მძიმედ დამთავრდა 2017 წელი, ბევრჯერ გადაბრუნდა ურემი. ეპოქა შეიცვალა? კი, შეიცვალა! სხვაგვარად უყვართ, სხვაგვარად აზროვნებენ. იქ, სადაც სიყვარულია, ეპოქის ცვალებადობა აზროვნებას ვერ აზიანებს. სად არის გამოსავალი? იქ, სადაც საშუალო ფენა ძლიერია და არ აქვს მომავლის შიში… იქ, სადაც დაცარიელებულია იმერ-ამერი… უმოკლესი გადარჩენის გზა დაბრუნებაა სოფლებში, თუნდაც არა მამა-პაპისეულში, მაგრამ სახელმწიფოსგან უზრუნველყოფილი. დიდხანს და დეტალურად შემიძლია ამ პროექტის განხორციელებაზე საუბარი… იმედია, ვინმეს დააინტერესებს… მცირე დანახარჯებით შევძლებთ ოჯახების ფეხზე დაყენებას… პრობლემა რომ გლობალურია და დედაქალაქი ,,თავკომბალას” დაემსგავსა, არ ახალია, რეგიონები კი კატასტროფულად იცვლება… მრავალი სამწუხარო ფაქტი მოხდა 2017 წელს, შემზარავია ის ყველაფერი, რასაც ,,სხვისი ჭირი – ღობის ჩხირიო” ჰქვია… ჯერ კაცი უნდა იყო და მერე პროფესიონალი იმ საქმეში, რაც აირჩიე… კაცი კი, ჯერ ოჯახში და მერე გარემოში იზრდება, განა შემთხვევით ითქვა? ,,მითხარი ვინ არის შენი მეგობარი და გეტყვი ვინ ხარ შენ!”
2017 წლის მიწურულს ,,პოეტმა-ხელოსანმა” და მისმა ლიბერალისტმა მხარდამჭერებმა უფრო დაამძიმეს გარემო… ლიბერალისტებს დაავიწყდათ, რომ არა დღევანდელობა – ის ,,პოეტი” ადგილზე იქნებოდა ჩაცხრილული და სახურავზე შემოდებული… კოჰაბიტაციავ! მავნებლობა უნდა გერქვას შენ! რომ არა ეს, ძალით შესასრულებელი ოკეანის გაღმიდან თავსმოხვეული დავალება, ეს ხუთი წელი სულ სხვანაირი იქნებოდა! ადრეც დავწერე და ახლაც ვიმეორებ: ,,საბოტაჟნიკებს” ძალოვან სტრუქტურებში და სხვა უწყებებში, სანამ არ მოიშორებთ, ძალიან გაგიჭირდებათ რეფორმების გატარება და ხალხის ნდობის დაბრუნება… სცენარის ავტორს კი, შევახსენებ, როგორც ქართულ ოჯახში ტრადიციულად წესრიგია სიდუხჭირის მიუხედავად, ასევეა ეს ქვეყანაც – ჩვენი სამშობლო… ცხოვრება თეატრია, იცვლება როლები… ვართ ერთი ეპოქის შვილები.