები არ ყოფილან – მსახიობები, სტაფის წევრები ვიყავით, მაგრამ ისეთი აურა ტრიალებდა, რომ უკვე რაღაცნაირი გავხდი… თან, გადაღებაზე, ბავშვურად გამოწყობილი, თეატრიდან მივედი – “პომპონიანი” ქუდი მეხურა. იმ დროს უკვე ორსულად ვიყავი, მაგრამ მუცელი არ მეტყობოდა და არც არაფერი მითქვამს, რადგან მეგონა, მხოლოდ ერთ ეპიზოდში ვიქნებოდი. გადაღების დასრულების შემდეგ, ბატონმა გოგამ მითხრა, – მინდა, შენი გმირი დავაბრუნო და შემდგომ გადაღებებში მონაწილეობაზე თანახმა ხარ თუ არაო? დავთანხმდი, მაგრამ იმწამს ვერ გავბედე, მეთქვა, – ორსულად ვარ-მეთქი. გოგას გარდა, ყველას ვეუბნებოდი, – ფეხმძიმედ ვარ და მუცელი რომ გამეზარდოს, რა მეშველება? როლიდან მომხსნიან-მეთქი. მეორე გადაღება მარტში დამინიშნეს. უკვე 6 თვის ორსული ვიყავი და მუცელი ისევ არ მეტყობოდა.
– რეჟისორს შენი მდგომარეობის შესახებ უთხარი?
– მეორე გადაღებაზე რომ მივედი, დამალვას უკვე აზრი არ ჰქონდა. მართალია, ორსულობა არ მეტყობოდა, მაგრამ რეჟისორის მოტყუებას მაინც ვერ გავბედავდი და ვუთხარი. მიპასუხა: – ჰო, ეგ მითხრეს და 1 თვის ორსული ხარ თუ ორისო (იცინის)? ძალიან გაუკვირდა, როცა გაიგო, რომ 6 თვის ფეხმძიმე გახლდით… როგორც კი “მატორს” იტყოდნენ, მუცელი შიგნით შემდიოდა. ამის მოწმე სრულიად “ლეხაინდრაოს” გადამღები ჯგუფია (იცინის). მაგალითად, ჩემი გმირის დაკითხვის სცენის გადაღებისას, 9 თვის ორსული ვიყავი, მაგრამ არაფერი მეტყობოდა. წონაში მხოლოდ 10 კილო მქონდა მომატებული. ბატონი გოგა სულ მეკითხებოდა, როგორ ვიყავი, რამე ხომ არ მინდოდა? ძალიან ყურადღებიანი ადამიანია. ბავშვი რომ გავაჩინე, მეორე დილით პალატის კარი გაიღო და ყოველგვარი გადაჭარბების გარეშე ვამბობ, ჩემხელა თაიგული “შემოვიდა” – ხაინდრავას სტუდიიდან გამომიგზავნეს… გადაღებაზე ყველა განსაკუთრებულ ყურადღებას მაქცევდა. ისეთ პროფესიონალებთან ვიმუშავე, რომ უპირველეს ყოვლისა, სიამოვნება მივიღე, როგორც მსახიობმა. რა თქმა უნდა, კამერასთან მუშაობის დიდი გამოცდილება შევიძინე…
– ალბათ, როლის შესრულებისას, ხათუნა კალმახელიძის პიროვნებას გაეცანი, არა?
– კი, რა თქმა უნდა. ჩემთვის ეს როლი ძალიან საინტერესო იყო, რადგან თეატრში ძირითადად, ბავშვურ, დადებით პერსონაჟებს ვასახიერებ. გადაღებაზე კონკრეტული დავალება მქონდა – ციხის სცენების გადაღებისას, ეს ქალი პატიმრებს ზემოდან უყურებდა… ასე რომ, მის საქმიანობას მართლა ვერ შევაფასებ.
– ეროტიკულ სცენაშიც მონაწილეობდი…
– ჰო, ეს სცენა სასაცილო იყო. მონტაჟის დროს ისეთი “სხვანაირი” აღმოჩნდა, რომ დავფიქრდი, – ეს მე ვარ-მეთქი (იცინის)? კამერა ჩვენ უკან იდგა. კადრში ჩვენი ზურგები ჩანდა. ამ სცენის გადაღებისას 7 თვის ორსული ვიყავი. ჩაცმულ-დახურული გახლდით. პარტნიორი არც მეხებოდა… “ჰეროკრატიაში” ჩემი მეუღლეც თამაშობს – ერთ-ერთი მინისტრის – თორნიკეს როლშია.
– გადაღებებში ბავშვის გაჩენის მერეც მონაწილეობდი?
– ბავშვი დაახლოებით, 1 თვის იყო, როცა 2-3 გადაღება კიდევ მქონდა.
– ხატია, “ჩემი ცოლის დაქალებშიც” მონაწილეობ…
– დიახ, ნელიკოს მეზობლის როლს ვასრულებ. “ჩემი ქმრის” როლის შემსრულებელიც მოზარდ მაყურებელთა თეატრის მსახიობია – გიორგი ჯიქურიძე. “სალამურაში” ერთად ვთამაშობთ: ის სალამურაა, მე – ბაია.
– “ფორმულა კრეატივმა” იცის, რომ “ჰეროკრატიაშიც” მონაწილეობ?
– რატომ არ ეცოდინებათ? არ ვიცი, ამაზე არც გვისაუბრია… “ჰეროკრატიაში” უამრავი მსახიობი მონაწილეობს. რადგან ამ სერიალში ვთამაშობთ, “ოცნებისტები” ვართ? ჩემი ქმარი “ჰეროკრატიაშიც” თამაშობს და “ნაციონალების” რეკლამასაც ახმოვანებს. ჩვენ არც ერთ პარტიას არ ვეკუთვნით. ადამიანი თავის პროფესიას ძირფესვიანად უნდა მიუდგეს, თავის საქმეს აკეთებდეს. ჩემი საქმე პოლიტიკა არ არის. როგორც მსახიობისთვის, ჩემთვის ხათუნა კალმახელიძის როლი ძალიან საინტერესო იყო.
– ხატია, მსახიობის პროფესია რატომ აირჩიე?
– გარკვეული პერიოდი ქუთაისში ვცხოვრობდით: მამა დასავლეთ საქართველოს სამეცნიერო აკადემიის დირექტორი იყო და მას გავყევით. იქ ბალეტით დავინტერესდი – საბალეტო სკოლა დავამთავრე. ასევე, მესხიშვილის თეატრში ვთამაშობდი – თორნიკე მარჯანიშვილმა “ვატერპოლო” დადგა, რომელშიც რამონას როლს ვასრულებდი… გადაწყვეტილი მქონდა, რომ აუცილებლად, უფასო ფაკულტეტზე მოვხვედრილიყავი – სამსახიობო იქნებოდა თუ ჟურნალისტიკა, მნიშვნელობა არ ჰქონდა. თეატრალურში 4 გამოცდა გავიარე, შალვა გაწერელიას ჯგუფში მოვხვდი (უფასოზე). ეროვნული გამოცდებიც ჩავაბარე – იქაც გრანტი ავიღე. შემეძლო, ჟურნალისტიკას გავყოლოდი, მაგრამ მსახიობობა ავირჩიე.
– მნიშვნელობა რატომ არ ჰქონდა, სამსახიობო ფაკულტეტზე მოხვდებოდი თუ ჟურნალისტიკაზე?
– უბრალოდ, ბავშვობიდან კარგად ვწერ. როგორც მსახიობობით ვიყავი გატაცებული (ეს პროფესია მერე შემიყვარდა და მივხვდი, რომ ამის გარეშე ცხოვრება არ შემეძლო), წერაც მიტაცებდა. ჩემი აზრით, ყველა სფერო ურთულესია, მაგრამ როცა “კალამი მოგყვება”, მგონი, ჩვეულებრივ ადამიანებზე ერთი ნაბიჯით წინ ხარ… ხომ არ ვაჭარბებ (იცინის)?
– ახლაც წერ?
– სამწუხაროდ, აღარ… იშვიათად, თუ მუზა მოფრინდება, ამბავს ლამაზად შევთხზავ ხოლმე.
– შენი შვილის შესახებ მოგვიყევი.
– მე და ჩემს მეუღლეს 3 წელი შვილი არ გვყავდა. მაშინ რომ ვამბობდი, ბედნიერი ვარ-მეთქი, ახლა ვფიქრობ – ჩემი გოგონას გარეშე ბედნიერი როგორ ვიქნებოდი, რა სისულელეა-მეთქი (იცინის)?! ჩემი შვილი 4 თვე-ნახევრის არის. მას ხაინდრავას სტუდიამ “ყველაზე შეგნებული ბავშვი” შეარქვა, რადგან მუცელში იმალებოდა, როცა გადაღება მქონდა (იცინის).
– შვილზე ზრუნვას როგორ ახერხებ?
– დეკრეტული შვებულებიდან გუშინ გამოვედი, მაგრამ მანამდე, რეპეტიციებზე მოვდიოდი – 3-4 საათი ბავშვის გარეშე ვიყავი. როცა გაიზრდება, თეატრში მოვიყვან ხოლმე…
http://gza.ambebi.ge/