თბილისის საქალაქო სასამართლოში დაკითხვისას ე.წ ფოტოგრაფების საქმის ერთ-ერთმა მოწმემ, ფოტოგრაფმა ირაკლი გედენიძემ აღნიშნა, რომ ცემის დროს ნიღბიანები სთხოვდნენ, ეღიარებინა „ვისთან იჯაშუშა”.
“დაკავების შემდეგ, ჯიქიას ქუჩაზე, სასაფლაოებთან ამიყვანეს, დამაგდეს და მცემდნენ, შემდეგ იარაღი დამადეს, მოდულის შენობაში კი დამაჩოქეს.
15-20 წუთი მირტყამდნენ ჯიქიას სასაფლაოზე, მერე ერთ-ერთმა იარაღი გადატენა და დამიმიზნა, აღიარე, ვისთან ჯაშუშობდიო. ხელი ავაფარე, არ გაგივარდეს იარაღი-მეთქი“, – განაცხდა გედენიძემ.
მისი თქმით, ის ნაცემი მიიყვანეს ე.წ. მოდულის შენობაში, სადაც კონტრდაზვერვის დეპარტამენტის მაშინდელმა წარმომადგენელმა, დავით დევნოზაშვილმა გინების ფონზე დაიწყო მისი დაკითხვა.
“იქ იყო კიდევ ერთი პიროვნება, დაბალი, მელოტი, ხანში შესული მამაკაცი და როდესაც რაღაცებს ვერ ვიხსენებდი, კეფაში გაშლილ ხელს მირტყამდა. მერე ერთმა, რომელიც ცემაშიც მონაწილეობდა, გამიყვანა, კეფაზე ხელები დამაწყობინა და დაჩოქება მიბრძანა. შევასრულე ეს. ძალიან მიჭირდა დაჩოქება – მუხლი მაწუხებს. ჩაიცინეს, წამომაყენეს და ჩამიყვანეს სავარაუდოდ, სარდაფში, კამერების განყოფილებაში. დამსვეს ხის სკამზე, დამისვეს ახალგაზრდა, მაღალი მამაკაცი. იმან შემიყვანა ექიმთან, დამათვალიერა ექიმმა და მკითხა, რამეს ხომ არ ვუჩიოდი. ძალიან ცუდად ვიყავი, ემოციურადაც და ფიზიკურადაც. ვუთხარი, კიბეზე დავგორდი-მეთქი. ამ ახალგაზრდა ექიმმა ჩაიცინა და შეავსო რაღაც ფურცელი. მერე წამიყვანეს ბნელ კამერაში, სადაც გუგუნის ხმა ისმოდა”, – განაცხადა გედენიძემ.
მისი თქმით, ამის შემდეგ, ისევ გაიყვანეს საკნიდან.
“დევნოზაშვილი იგივე კითხვებს მისვამდა. მერე მითხრა, შენი შვილი დოლიძეზე სწავლობსო? რამე არ შეემთხვეს, გოგო გეზრდებაო. სკოლაში გზა უნდა გადაიაროს და რამე არ დაეჯახოსო. თქვენ ისეთი ბრალი გაქვთ, აქედან ვერ გამოხვალთ და ბავშვები უპატრონოდ რჩებიანო. ითხოვდნენ, გამეხსენებინა ის პირები, ვისთანაც ჯაშუშური ურთიერთობა მქონდა. მე ვერ ვიხსენებდი, რადგან ასეთი ურთიერთობები არ მქონია”, – განაცხადა გედენიძემ.