“მთელ ქვეყანას ვულოცავ ახალ წელს. ყველას ვუსურვებ ჯანმრთელობას, გონიერებას და საინტერესო ცხოვრებას. სხვისი ცხოვრებით დაინტერესებას კი არა, საკუთარ შინაარსიან ცხოვრებას. მუდმივად სხვის ცხოვრებაზე დაკვირვებით, თვალთვალით, შეიძლება ადამიანს საკუთარი ცხოვრება გამორჩეს და მხოლოდ დამკვირვებლის როლის შესრულებამ მოუწიოს. ჩვენს ქვეყანას ვუსურვებ მშვიდობას, სიბრძნეს, მეტ პასუხისმგებლობას. ეს ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან ჩვენი ბოლო 25-წლიანი წუთისოფელი უპასუხისმგებლობით იყო სავსე. ვინც პასუხისმგებლობისკენ ისწრაფოდა და შესაბამის პოსტებსაც იღებდა, როგორც წესი, ყველაზე უპასუხისმგებლოდ იქცეოდა. ვისურვებდი, თავისი ქვეყნის წინაშე მოვალეობა თითოეულ ქართველს ეგრძნოს და ნაკლებად ეკეკლუცოს აღტყინებული მასის გულის მოსაგებად”, – აცხადებს პოეტი დავით მაღრაძე გაზეთ “კვირის პალიტრისთვის” მიცემულ ინტერვიუში, სათაურით “ვაჟა-ფშაველას გმირების ღირებულებების ეპოქა ბრუნდება” / “ქვეყანას, როგორც ჟანგბადი, ისე სჭირდება კვალიფიციური ოპოზიცია”.
“რაც “ნაციონალური მოძრაობა” ხელისუფლებას ჩამოშორდა, საქართველოში თავისუფლების წლები დგება. მანამდე გვქონდა ძალიან მძიმე ვითარება, როდესაც არც ადამიანი, არც ბიზნესი და არც ერთი სხვა სფერო ქვეყანაში თავისუფალი არ იყო. ადამიანის ფუნდამენტური უფლებები არ იყო დაცული. ეს ყველაფერი რომ დასრულდა, რა თქმა უნდა, მისასალმებელია. გასულ წელს ქვეყანაში ჩატარდა საპარლამენტო არჩევნები, რაც, ვფიქრობ, ჩვენი საზოგადოების განვითარების გზაზე ძალიან მნიშვნელოვანი არჩევნები იყო. ყველამ აღიარა ის თავისუფალი და კონკურენტული გარემო, რაც მას ახლდა. ის პირველი ნაბიჯები, რომელიც ახალმა პარლამენტმა გადადგა, ჩემი აზრით, ძალიან კარგ შთაბეჭდილებას ტოვებს, მან ჯერჯერობით მაღალი კლასი აჩვენა. რადგან არჩევნები არ გაყალბდა, ვფიქრობ, ეს პარლამენტი არის ჩვენი მოსახლეობის შეგნების ანარეკლი. ველოდები, რომ ქართული პარლამენტარიზმის ისტორიაში ეს საუკეთესო საკანონმდებლო ორგანო იქნება, თუმცა მწყდება ორ-სამ ადამიანზე გული, რომლებიც, ვფიქრობ, უნდა ყოფილიყვნენ პარლამენტში. მისი ახალგაზრდა თავმჯდომარე ირაკლი კობახიძეც კარგ შთაბეჭდილებას ტოვებს. ყველაფრის მიუხედავად, ეს პარლამენტიც უკეთეს შთაბეჭდილებას ტოვებს. მეტსაც გეტყვით – ასე მგონია, ის კლასით უფრო მაღლა დგას, ვიდრე მთავრობა. მინისტრთა კაბინეტშიც არიან საინტერესო და მაღალკვალიფიციური ადამიანები…”, – აღნიშნავს გამოცემის კორესპონდენტთან საუბრისას დავით მაღრაძე.
“კალაძის სასარგებლოდ მინდა კიდევ ერთხელ გავიხსენო, როგორ გაბედა მან და ახსენა გირგვლიანი მიშას თანდასწრებით მაშინ, როცა სააკაშვილი მთელ ქვეყანას შიშის ზარს სცემდა. ასევე, როდესაც დემეტრაძეს გაუჭირდა და მას მთელი საფეხბურთო სამყარო განუდგა, კახა კალაძემ როგორ არ მიატოვა… ჩემი აზრით, ეს ხალხი მთავრობის საყრდენია. უფრო მაღალჩინოსნებს რაც შეეხება, მათ ამ რანგში ვერ დავასახელებ – ამაში ხელს მიშლის პროექტი `ჩექინ ჯორჯია~ და არა მხოლოდ ეს… გაჭირვებულ ქვეყანაში ჯაზის ფესტივალს რომ პრიორიტეტად მიიჩნევ და ბიუჯეტიდან 30 მილიონს კონცერტების დასაფინანსებლად გაიტან, რაც მთავრობის დადგენილებით გადაწყდა, ჩემი აზრით, დიდი შეცდომაა. პოსტფაქტუმ კი გამოდიოდნენ მთავრობის წევრები და გაიძახოდნენ, ახლა ეს ბიზნესმენი შემოგვიერთდა პროექტ “ჩექინ ჯორჯიას” განხორციელებაში და ახლა – ისო, რათა ბიუჯეტის ფული გადაეფარათ. ერთი ის აკლდათ, მერაბიშვილ-ადეიშვილის ნიღბები გაეკეთებინათ, დანარჩენი ლამის ისევე ხდებოდა”, – განაგრძობს რესპონდენტი.
“სიზმარში ნახეს ბიზნესმენებმა, რომ ფული ამ პროექტში ჩაედოთ?! თავისით ვერაფერი მოიფიქრეს და ხელისუფლების მოფიქრებული დააფინანსეს?! ეს ხომ დადგმული სპექტაკლი იყო. საერთოდაც, შოუბიზნესი არის ბიზნესი, რომელიც კვებავს ბიუჯეტს. მთავრობაში, როგორც ჩანს, აერიათ რაღაც და გადაწყვიტეს, ბიზნესი ბიუჯეტს გამოეკვება. თუმცა, შეცდომების მიუხედავად, მაინც მგონია, რომ ხელისუფლება მოახერხებს და გაუმკლავდება ქვეყნის შიგნით თუ გარეთ არსებულ გამოწვევებს. ახლა უკვე ვაძლევ თავს მთავრობის კრიტიკის უფლებას, რაშიც აქამდე ვზღუდავდი. საქმე ის არის, რომ აქამდე მუდმივად იყო საშიშროება, რაიმე რადიკალური მომხდარიყო და არ მინდოდა, ჩემდა უნებურად იმ სახელისუფლებო ამბიციებისთვის შემეწყო ხელი, რაც “ნაციონალურ მოძრაობას” კიდევ ჰქონდა. ახლა ვინაიდან ეს საფრთხე სამუდამოდ ისტორიის კუთვნილება გახდა, მეც და ყველა ის ადამიანიც, ვინც უფრთხილდება საკუთარ ქვეყანას, უფრო თავისუფლები ვართ. ჩემი შენიშვნა და რჩევა მხოლოდ უკეთესი მომავლის სურვილითაა განპირობებული”, – განმარტავს პოეტი.
“აუცილებელია აღინიშნოს რომის პაპის ჩამოსვლა საქართველოში. ეს იყო არა მხოლოდ გასული წლის, არამედ საქართველოს უახლეს ისტორიაში უმნიშვნელოვანესი ფაქტი. დაუკვირდით ერთ რამეს – ჩვენი ფრაზეოლოგიიდან სიტყვა “ქრისტიანი” დაიკარგა, გაქრა, რომელსაც ჩაენაცვლა მართლმადიდებელი. ეს სიტყვა უნდა დაბრუნდეს. ჩემთვის პაპის ვიზიტი ორმაგად სასიხარულო აღმოჩნდა. პირველივე გამოსვლისას პრეზიდენტის სასახლის წინ მან ახსენა საქართველოს ჰიმნის ტექსტი. დაახლოებით ასე თქვა – ჰიმნი ირეკლავს ქართული კულტურის სულისკვეთებასო. ვფიქრობ, მისი ვიზიტი ჩვენი კულტურის ისტორიისთვის უმნიშვნელოვანესი იყო”, – ამბობს დავით მაღრაძე.
“ნაციონალურ მოძრაობა” რაც მალე დაიშლება, მით უკეთესია მათთვისაც და ქვეყნისთვისაც. მიუხედავად იმისა, რომ მხარდამჭერები მაინც აღმოაჩნდათ, მათი ცხრაწლიანი მმართველობის შესახებ საზოგადოებაში ერთმნიშვნელოვნად არის ჩამოყალიბებული უკიდურესად ნეგატიური აზრი. “ნაცმოძრაობის” პოლიტიკიდან გასვლა უკეთესი იქნება იმითაც, რომ მათი არსებობა ქმნის შთაბეჭდილებას, თითქოს ხელისუფლებას ჰყავს ოპოზიცია, არადა, მათი ოპონირება, მათივე წარსულის გამო, მიუღებელია საზოგადოებისთვის. არადა, ახლა ქვეყანას, როგორც ჟანგბადი, ისე სჭირდება ოპოზიცია. კვალიფიციური ოპოზიცია საზოგადოების განვითარების, წინსვლის გარანტია. ძალიან მინდოდა არჩევნებზე გამოჩენილიყო ძლიერი და კვალიფიციური ოპოზიცია, რომელიც ღირსეულ ოპონირებას გაუწევდა ხელისუფლებას, მაგრამ იმ სახით, როგორითაც წარმომედგინა, ეს ვერ მოხერხდა… თუმცა, იმედს არ ვკარგავ, ვფიქრობ, მცირე ნიშანი მაინც გაჩნდა. “ნაციონალური მოძრაობის” საქმიანობაში ყველა ერთნაირად დამნაშავე არ არის, იქაც შეიძლება მოიძებნონ ადამიანები, ვინც მთელ ცხოვრებას ბელადის მონობას არ მიუძღვნიან, გაითავისუფლებენ თავს და შეძლებენ, გამოადგნენ ქვეყანას”, – მიიჩნევს რესპონდენტი
“ვფიქრობ, ტრამპის გამარჯვება მართლაც დიდი ცვლილებების ნიშანია. აშშ-ის საპრეზიდენტო არჩევნებმა წარმოაჩინა ერთი ძალიან სერიოზული რამ – მედიის უკიდეგანო ფარისევლობა. ამიტომაც ტრამპმა მედიას აღარ მიაქცია ყურადღება და პირდაპირ ხალხს დაელაპარაკა. მთელი მართული მედია მის წინააღმდეგ იყო და ტრამპმა მოახერხა მისი დამარცხება, მთელი სისტემის დამარცხება, რომელიც ქმნის ტრენდს, რეცხავს ტვინს, სხვის სიმართლეს აქცევს ეპოქის გადმონაშთად და ა.შ. ხალხმა დაინახა, რომ ის რობოტი არ არის, ცოცხალი ძალაა. პოლიტკონიუნქტურის დიქტატურის ეპოქა მთავრდება. ეს იგრძნო ადამიანმა, რომელიც არ არის ზომბად ქცეული კლიშეთი, რომლითაც ფიქრს აიძულებენ. აშშ-ის მედია წინასაარჩევნოდ დაახლოებით ისე მუშაობდა, როგორც 2012 წელს მუშაობდა “კურიერი” და “მოამბე”, რომლებიც დღესაც ისეთივე “ობიექტურები” არიან…. ის პრობლემები, რაც სამყაროს უდგას, რა თქმა უნდა, ლიბერალიზმის ბრალი არ არის. ნუ დაგავიწყდებათ, რომ მსოფლიოში ყველაზე დიდი უსამართლობა ხშირად სამართლის სახელით კეთდებოდა. ინკვიზიცია ქრისტეს სახელს იყო ამოფარებული, მაგრამ ჩვენ ხომ არ ვამბობთ, რომ ამაში დამნაშავე ქრისტიანობაა. მეც მიმაჩნია, რომ ჯორჯ ვაშინგტონისა და ილია ჭავჭავაძის ლიბერალური შეხედულებები ძალიან განსხვავდება დღევანდელი ლიბერალიზმისა და პოლიტკონიუნქტურის დიქტატურისაგან. ახალ მსოფლიოში მიმდინარეობს კულტურისა და კონტრკულტურის ბრძოლა”, – თვლის მაღრაძე.
“კულტურაზე შეტევა იწყება ხოლმე ათი მცნების რევიზიით. საზოგადოება იწყებს ათი მცნების გადაფასებას, მთელი საკაცობრიო ისტორიის განმავლობაში ასე ხდებოდა – ადამიანებს არწმუნებდნენ, თავშეკავება ჩათვლილიყო შემზღუდავ კომპლექსად და პირველყოფილი ინსტინქტების გამოთავისუფლება წაექეზებინათ. მე კი მიმაჩნია, რომ კულტურის ისტორია არის თავშეკავების ისტორია ზნეობრივი ღირებულებების მსახურების ფონზე. შეიძლება ადამიანმა არ იხელმძღვანელოს ათი მცნებით? მაქსიმალური ყოფითი კომფორტის შექმნას დაარქვეს ღირებულება. თურმე შენი საზრუნავი აღარ უნდა იყოს მოხუცი მშობელი, არც შვილს უნდა შესთავაზო შენი კულტურა, რომელიც შენამდე წინაპარმა მოიტანა. ადამიანის პირველყოფილ ინსტინქტებთან მიყვანა – ეს იყო ამ გაუკუღმართებული ლიბერალიზმის მთავარი ტენდენცია. ევროპამ დაინახა, რომ ფსევდოღირებულებებმა მოჭამა თავისი დრო, ჩვენთან კი ახლა დაიწყეს ამ ფსევდოღირებულებებისთვის ბრძოლა… მაგრამ ეს არაფრის მომტანი ბრძოლაა. როდესაც მსოფლიომ დაინახა, რომ კულტურასა და სულიერებას საფრთხე დაემუქრა, მაშინვე ბუნებრივად დაიწყო მისი გადარჩენის პროცესი”, – დასძენს პოეტი.
“ვაჟა-ფშაველას გმირები რა ღირებულებებითაც ცხოვრობდნენ, ის ეპოქა ბრუნდება. როცა არჩევანი დგება წესსა და ღმერთს შორის, ალუდა ქეთელაური ღმერთის სასარგებლოდ აკეთებს არჩევანს. ეს არის ზნეობრივი სივრცე. ყოველთვის მზად უნდა იყო სწორი არჩევანის გასაკეთებლად! სამწუხაროდ, ქართველი საზოგადოების დიდი ნაწილი ფარისევლობამ შეიპყრო. საზოგადოების ერთი ნაწილი მუდამ მზად არის სადღეგრძელოსთვის, ბრტყელ-ბრტყელი ფრაზებისთვის, მართლმადიდებლობისთვის გულზე მჯიღის საცემად, მეორე ნაწილი კი დასცინის სადღეგრძელოებსაც, მართლმადიდებლობასაც და ტრადიციებსაც ისე, რომ არც კი ესმის მათი აზრი. ეს ორი უკიდურესობა ერთმანეთს კვებავს, ებრძვის და ამ ბრძოლას არაფერი ურჩევნიათ. მოკლედ, ერთ მხარესაა ინფორმირებული ცინიკურობა, მეორე მხარეს კი – “ეროვნულ-სარწმუნოებრივი” ყმუილი, რომელსაც არაფერი აქვს საერთო არც ქართულ კულტურასთან და არც – ქრისტიანობასთან. ორივე მხარეს აკლია განათლება, მხოლოდ ინფორმაცია არ ნიშნავს განათლებას და თან, ამ ორი მხარის ფასეულობათა შორის დიდი განსხვავება არ არის. ერთმანეთზე გამარჯვება სწადიათ და საკუთარ თავზე გამარჯვება არ სურთ!” – დაასკვნის დავით მაღრაძე.