“რასაკვირველია, საზოგადოების რეაგირება მედიით ნაჩვენებ კადრებზე აბსოლუტურად სწორია, მაგრამ მინდა ამ ყველაფერს ცივი გონებით შევხედოთ, რათა ვიცოდეთ რეალურად რა მოვლენები ვითარდება ახლო აღმოსავლეთის ამ ორ ქვეყანაში – სირიასა და ერაყში”, – ამ განცხადებას ექსპერტი კავკასიის საკითხებში მამუკა არეშიძე გაზეთ “რეზონანსთან” ინტერვიუში აკეთებს. გთავაზობთ შემოკლებით:
-ყურადღება მივაქცოთ სირიასა და ერაყში მიმდინარე პროცესებს: ალეპოს ერთი კოალიცია უტევდა, სადაც დომინანტი რუსეთი იყო. მოსულს მეორე კოალიცია უტევს, სადაც დომინანტი აშშ-ია. ქალაქი პალმირა სულ სხვა ბლოკმა აიღო. საინტერესოა, ვინ დაიწყებს ბრძოლას ქალაქ იდლიბისათვის. ჩემი ღრმა რწმენით, აქ დომინანტი თურქეთი იქნება. იდლიბში თითქმის ყველა იმ ბოევიკმა მოიყარა თავი, რომელიც ალეოპოდან გაიქცა. თანაც, იდლიბს თავისი გარნიზონიც ჰყავს ისლამისტური ორგანიზაციების. ასე რომ, ყველა მსხვილი მოთამაშე ცდილობს ერთი ქალაქი დაითრიოს და იმის გარშემო პოლიტიკური ბაქკანალია მოაწყოს.
უახლოეს მომავალში კი რუსეთის პატრონაჟით ასტანაში მოლაპარაკების პროცესი უნდა დაიწყოს. მასში მონაწილეობს ირანი და ზოგიერთი ოპოზიციური ძალა. სიტყვა ზოგიერთს ხაზს ვუსვამ, რადგან მაგალითად ქურთები არ მონაწილეობენ. ეს უკვე ნათელს ხდის იმას, რომ მოლაპარაკება სერიოზული არ არის. თუმცა რუსეთი ცდილობს, რომ იგი გადამწყვეტად წარმოაჩინოს. პარალელურად, აშშ ჟენევაში მოლაპარაკებების ძველ ფორმატს აგრძელებს. ამავდროულად, ისრაელის ხელმძღვანელობას აზერბაიჯანსა და ყაზახეთში ვიზიტი აქვს. იგი რეგიონის მუსლიმანურ სახელმწიფოებთან ცალკე კონტაქტს ამყარებს. პლიუს დამასკოს გარეუბნებს ბომბავს, სადაც ჰეზბოლას რაზმებია განლაგებული.
მოკლედ, ახლო აღმოსავლეთში ყველას თავისი ომი და პოლიტიკური ინტერესები აქვს. აქედან გამომდინარე, როგორი მოლაპარაკებებიც არ უნდა აწარმოონ, გაეროც რომ ჩაერთოს, სიტუაციის დარეგულირებას არ ვვარაუდობ. ეს ამბავი არ გამოვა, რადგან პოლიტიკური ინტერესები იმდენად ძლიერია, იმდენად კვეთს ერთმანეთს, რომ შედეგი მუდმივი ომი იქნება. ისე, როგორც ავღანეთში – 1979 წელს დაიწყო და დღემდე არ დამთავრებულა.
– ანუ, წინ ჯერ კიდევ არაერთი სისხლიანი დღე გველის?
– რასაკვირველია. არ მინდა მკითხველის თვალში ცინიკური გამოვჩნდე, მაგრამ მსოფლიო მედია ალეპოში გადაღებული დაღუპული ბავშვების კადრებით რომაა მოფენილი, მშვიდობიანი მოსახლეობა სხვადასხვა ქალაქში უკვე ოთხი წელია იღუპება და ეს რატომღაც ყველას ახლა გაახსენდა. საშინელი კადრების მომსწრენი გავხდით თუნდაც მოსულის აღების შემდეგ. სირიის სხვადასხვა ქალაქში ქრისტიანების მასიური ჟლეტვა მიმდინარეობდა, მაგრამ ამას მსოფლიო საზოგადოების განსაკუთრებული შეშფოთება არ გამოუწვევია. ახლა უბრალოდ ეს მავანს პიარისათვის დასჭირდა რუსეთის “სისხლიანი სახის” წარმოსაჩენად.
– ეს მავანი დასავლეთია?
– კი, დასავლეთია. მანამდე იგივეს რუსეთი აკეთებდა – სხვა ქალაქებში დაღუპულ ბავშვებს აჩვენებდა, რომლითაც უკვე დასავლეთის “სისხლიანი სახე” ჩანდა. ესაა ამ ომის სპეციფიკა და ცინიზმი. რასაკვირველია, საზოგადოების რეაგირება მედიით ნაჩვენებ კადრებზე აბსოლუტურად სწორია, მაგრამ მინდა ამ ყველაფერს ცივი გონებით შევხედოთ, რათა ვიცოდეთ რეალურად რა მოვლენები ვითარდება ახლო აღმოსავლეთის ამ ორ ქვეყანაში – სირიასა და ერაყში. ესაა ბრძოლა ენერგომატარებლების კორიდორებისათვის, რომელსაც თავისი პოლიტიკური ინტერესები ახლავს. ჩვეულებრივი ადამიანების სიცოცხლე ყველას ფეხებზე ჰკიდია. ახლა ახალი მოთამაშე ჩაერთო ჩინეთის სახით, რომელიც ცდილობს ამ ხვრელში რაც შეიძლება დიდი თევზი დაიჭიროს. მოკლედ, ასეთი ვითარებაა – სპარსეთის ზღვის მდიდარი არაბული სახელმწიფოები, საუდის არაბეთი, აშშ, დასავლეთი, რუსეთი, ჩინეთი, ისრაელი, თურქეთი და ირანი ცდილობენ თავიანთი ინტერესები გაატარონ და მზის ქვეშეთში მაქსიმალურად მეტი სივრცე დაიკავონ.
წყარო: რეზონანსი