“ბევრს უკვირს, თუ რატომ არ უდგანან სათავეში „ამხელა“ საპროტესტო მოძრაობას პოლიტიკოსები? ამას იმით ხსნიან, რომ თითქოს ეს სპეციალურად კეთდება, რათა ამ მოძრაობის სახალხო ხასიათი წარმოჩნდეს და არა პარტიულიო,” – ამის შესახებ “ერთიანი ნეიტრალური საქართველოს” წევრი, ნანა კაკაბაძე, სოციალურ ქსელში წერს.
რეალურად, კაკაბაძის განცხადებით, ეს “ვაი პოლიტიკოსები” ხალხს ემალებიან, ვინაიდან, მათი რეიტინგი ოპოზიციურად განწყობილ ამომრჩეველშიც კი ნულამდეა დასული.
მას მაგალითად მოჰყავს “იმედის” მფლობელის, ირაკლი რუხაძის და “გირჩის” ლიდერების დისკუსია, სადაც, კაკაბაძის განცხადებით, პოლიტიკოსების ფონზე, ბიზნესმენი რუხაძე გამოიყურებოდა როგორც სფეროს ექსპერტი.
“პოლიტიკოსების ადგილი ქართულ საზოგადოებრივ ცხოვრებაში
ბევრს უკვირს, თუ რატომ არ უდგანან სათავეში „ამხელა“ საპროტესტო მოძრაობას პოლიტიკოსები? ამას იმით ხსნიან, რომ თითქოს ეს სპეციალურად კეთდება, რათა ამ მოძრაობის სახალხო ხასიათი წარმოჩნდეს და არა პარტიულიო.
რეალურად ეს ვაი პოლიტიკოსები ხალხს ემალებიან, ვინაიდან მათი რეიტინგი თვით ოპოზიციურად განწყობილ ამომრჩევლებშიც ნულამდეა დასული.
გუშინ მოვუსმინე “გირჩის” ტელევიზიაში ორი გირჩელი პოლიტიკოსის ვრცელ და საინტერესო დისკუსიას ტელეკომპანია „იმედის“ მფლობელ ირაკლი რუხაძესთან. იქაც დამრჩა შთაბეჭდილება, რომ ირაკლი რუხაძის ცოდნა და გარკვეულობა საკანონმდებლო საკითხებში, სამართალთან მწყრალად მყოფ ბევრ პოლიტიკოსზე გაცილებით მაღალი დონისაა. მან აშკარად აჯობა ე.წ. მედასავლეთე ყოფილ პარლამენტარებს კანონიერების გაგებაშიც, სამართალშიც და დასავლური სტანდარტების ცოდნაშიც.
ჩვენმა ვაი ოპოზიციონერებმა საზოგადოების გარკვეულ ნაწილს, ჩამოუყალიბეს და დაუმკვიდრეს აღქმები, რომ თუ დემოკრატიაა, კანონის დამრღვევ მომიტინგეებთან ერთად პასუხი აუცილებლად უნდა აგონ ამ დარღვევის აღმკვეთმა პოლიციელებმაც.
გუშინდელ გადაცემაშიც გირჩელები კრიტიკულ არგუმენტად ასახელებდნენ იმ ფაქტს, რომ მომიტინგეებიდან 56 კაცია დაპატიმრებული და პოლიციელებისგან არც ერთიო. სამწუხაროა, რომ პოლიტიკოსებს არ ესმით ის, თუ რას მოყვა 56 მომიტინგის დაპატიმრება.
56 მომიტინგის დაპატიმრების მიზეზი იყო არა მშვიდობიან აქციაში მონაწილეობა, (როგორც ამას ამტკიცებდნენ ოპოზიციონერები და მათი უცხოელი ლობისტები), არამედ ძალადობრივი და ვანდალური ქმედებების ჩადენა. პოლიციელების დაპატიმრება რის გამო უნდა მომხდარიყო, რომ მათ კრიმინალი აღკვეთეს და არ მისცეს ვანდალებს უფრო მეტი ზიანის მიყენების საშუალება?
თუ ძალის გადამეტებაში მხილებულ პოლიციელებს გულისხმობდნენ, მაშინ ეს უნდა დაეკონკრეტებინათ და ისიც დაემატებინათ, რომ ასეთების იდენტიფიცირება ადვილი არ არის და ამ მიზნით მიმდინარეობს გამოძიება.
დასავლურ ღირებულებად არ შეიძლება მიჩნეულ იქნეს, რომ ვანდალები სახელმწიფო თუ კერძო ქონებას ანადგურებდნენ და პოლიცია არ ერეოდეს.
როდესაც შარშან, აშშ-ს უნივერსიტეტებში გამაგრებული სტუდენტები დაარბია პოლიციამ, მაშინ სწორედ მათმა გურუმ, იმდროინდელმა პრეზიდენტმა ჯო ბაიდენმა თქვა, რომ მხოლოდ მშვიდობიანი აქციაა დაცული ჩაურევლობით და არა კრიმინალიო.
განა სადავოა, რომ გასული წლის ნოემბრის ბოლოს და დეკემბრის დასაწყისში თბილისში პოლიციამ ძალა სწორედ ძალადობრივი აქციების მონაწილეებს დაუპირისპირა, რასაც მთელი ქვეყანა პირდაპირ ეთერში უყურებდა. იმის შემდეგ ორ თვეზე მეტია ყოველდღიური არაძალადობრივი აქციები მიმდინარეობს და რატომ ვერ ვხედავთ მომიტინგეების წინააღმდეგ გამოყენებულ წყლის ჭავლს, წიწაკის
სპრეის, ჩაფხუტიან, ფარებიან და ხელკეტებიან სპეცრაზმელებს?
ასეთივე სიბეცის გამოვლინება იყო პოლიტიკოსების არგუმენტი, მერე რა, პიროტექნიკას ისროდნენ, ბომბებს ხომ არაო. ის პიროტექნიკა მაშინაა უწყინარი, თუ მას დანიშნულებისამებრ ჰაერში ისვრი, თორემ თუ მას ადამიანს უმიზნებ ცეცხლის წასაკიდებლად ან შენობაში ისვრი და 47 ოთახს წვავ და აზიანებ, მაშინ პიროტექნიკა დანაშაულის იარაღად იქცევა და აღარ
არის ის სადღესასწაულო ატრიბუტიკა. აგურიც მხოლოდ სამშენებლო მასალაა, მაგრამ თუ მას კაცის მოსაკლავად გამოიყენებ, მაშინ მკვლელობის იარაღი გახდება და რამდენად სწორი იქნება იმის მტკიცება, რომ მავანი არ უნდა დაისაჯოს სამშენებლო მასალის არამიზნობრივად გამოყენების გამო? წამალიც სამკურნალო საშუალებაა, მაგრამ შენ დოზის გადამეტებული მიცემით, ადამიანის მოკვლა შეგიძლია და ასეთ შემთხვევაში ადვოკატის დაცვის პოზიციად რამდენად გამოდგება არგუმენტი, რომ წამალი გამოიყენა მეტი ხომ არაფერიო? ასეთი უამრავი მაგალითის მოტანაა შესაძლებელი.
ასეთი სიბეცის დემონსტრირების გამოა, რომ პოლიტიკოსები უავტორიტეტოები არიან. როცა საჯაროობის ხარისხს კიდევ უფრო ზრდი პოლიტიკოსი და ტელევიზიაში წამყვანად ჯდები, ელემენტარული ცოდნით უნდა შეიარაღდე. საინტერესოა მათი პოზიცია, რით ახსნიან პოლიტიკოსები იმ ფაქტს, რომ კაპიტოლიუმში შეჭრის მცდელობის გამო, სამართალდამცავებმა 5 ადამიანი ადგილზე მოკლეს, 500-ზე მეტი ციხეში გაუშვეს. ამ ფაქტს კრიტიკაც კი არ მოჰყოლია, თავში არავის მოსვლია, ეს ფაქტი გამოხატვის თავისუფლების, ან შეკრებებისა და მანიფესტაციის უფლების შეზღუდვად შეეფასებინა, ვინაიდან სახეზე იყო კანონსაწინააღმდეგო ქმედება.
რამდენიმე წლის წინ ე. წ. ყვითელჟილეტიანების გამოსვლების დროს საფრანგეთში 48 მომიტინგემ თვალი დაკარგა, ვიღაცები დაიღუპნენ, მაგრამ დასავლეთში ეს არავის შეუფასებია პოლიციის დანაშაულად, ვინაიდან, როცა პოლიცია დგას დანაშაულის ფაქტის წინაშე, მისი უპირველესი ვალდებულებაა არა გამოხატვის უფლების დაცვა, არამედ საზოგადოებრივი წესრიგის აღდგენა და დანაშაულის აღკვეთა, როდესაც მონაწილეები ცდილობენ ამ უფლების გამოყენებას უკანონო ქმედების ჩადენისათვის, არც ერთ დემოკრატიულ
ქვეყანაში პოლიცია თავს არ იკავებს პროპორციული (ხშირად კი არაპროპორციული) ძალის გამოყენებისგან. სხვა საქმეა, რომ ყველგან პრობლემაა გამოყენებული ძალის პროპორციულობის ზუსტი გაზომვა, ასევე პრობლემაა დაკავებულების მიმართ გაუმართლებელი ძალის გამოყენება, მაგრამ ეს სხვა საკითხია და ჩვენს მიერ განხილული პრობლემის ფარგლებს სცილდება.
მოკლედ, ეს ზემოხსენებული დისკუსია ის შემთხვევა იყო, როდესაც პოლიტიკოსების ფონზე, ბიზნესმენი რუხაძე, რომელსაც ერთი შეხედვით, პირდაპირი შეხება არა აქვს პოლიტიკური ცხოვრების სტანდარტებთან და დასავლურ წესებთან, გამოიყურებოდა, როგორც სფეროს ექსპერტი.
ეს და სხვა მსგავსი შემთხვევები, არის სწორედ პასუხი იმაზე, თუ რატომ არა აქვთ რეიტინგები პოლიტიკოსებს და რატომ ვერ ბედავენ თუნდაც თბილისში მიმდინარე საპროტესტო აქციებზე რაიმე ინიციატივის ხელში აღებას.” – წერს კაკაბაძე.