პოლიტიკურად საკმაოდ რთული სეზონი გავიარეთ, ხშირად ვამბობთ ამის შემდეგ რაღამ უნდა გაგვაკვირვოსო, მაგრამ რადიკალები ახერხებენ საზოგადოების გაოცებას და იმის ჩვენებას, რომ უღირსი საქმეებით ფსკერს ქვემოთაც შეუძლიათ დაკავდნენ.
ნამდვილად ფსკერია, როცა ომსა და მშვიდობას შორის არჩევანს ომის სასარგებლოდ აკეთებ. მონობასა და თავისუფლებას შორის ირჩევ მონობას და შენს ქვეყანას ქაოსისკენ უბიძგებ. საქართველო ისტორიულ გზაგასაყარზეა – ან მშვიდობიანად გააგრძელებს განვითარებას და ევროპული ოჯახისკენ ღირსებით სვლას ან მივიღებთ ომს და ძალიან დიდი ხნით დავემშვიდობებით სიმწრით შენარჩუნებულ სტაბილურობას.
რადიკალები ყოველ ჯერზე ახალ ახალ სატყუარას სთავაზობენ ამომრჩეველს – როცა აწყობთ ერთად არიან, როცა აწყობთ მარტივ მამრავლებად იშლებიან, მაგრამ საბოლოოდ, რადიკალების ყველა გზა ისევ დედა პარტიასთან „ნაცმოძრაობასთან“ მიდის.
ახლა მთავარი საზრუნავი ბარიერის გადალახვაა და პარტიებსა თუ მათსავე მდიდარ „ენჯეოებში“ გადანაწილებული „ნაცმოძრაობის“ წევრები და გულმხურვალე აქტივისტები პოლიტიკურ გაერთიანებებში იყრიან თავს. ოღონდ ბარიერი გადალახონ და ამომრჩეველს ღიად ატყუებენ, რომ სააკაშვილის რეჟიმის პარტიასთან არაფერი აკავშირებთ ან გაემიჯნონ. სინამდვილეში კი „ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა“ ცდილობს, სხვადასხვა ფლანგიდან, რაც შეიძლება მეტი დეპუტატი შეიყვანოს პარლამენტში. ერთი მიზეზით – შეასრულონ პატრონების დაკვეთა და რაც შეიძლება სწრაფად ჩართონ საქართველო ომში.