სოციალურ ქსელში გელა ჩარკვიანის წიგნიდან ამონარიდი ვრცელდება.
“„გესლიან კრიტიკულ შენიშვნებზე არ ვპასუხობ. ვერიდები ღვარძლიან კამათში ჩაბმას. წარმოიდგინეთ, რომ გაცვიათ ქათქათა თეთრი ფრაკი. მიდიხართ სტუმრად. იქ ახლობლები, მეგობრები და ისეთი ადამიანები გელიან, ვინც პატივს გცემთ. გასავლელი გაქვთ ქუჩის მონაკვეთი, სადაც ასფალტს აგებენ.
გარშემო ტალახი და სიბინძურეა. სვანურად ცერებზე დგებით და ისე მიიკვლევთ გზას, ახლად გაპრიალებულ შავ ფეხსაცმელს ტალახი რომ არ მოეცხოს. ვიღაც ტურტლიან ტიპს თქვენი დახვეწილი პლასტიკა არ მოსწონს, ჯერ ძალიან შეურაცხმყოფელი სიტყვებით გახასიათებთ. ხმის ამოუღებლად აგრძელებთ ცერულს. თქვენი დუმილით გაცეცხლებული ტურტლიანი ტიპი დედას გაგინებთ. ეს უკვე მეტისმეტია. ჩერდებით. გადასაწყვეტია, გაუქანოთ ყბაში თუ განაგრძოთ გზა.
გაუქანებთ და ისიც გამოგიქანებთ, ჩაებღაუჭებით ერთმანეთს, წუმპეში ერთად ჩაცვივდებით, ლაფსა და განავალში ამოისვრებით. მისთვის ეს ჩვეული მდგომარეობაა. თქვენთვის? რა სანახავი იქნებით, კარს რომ გაგიღებენ. ახლობლებს გულწრფელად ააფორიაქებს თქვენი მყრალი, ყავისფრად მწვეთავი ფრაკი და ჩაშავებული თვალი. მეგობრები ხმამაღლა იცინებენ, პატივისმცემლები (უკვე ყოფილი) ცოტა ხანს, დიდი ძალისხმევის ხარჯზე, შეძლებენ თავის შეკავებას და რამდენიმე ემპათიით გაზავებულ ფრაზასაც გაიმეტებენ. მერე აივანზე გავლენ და გულამომჯდარი იხითხითებენ. ქვეყანას მოსდებენ. ბევრს ეს ამბავი უზომო სიხარულს მოჰგვრის. ამიტომ ნუ გაუქანებთ. ნუ უპასუხებთ. ქარავანი არ ჩერდება, მიდის“..