27 წლიანი უბინაობის, დაუცველობის, წვალებისა და დისკომფორტის შემდეგ, 9 აპრილის უსინათლო გმირს, ლელა ვეფხვაძეს, კეთილი ადამიანების მიერ წამოწყებული კამპანიის (“ჭერი ლელასთვის”) წყალობით, ფონდმა “ქართუმ” ბინა აჩუქა. თავის ორ შვილთან, ორ შვილიშვილთან, სიძესთან და ასაკიან დედასთან ერთად ახლა ვარკეთილში, ოთხოთახიან ბინაში ცხოვრობს და ერთი თვის თავზე, ჯერ ისევ უჭირს ამის დაჯერება.
“ისეთ ემოციაში ვარ, ორი ღამე არ მიძინია. მიჭირს დაჯერება, რომ ჩემი სახლი მექნება და არავინ მომადგება, ერთ თვეში ბინა დაცალეო. როგორც 9 აპრილის მონაწილეს, ქირის ნაწილს მერია მიფარავდა. მაგრამ ჩემს შვილებს, ჩემს შემდეგ, ამ თანხას აღარავინ გადაუხდიდა და ამის დარდი მქონდა. ჯანმრთელობა შერყეული მაქვს. 1992 წლიდან მეტროში ვმღერი. ჩემი ოჯახის ძირითადი შემოსავალი ეს არის. აწი აღარც მეტროში სიმღერა მადარდებს და ყველაფერსაც გავუძლებ. უკვე სახლი მაქვს” – გვითხრა 11 აგვისტოს მოცემულ ინტერვიუში ლელამ.
შოკურმა მდგომარეობამ თითქმის დატოვა, ნელ-ნელა ითავისებს, რომ ბინა თავის სახელზე აქვს გაფორმებული და ეს განუზომელ სიმშვიდეს გვრის. საკუთარ ბინაში პირველად იწყობს საკუთარ ოთახს ისე, როგორც სურს. ტექნიკის მაღაზიათა ქსელმა დაპირებული ტექნიკაც აჩუქა.
“პრაიმტაიმის” მკითხველს ლელა თავის ემოციებზე უყვება.
ლელა ვეფხვაძე: – ნელ-ნელა ვეჩვევი და ვითავისებ, რომ ეს სახლი ჩემია. რომ ვიღვიძებ და თვალს ვახელ, ვფიქრობ, ვა, რა კარგია ჩემს სახლში ვიღვიძებ… უცნაური შეგრძნებაა. იცი, რომ არავინ მოვა და გარეთ არავინ გაგიშვებს. ყველაზე ცუდი ჩემთვის საცხოვრებელი ადგილის შეცვლა იყო. ეს მართლა შოკში მაგდებდა. მიჭირდა ახალ გარემოსთან შეგუება.
მიხარია, რომ ჩემი ქალიშვილები ჩემთან ერთად ცხოვრობენ. ახლა ჩვენ-ჩვენი ოთახები გვაქვს. ამის ფუფუნება აქამდე არ გვქონია. შენს სახლში სხვა თავისუფლება გაქვს. ისე დაალაგებ როგორც გინდა, ისე მოაწყობ, როგორც გიხარია.
ჩემი ოთახი ისე მოვაწყე, როგორც ყოველთვის მინდოდა. ვარ მყუდროდ და წყნარად. შეგროვილი თანხით სახლისთვის საჭირო ნივთები შევიძინეთ. გაგრძელება